นางทิพย์

ที่มหาวิทยาลัย ปริตตากับทินเทพกำลังจะขึ้นตึกเรียน เจอนะโมกับหว่าหวาเดินมาจากอีกทางหนึ่ง ปริตตายิ้มให้เหมือนที่เคยทำ สองสาวเพื่อนเคยซี้กลับเมินใส่แถมเดินหนีอีกต่างหาก ทินเทพปลอบว่าอย่าคิดอะไรมาก อีกหน่อยพวกนั้นจะเข้าใจเองว่าเธอไม่ใช่คนใจคอโหดเหี้ยมที่ทำร้ายแสงจันทร์กับชาดา...

ภาธรมาสอนหนังสือเป็นวันสุดท้ายเพราะจะกลับไปทำงานวิจัยที่เมืองนอก ได้เจอผีเจ้าฟ้าทิพฉายถึงสองครั้งสองครา ครั้งแรกเจอในห้องเรียนแต่พอเขาวิ่งไปดูหน้าชัดๆกลับกลายเป็นคนอื่นที่หน้าตาคล้ายกัน

ครั้งที่สองเขาเจอเธอเดินอยู่ไกลๆระหว่างทางไปห้องพักอาจารย์ เขาวิ่งตัดสนามไปหากำลังจะถึงตัว แต่ลูกบอลเจ้ากรรมลอยมาโดนหัวเต็มๆหน้าคะมำ

ปริตตากับทินเทพผ่านมาเห็นพอดีรีบเข้าไปช่วยดึงเขาลุกขึ้น นักศึกษาชายเข้ามาไหว้ขอโทษเขาแล้วเก็บลูกบอลออกไป ทินเทพกระเซ้านึกอย่างไรถึงวิ่งผ่ากลางสนาม

“ฉันเห็นทิพฉาย” ภาธรกวาดตามองไปรอบๆไม่เห็นแม้เงาของผีเจ้าฟ้าทิพฉาย ไม่นานนักทั้งสามคนพากันมาที่บ้านภาธร ปริตตาเอาน้ำแข็งมาประคบหัวที่โดนบอลให้ผู้เป็นอาซึ่งยืนยันว่าเห็นเจ้าฟ้าทิพฉายจริงๆไม่ได้ตาฝาด ทินเทพหาว่าเขาสมองเสื่อมหรือไม่ผีเจ้าฟ้า

ทิพฉายมาเกิดใหม่เร็วกว่าสัญญาณไวไฟ ภาธรลุกขึ้นจะเอาเรื่องหลานชาย ปริตตารีบขวางไว้ “หยุดค่ะหยุด มีคนเดียวที่จะบอกเราได้ รวิปรียา”...

คนที่ปริตตาพูดถึงกำลังส่องกระจกอยู่ตอนที่เห็นเงาสะท้อนของผีเจ้าฟ้าทิพฉายยืนอยู่ด้านหลัง เธอหันขวับไปมอง เป็นผีเจ้าฟ้าทิพฉายตัวจริงเสียงจริง ถึงกับตะลึง...

หลังจากโทร.นัดกับรวิปรียาเรียบร้อย ปริตตา ทินเทพและภาธรมาที่ร้านขายของเก่าเล่าให้ฟังเรื่องที่ภาธรเจอผีเจ้าฟ้าทิพฉาย รวิปรียาเองก็เจอเช่นกัน เธอมาที่นี่ มาเพื่อคุยด้วย เขาสงสัยคุยเรื่องอะไร

“เขาอยากให้ทุกคนไม่ลืมเขา...โดยเฉพาะคุณ”

“ผมไม่ลืม ผมยังคิดถึงวันที่ทิพฉายหายไป” คำพูดของภาธรทำเอารวิปรียาเศร้า ปริตตาอยากให้ทั้งคู่ได้คุยกันตามลำพังจึงชวนทินเทพกลับ ทีแรกเขาไม่เข้าใจทำไมต้องรีบไป แต่พอเห็นเธอขยิบตาให้ถึงได้รับมุก รีบพากันกลับไป ภาธรรอจนทั้งคู่ไปแล้วขยับเข้ามาใกล้

รวิปรียา “คุณกำลังจะไปจากที่นี่ ผมไม่รู้ว่าคุณจะไปไหน”

รวิปรียาไม่รู้ว่าภาธรจะเชื่อไหมถ้าเธอบอกว่ามาจากสวรรค์เพราะมันพิสูจน์ด้วยวิทยาศาสตร์ไม่ได้ เขาไม่สนใจวิทยาศาสตร์จะว่าอย่างไร สำหรับเขาแล้วสวรรค์คือเวลาที่เขามีความสุขกับเธอ เวลาที่เธออยู่ที่นี่

“ผมเหลือเวลาอีกนานแค่ไหนที่จะได้อยู่กับคุณ” ภาธรว่าแล้วจับมือเธอมากุมไว้

คุณหลวงไพรัชกำลังนั่งสมาธิอยู่ในห้องพระกับผการับรู้ถึงสิ่งที่เกิดกับภาธร ร้องห้ามเสียงหลงว่าอย่าอยู่กับรวิปรียา แล้วลืมตาขึ้นสีหน้าเป็นกังวล

ooooooo