ลูกไม้ลายสนธยา

ในเมื่อไม่ได้เรื่องอะไรจากศิถี เหมหิรัญญ์ใช้กระจกเป็นทางผ่านไปหานายหัววรงค์ถึงห้องทำงาน ดันตัวเขาติดกำแพงคาดคั้นให้บอกมาว่าเดือนพัตราอยู่ไหน เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เหมหิรัญญ์ไม่เชื่อวางมือบนอกข้างซ้ายของเขากดแรงมากขึ้นจนเขาเริ่มหายใจไม่ออก สั่งให้เขาบอกมาว่าเอาเดือนพัตราไปไว้ไหน

“ต่อให้แกฆ่าฉัน ฉันก็ไม่รู้” นายหัวพยายามกัดฟันพูด เหมหิรัญญ์สับสนใครกันแน่ที่เอาตัวเดือนพัตราไป

ooooooo

ทองมาตย์ย่องเงียบมาที่ไซต์งานก่อสร้างบ้านจัดสรรของหันตรา ได้ยินจ่าสนองรายงานหันตรากับทัศน์เทพว่าจับตัวเดือนพัตราไปขังไว้บนเกาะร้าง เธอสั่งให้เขาดูแลมันให้ดีอย่าเพิ่งให้ตายก่อนที่มันจะเซ็นสัญญายกบ้านรัชดาพิพัฒน์ให้เธอ ทัศน์เทพอยากรู้ถ้าเดือนพัตราเซ็นยกบ้านให้แล้วเธอจะทำอย่างไรกับมัน

“แล้วยังมีไอ้เหมอะไรนั้นอีก มันมาช่วยนังเดือนได้ทันเวลาทุกทีคุณไม่กังวลเรื่องมันบ้างเหรอ”

“ไม่ว่าใครมาขวางแผนการนี้ฆ่ามันให้หมด แล้วถ้านังเดือนมันเซ็นเรียบร้อยแล้วก็จัดการมันไปด้วย บ้านรัชดาพิพัฒน์ต้องเป็นของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น”

ทัศน์เทพกับจ่าสนองเริ่มตระหนักถึงความน่ากลัวของผู้หญิงคนนี้ ทองมาตย์ได้ยินแผนการทุกอย่างก็ค่อยๆถอยออกมา แต่ดันเหยียบข้าวของแถวนั้นทำให้เกิดเสียงดัง หันตรารู้ว่ามีผู้บุกรุกส่งสมุนออกตามล่า นับว่าเป็นโชคดีของทองมาตย์ จ่าสนองกับสมุนที่ออกตามล่าตัวเขากลับไปเจอคนของนายหัวที่ส่งมาตามสอดแนมจ่าสนองเสียก่อน ทั้งหันตราและพวกจึงเข้าใจว่าคนที่มาแอบฟังพวกตนคือคนของนายหัว

หันตราสั่งให้จ่าสนองฆ่าปิดปาก เขาไม่กล้าทำ เธอคว้าปืนไปจากมือเขายิงคนของนายหัวตายสนิท...

ทองมาตย์มาขอความช่วยเหลือจากแก้วเพชรเพราะเป็นทางเดียวที่จะเอาชีวิตรอดได้และอาจมีเงินติดตัวด้วย เธอมองเขาอย่างไม่ค่อยจะไว้ใจนัก ถามว่ารู้จริงๆหรือ ว่าเดือนพัตราอยู่ที่ไหน

“แน่นอนครับ ว่าแต่นี่หน้าคุณแก้วเพชรไปโดนอะไรมาครับเหมือนถูกตบมานะครับ”

“ไม่ต้องสาระแนเรื่องของฉัน ห่วงตัวแกเองก่อนดีกว่า ถ้าจะมาตอแหลเรื่องนังเด็กนั่นล่ะก็แกเจอดีแน่”

“ผมจะตอแหลไปทำไมล่ะครับ”