ลูกไม้ลายสนธยา

อีกมุมหนึ่งในห้องพักฟื้นผู้ป่วย เดือนพัตรานั่งจับมือเหมหิรัญญ์ที่ยังนอนไม่ได้สติ อรุณกับปริทัศน์นั่งมองทั้งคู่อยู่ที่โซฟาด้วยความสงสาร พิมพ์ดาราเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับปลาทู โดยมีศิถีเดินตามเข้ามาเงียบๆ มองเดือนพัตราด้วยแววตาเคียดแค้นก่อนจะรีบปรับเป็นปกติ พิมพ์ดาราเข้าไปกอดลูกด้วยความเป็นห่วง

“ยัยเดือนเป็นอย่างไรบ้าง” ไม่พูดเปล่าพิมพ์ดารามองสำรวจทั่วตัวลูกเห็นไม่เป็นอะไรก็โล่งอก แล้วมองไปที่เหมหิรัญญ์ถามว่าเกิดอะไรขึ้น อรุณกับปริทัศน์ขอตัวไปรอข้างนอกแม่ลูกจะได้คุยกันสะดวกๆ เธอบอกให้เขากลับไปก่อนได้เลยเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว อรุณอ้าปากจะท้วงเธอชิงพูดขึ้นเสียก่อน

“ไม่มีอะไรแล้วล่ะค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ”

“ก็ได้ครับ ถ้ายังไงพรุ่งนี้เช้าผมมาใหม่นะครับ” อรุณพูดจบหันไปลาพิมพ์ดาราก่อนจะชวนปริทัศน์กลับ ปลาทูเป็นห่วงเดือนพัตรายังไม่มีอะไรตกถึงท้องอาสาจะไปหาซื้อของกินมาให้ ศิถีขอตามไปด้วย แต่ปล่อยให้ปลาทูไปซื้อหาอาหารคนเดียว ส่วนตัวเธอแอบไปเยี่ยมนายหัววรงค์...

ที่หน้าห้องไอซียู มรุตนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เห็นราเมศกับเรขรุจีหายวับไปต่อหน้าแล้วยังตกใจไม่หาย ครั้นตั้งสติได้สั่งการให้จ่าสนิทจัดตำรวจมาดูแลความปลอดภัยให้นายหัวด้วย หลังจากเขาหายดีแล้วเราคงต้องสะสางคดีของเขาทั้งหมด ช่วงนี้เราต้องเตรียมหลักฐานต่างๆให้พร้อม

“เดี๋ยวจ่ากลับได้เลยนะ ผมว่าผมแวะไปดูคุณเหมกับคุณเดือนสักหน่อย”

“แหม จะทิ้งให้ผมกลับคนเดียวได้ไงล่ะครับ เราคู่หูกันนะครับ” จ่าสนิทว่าแล้วเดินตามมรุตออกไป ทั้งคู่คล้อยหลังไม่นาน ศิถีเข้ามาที่หน้าห้องไอซียูมองนายหัววรงค์ที่ยังหลับไม่ได้สติ

“ใครที่มันทำกับนายหัว มันต้องได้รับผลกรรมที่มันก่อไว้อย่างสาสม”

ooooooo

ขณะที่เดือนพัตราเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมทั้งความร้ายกาจของนายหัววรงค์ให้แม่ฟัง มรุตเปิดประตูห้องเข้ามากับจ่าสนิทถามว่าเหมหิรัญญ์เป็นอย่างไรบ้าง

“หมอบอกว่าปลอดภัยแล้วค่ะ”

พิมพ์ดาราอยากรู้ว่าผู้กองจะจัดการอย่างไรกับนายหัววรงค์ เขาคงต้องรอให้นายหัวอาการดีขึ้นก่อน จากนั้นค่อยจัดการตามขั้นตอนของกฎหมาย ท่านขอบคุณเขาด้วยที่ช่วยดูแลเรื่องต่างๆให้เดือนพัตราและต้องขอโทษเขาด้วยสำหรับเรื่องที่พูดจาไม่ดีกับเขา

“ไม่เป็นไรครับ แค่วันนี้ทุกคนเข้าใจผมก็พอแล้ว ...คุณเดือนกลับบ้านไปพักก่อนไหมครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดือนอยากให้เวลาที่เหมตื่นขึ้นมาแล้วเจอเดือนเป็นคนแรก”