ลูกไม้ลายสนธยา

เช้าวันรุ่งขึ้น พิมพ์ดาราเก็บกระเป๋าเดินทางออกจากบ้านรัชดาพิพัฒน์กลับอเมริกาโดยที่เดือนพัตรามาส่งแม่ขึ้นรถของสนามบินที่มารอรับอยู่บ้าน ท่านสั่งให้เธอรีบตามไปทันทีที่เหมหิรัญญ์หายดี...

ที่โรงพักรุมิหรา จ่าสนิทเห็นทัศน์เทพเก็บข้าวของอยู่ในห้องทำงานคิดว่าถูกให้ออกจากราชการ แต่ที่ไหนได้สารวัตรชั่วโดนแค่คำสั่งย้ายไปประจำการที่อื่น บ่นกับมรุตว่ามีหลักฐานขนาดนี้แค่ถูกย้ายเท่านั้นเองหรือ

“ตอนนี้สารวัตรเป็นแค่ผู้ต้องสงสัย ต้องรอสรุปคดีให้เรียบร้อยก่อนถึงจะลงโทษได้ ตอนนี้ก็ได้แค่สั่งย้ายไปประจำที่อื่นเพื่อไม่ให้ยุ่งเกี่ยวกับการสอบสวน”

“โห มาแนวนี้ผมว่าก็ได้แค่สั่งย้ายไปที่อื่นแป๊บเดียวก็กลับมาไม่มีความผิดแน่ๆเห็นประจำเลยเรื่องแบบนี้”

มรุตยังไม่ทันพูดอะไร ทัศน์เทพเก็บของเสร็จเดินออกมาเสียก่อน “แล้วเจอกันผู้กอง” ทักเสร็จเขาเดินจากไป จ่าสนิทมองตามเสียวสันหลังวาบ นี่ถ้าผลสอบออกมาทัศน์เทพไม่ผิดเรามิซวยกันหรือ มรุตขอให้ปล่อยเป็นหน้าที่กฎหมายจัดการก็แล้วกัน เรายังมีอีกเรื่องที่ต้องตาม

“ทองมาตย์เขาร่วมมือกับนายหัวด้วย วันนั้นอยู่ที่หน้าผาแต่เรายังไม่เจอตัวเลยไม่รู้ไปซ่อนอยู่ที่ไหน ถ้าจับตัวทองมาตย์มาได้เราอาจจะได้หลักฐานเพิ่มขึ้นมาอีก”

“เราลองไปถามคุณรัตนพรรณดีไหมครับ อาจจะได้อะไรมาบ้าง”...

ขณะที่มรุตกับจ่าสนิทมุ่งหน้าไปหารัตนพรรณที่บ้าน ศิถีในคราบนางพยาบาลสวมหน้ากากอนามัยปิดบังใบหน้าที่แท้จริงทำทีเข้าไปตรวจเช็กเครื่องไม้เครื่องมือช่วยชีวิตให้นายหัววรงค์ ตำรวจที่เฝ้าอยู่หน้าห้องไม่ติดใจสงสัยอะไร แถมเปิดประตูให้เธอเข้าไปอีกด้วย เมื่อได้อยู่ตามลำพังศิถีจับมือนายหัวมากุมไว้

“รีบฟื้นนะคะนายหัว ใครที่มันทำกับเราเอาไว้เราจะเอาคืนมันให้หมดทุกคน”...

ไม่นานนักมรุตกับจ่าสนิทมาถึงบ้านรัตนพรรณ มองเข้าไปด้านในสภาพบ้านเหมือนร้างผู้คน ใบไม้เกลื่อนไม่มีคนกวาด ทั้งคู่เห็นเงาใครบางคนอยู่ในบ้านรีบเข้าไปดู เจอรัตนพรรณซ่อนตัวอยู่ในบ้านสีหน้าหวาดกลัวถือไม้ไว้ในมือเพื่อป้องกันตัวเนื่องจากคิดว่าทั้งคู่เป็นนักเลงที่มาทวงหนี้ พอเห็นว่าเป็นตำรวจถึงกับถอนใจโล่งอก จ่าสนิทสงสัยทำไมเธอถึงตกอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้

“จะมีอะไร ก็ไอ้ผัวเฮงซวยน่ะสิ ไปเป็นหนี้เขามา เจ้าหนี้ก็มาลงที่ฉันแบบนี้ ได้แต่หลบซ่อนตัวอยู่ในบ้านไปไหนก็ไม่ได้ แล้วนี่ผู้กองกับจ่ามาหาฉันทำไม หรือว่ามาตามหาไอ้ผัวเฮงซวยของฉัน”

“ครับ คุณพอรู้ไหมว่าทองมาตย์อยู่ไหน”

รัตนพรรณไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ไหน ถ้ามรุตตามตัวมันเจอให้บอกเธอด้วย เธอจะไปฆ่ามันด้วยตัวเอง เขาได้แต่มองเธอด้วยความสงสารที่ต้องมารับกรรมที่ทองมาตย์ก่อเอาไว้ และเพื่อความปลอดภัยของเธอ มรุตสั่งให้จ่าจัดคนมาลาดตระเวนแถวนี้บ่อยๆหน่อย จะได้ป้องปรามพวกนักเลงทวงหนี้ไปในตัวด้วย...