ลูกไม้ลายสนธยา

“คือเมื่อกี้คุณเดือนร้อง ผมคิดว่าเป็นอะไร ไม่เป็นไรแล้วเนอะ คุณเดือนฟื้นแล้วเดี๋ยวผมไปหาอะไรให้กินดีกว่านะครับ” อรุณรีบออกจากห้องปิดประตูตามหลัง หายไปสักพัก เขากลับมาพร้อมกับโจ๊กคัพ เนื่องจากครัวของรีสอร์ตปิดเลยหาให้กินได้แค่นี้ บอกให้เธอรีบกินจะได้กินยาที่หมอจัดให้ แล้วนึกบางอย่างขึ้นมาได้ ทำไมเหมหิรัญญ์ถึงไม่รักษาเธอ ตอนตนโดนซ้อมเขายังรักษาให้เลย

“ใช่ค่ะ ทุกครั้งคุณก็รักษาฉัน แต่ทำไมครั้งนี้...” เดือนพัตรามองเหมหิรัญญ์ด้วยความเป็นห่วง ยิ่งเขาเลี่ยงไม่ยอมตอบคำถาม แถมเฉไฉตักโจ๊กป้อนใส่ปากเพื่อกันไม่ให้เธอถามอะไร เธอยิ่งมั่นใจต้องมีบางอย่างผิดปกติ ครั้นได้อยู่กันตามลำพัง เดือนพัตราคาดคั้นให้เขาตอบว่าทำไมถึงไม่ยอมรักษาเธอ คราวนี้ไม่มีโจ๊กปิดปาก เขาเลยจะให้ปากตัวเองปิดปากเธอถ้าเธอไม่หยุดถามแล้วนอนพัก เธอจำต้องหยุดถามแล้วรีบเข้านอน...

ทางด้านทองมาตย์สนุกสนานกับการหว่านเงินที่ได้จากแก้วเพชรให้สาวๆอยู่ในผับหรู รัตนพรรณบังเอิญมาที่นั่นเช่นกัน เห็นสามีตัวเองทำตัวเป็นเสี่ยปรี่เข้าไปเอาขวดเหล้าฟาด หัวแตกเลือดอาบแล้วจะตามเข้าไปซ้ำ แต่พวกสาวๆของเขาช่วยกันขวางไว้ รัตนพรรณสวมวิญญาณหมาบ้าพาลทะเลาะกับพวกสาวๆไปด้วยตบตีกันอุตลุด ทองมาตย์ตั้งหลักได้ แหวกพวกสาวๆเข้าไปกระชากรัตนพรรณมาตบคว่ำลงไปบนโต๊ะ

“อีแก่ มึงอย่ามายุ่งกับกู จะไปไหนก็ไป”

“มึงมีเงินแล้วมาเสวยสุขอยู่คนเดียว มึงรู้ไหมเจ้าหนี้เขามาตามทวงหนี้ที่มึงสร้างไว้จนมันจะฆ่ากูอยู่แล้ว”

ทองมาตย์ไม่สนใจว่ารัตนพรรณจะเป็นจะตายอย่างไร ไล่ตะเพิดให้ไปผจญกรรมเอาเอง เธอไม่ยอมไปจะเอาเรื่องเขาให้ได้ ทองมาตย์ไม่พอใจเข้าไปจะตบซ้ำ พนักงานต้องมาขอร้องให้พอได้แล้ว เขายอมหยุดแต่ต้องเอาตัวนังนี่ออกไปให้พ้นหน้า พนักงานจึงลากตัวรัตนพรรณออกไป

“ไอ้ชั่ว ไอ้ผัวเฮงซวย คอยดูนะกูจะฆ่ามึง”

รัตนพรรณตะโกนด่าเสียงลั่นด้วยความแค้น...

ครั้นกลับถึงบ้าน รัตนพรรณเจอนักเลงทวงหนี้มานั่งรอท่าอยู่ เธอหันหลังจะวิ่งหนีนักเลงตามไปคว้าตัวไว้ทัน ตบสั่งสอนฐานคิดจะหนี ขู่ซ้ำถ้าไม่อยากตายให้หาเงินมาใช้หนี้ เธอไม่มีให้ถ้าอยากได้ให้ไปตามทวงกับคนที่ไปกู้หนี้เอาเอง นักเลงไม่สนใจ หนี้ผัวก็เหมือนหนี้เมีย ดังนั้น อีกสามวันเธอยังหาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ให้เตรียมซื้อโลงศพไว้ได้เลย แล้วตบเธออีกครั้งก่อนจะพากันกลับไป

ooooooo