ลูกไม้ลายสนธยา

จ่าสนองไม่ได้เอาตัวทองมาตย์ไปประเคนให้นายหัววรงค์แต่กลับเอามาให้หันตราสอบปากคำว่าใครเป็นคนสั่งให้เขามาทำลายแผนจับตัวเดือนพัตราของเธอ ทีแรกเขาไม่ยอมพูดอะไรแต่พอถูกจ่าสนองซ้อมไปหลายหมัดก็ยอมเปิดปากว่าแก้วเพชรเป็นคนอยู่เบื้องหลัง หันตราคิดแผนชั่วขึ้นมาได้

“วันนี้ฉันยังไม่ฆ่าแก  ฉันจะส่งแกไปให้นายหัวแกต้องไปบอกนายหัวว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือแก้วเพชร”

“แผนยุให้ผัวเมียฆ่ากันเอง ฮึ คุณนี่มันอวตารความชั่วชัดๆ ขนาดผมว่าเลวแล้ว  ยังไม่ได้ครึ่งของคุณเลย”

“ไม่ต้องพูดมาก...สนองพามันไป” หันตราสั่งเสียงเฉียบ จากนั้นไม่นานจ่าสนองพาทองมาตย์มาขังไว้ที่บ้านกลางสวนยางเปลี่ยวเพื่อให้พบกับนายหัววรงค์ตามแผนการที่หันตราวางไว้ ทองมาตย์ไม่กล้าหือกับเธอ จึงบอกนายหัวตามที่เธอสั่งให้บอกว่าแก้วเพชรเป็นคนอยู่เบื้องหลังการจับตัวเดือนพัตรา แล้วหยิบมือถือมาเปิดคลิปตอนเขาคุยกับแก้วเพชรให้นายหัววรงค์ฟัง...

ทางฝ่ายจ่าสนิทเห็นมรุตมองตามเดือนพัตราที่เดินเล่นริมหาดกับเหมหิรัญญ์ตาละห้อยก็เป็นห่วงความ รู้สึกในเมื่อเดือนพัตราปลอดภัยแล้วเราน่าจะกลับกันได้แล้วเขาบอกให้จ่ากลับไปก่อน เขาขอพักสมองให้โล่งๆ สักวันสองวันก่อน จ่าสนิทกลัวว่าอยู่ที่นี่จะเครียดมากกว่าเดิม มรุตมองตาเขียว จ่าสนิทรีบกลับไปแทบไม่ทัน...

ระหว่างเดินเล่นไปตามชายหาด เดือนพัตรายังคาใจเรื่องที่เหมหิรัญญ์ไม่สามารถรักษาเธอได้ พยายามคาดคั้นให้เขาตอบคำถามว่าเป็นเพราะสาเหตุใด เขาทำเหมือนเดิมชวนคุยเรื่องอื่นแทนที่ เธอเป็นกังวลมากนี่แปลว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้เหมือนที่เรขรุจีเคยบอกเธอไว้ใช่ไหม เขาปดว่าตัวเองอยู่บนโลกนี้ได้  เพียงแค่ช่วงนี้เขาไม่สามารถควบคุมจิตใจตัวเองได้

“มันก็เลยทำให้เป็นอย่างที่คุณเห็น ถ้าผมมีสมาธิมากกว่านี้ ลดโทสะลง มันก็จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้”

“จะให้ฉันเชื่อคุณได้ยังไง”

เหมหิรัญญ์ขอแค่เธอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์   แล้ว เธอจะรู้ว่าเขาพูดความจริง  เขาสามารถอยู่บนโลกนี้ได้ เดือนพัตราขอร้องเขาถ้าอยู่ไม่ได้ก็อย่าฝืน เธอจะดีใจมากที่ได้รู้ว่าคนที่เธอรักยังมีชีวิตอยู่ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน ดีกว่าจะต้องรับรู้ว่าคนที่เธอรักไม่มีแม้กระทั่งลมหายใจ พูดจบเธอน้ำตาไหลพราก เขาดึงเธอมากอดปลอบใจ

ooooooo