นางทิพย์

คุณหลวงไพรัชปล่อยให้ภาธรกระวนกระวายใจที่ไม่สามารถติดต่อรวิปรียาได้อยู่สักพัก จึงบอกให้ทินเทพเอามือถือมาให้หน่อย เขาสงสัยจะโทร.หาเธอได้อย่างไรในเมื่อเขากดจนนิ้วล็อกยังไม่มีใครรับสาย คุณหลวงไม่สนใจอะไรหลานชายกดโทร.ซ้ำเบอร์ที่เขาโทร.เป็นเบอร์สุดท้าย อึดใจรวิปรียารับสาย

“ว่าไง หนูรวิปรียา หนูอยู่ไหนน่ะ มีคนคิดถึง” คุณหลวงคุยสายสีหน้ายิ้มแย้ม ทำเอาทินเทพ ผกาและภาธรงุนงงหนักว่าท่านติดต่อกับเธอได้อย่างไร ฝ่ายรวิปรียาเดินขึ้นมาบนเรือนไทยหนองพรายที่ปิดเงียบ

“หนูอยู่บ้านเจ้าพระยามหศักดิ์ค่ะ หนูมาหา...เจ้าฟ้าทิพฉายแต่เธอไม่ได้อยู่นี่”

“หนูไม่น่าไปที่นั่นอีก ออกมาเถอะหนู” คุณหลวงสีหน้าเป็นกังวล

“หนูขอดูให้แน่ใจก่อนนะคะ ถ้าจะไปจากที่นี่ขอให้หนูมั่นใจว่าไม่มีใครมารบกวนครอบครัวคุณตาอีก”

ทันทีที่คุณหลวงวางสายภาธรถามว่ารวิปรียาอยู่ไหน หนองพรายใช่ไหม ท่านพยักหน้า เล่าให้ฟังว่าเธอไปที่นั่นเพื่อพิสูจน์บางอย่าง จังหวะนั้นปริตตาเข้ามาแจ้งว่าเกิดเรื่องที่บ้านของตน คุณตากลับจากหนองพรายแล้วก็ป่วยหนัก เพ้อว่ามีคนจะฆ่า มีคนใส่ตรวนที่ข้อเท้าท่าน ทุกคนตกใจ ขณะที่คุณหลวงนิ่งไปสีหน้าไม่ดีเลย ภาธรยิ่งร้อนใจบอกพ่อว่าจะไปหนองพราย

“หนูขอไปด้วยค่ะ หนูอยากรู้ว่าคุณตาไปเจออะไรที่บ้านหนองพราย”

“เดี๋ยวๆอันตรายหรือเปล่า” ผกาติง

“ไปกันสามคนมีรวิปรียาด้วย สี่คนไม่เป็นไรหรอกครับคุณย่า สามคนหัวหายสี่คนเพื่อนตาย”

ผกาต้องปรามไม่ให้ทินเทพพูดเล่นเรื่อยเปื่อย ภาธรเร่งให้ไปกันตอนนี้เลย คุณหลวงกำชับให้ทุกคนระวังตัวด้วย ภาธรรับคำวิ่งนำหลานทั้งสองคนออกไป ผกานึกเป็นห่วงน้องชายไม่รู้ว่าอาการหนักหนาแค่ไหน

ooooooo

รวิปรียาเดินไปรอบๆเรือนไทยพลางเรียกให้ผีเจ้าฟ้าทิพฉายออกมาพบ เงียบไม่มีเสียงขานตอบ เธอลองเรียกผีเจ้าพระยามหศักดิ์ ทุกอย่างเงียบเช่นกัน จึงหลับตาลงอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ด้วยอำนาจของเทพภาพเหตุการณ์ระหว่างผีเจ้าพระยามหศักดิ์กับชาลีปรากฏขึ้นเป็นฉากๆ เธอลืมตาขึ้นเมื่อรับรู้เรื่องราวทั้งหมด

“เจ้าพระยามหศักดิ์ไปจากภพภูมินี้แล้ว แต่นายพลชาลียังต้องอยู่ชดใช้กรรม”...

ทรงศิริเครียดเรื่องอาการป่วยของชาลีไม่พอยังเครียดเรื่องที่ประภาพรรณลาออกเพราะนั่นเท่ากับเธอไม่มีใครรับผิดคดียักยอกเงินสมาคมแทน ขณะเธอกำลังสั่งให้วิวรรณโทร.หาทนายเพื่อคุยเรื่องประภาพรรณลาออก ชาลีอาละวาดขึ้นมาอีกคว้าของว่างที่เด็กรับใช้เอามาให้ทรงศิริยัดใส่ปากอย่างมูมมาม เธอทนดูไม่ไหวเดินหนีออกจากห้อง โดยมีวิวรรณวิ่งตาม ติงว่าทำไมเราถึงไม่พาชาลีไปโรงพยาบาล ทรงศิริอ้างเดี๋ยวท่านก็หาย