ลูกไม้ลายสนธยา
ตอนที่ 12
นายหัววรงค์วางสายจากศิถีด้วยสีหน้าครุ่นคิดสงสัย นึกถึงเรื่องที่เหมหิรัญญ์มาบอกว่าหันตราเป็นคนลักพาตัวเดือนพัตราไปก็เริ่มลังเล ตกลงใครกันแน่ที่หักหลังตน...
เมื่อกลับถึงบ้าน หันตราพบว่าทัศน์เทพกับจ่าสนองรอท่าอยู่ก่อนแล้วจึงแจ้งว่าที่เรียกตัวมาพบ
เล่าให้ฟังเรื่องที่ตัวเองไปบ้านเดือนพัตรามา คนในบ้านไม่มีใครรู้สักคนว่ามันหายไปไหน ทัศน์เทพเชื่อว่า
เดือนพัตรายังอยู่ในรุมิหรา เดี๋ยวจะให้คนลองสืบตามรีสอร์ตที่มีไม่กี่แห่งของที่นี่ดู จ่าสนองคิดว่าเรื่องนี้นายหัววรงค์ยังไม่รู้ เพราะถ้ารู้จะต้องสั่งการให้ตนทำอะไรกับมันแล้ว
“งั้นก็ตามหามันให้ได้ก่อนที่นายหัวจะมาเจอ แล้วอีกอย่างสารวัตรเร่งจัดการเรื่องคดีคอร์รัปชันของนายหัวให้เร็วที่สุด มันจะได้หมดอำนาจจากรุมิหราสักที” หันตราเห็นทัศน์เทพลังเลก็ไม่พอใจ “จะปอดแหก
ไปทำไมสารวัตร ถ้าเราไม่รีบจัดการมัน ถ้ามันรู้คนที่ซวยคือสารวัตรเอง”
“ครับ” ทัศน์เทพรับคำเสียงอ่อย หันตราหงุดหงิดใส่รับปากแล้วรีบทำให้เร็วๆด้วย ตนไม่ชอบคนโลเลใจเสาะ ทำอะไรชั่วๆมาตั้งมากมายจะมากลัวอะไรกับเรื่องนี้
ooooooo
ในเวลาเดียวกัน เหมหิรัญญ์นั่งกินอาหารอยู่ที่ร้านอาหารของรีสอร์ตกับเดือนพัตรา กินไปคุยกันไปเรื่องที่นายหัววรงค์ซ้อมเมียตัวเองเพราะคิดว่าอยู่เบื้องหลังการหายตัวไปของเดือนพัตรา นั่นแสดงว่านายหัวไม่เชื่อที่เขาบอกแต่เชื่อใจหันตรามากกว่า คงไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคิดหักหลังตัวเอง
อรุณตามมาสมทบ คุยกันได้ไม่กี่คำเดือนพัตราเหลือบไปเห็นวโรชาเดินมากับมรุตโดยมีจ่าสนิท
ตามมาห่างๆ สะกิดให้สองหนุ่มดู ยัยตัวร้ายเห็นเธอก็หยุดมองด้วยสายตาชิงชัง มรุตไม่อยากให้มีเรื่องกันอีกชวนไปหาอะไรกินที่อื่น แต่วโรชาไม่ขยับ เขาจึงต้องจูงมือออกมา อรุณไม่สบายใจที่เห็นวโรชาแนะให้ทั้งคู่
ย้ายที่กบดานใหม่ เหมหิรัญญ์ไม่คิดว่าน่าจะมีอะไร วโรชาแค่โมโหที่เห็นเดือนพัตราอยู่กับผู้กอง
“แล้วคุณเดือนเป็นไงบ้างครับ คุณวโรชาทำอะไรคุณอีกหรือเปล่า”
“เดือนไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเดือนฝ่ายเดียวหรอกค่ะ”
“เจ๋งไปเลย ผมชอบคุณเดือนก็ตรงนี้แหละเหมือนกับคุณประพิมที่ไม่เคยยอมใคร พูดแล้วก็คิดถึงท่านนะครับ เมื่อไหร่จะจับคนที่ทำกับท่านได้สักที”
“อีกไม่นานหรอกครับ” เหมหิรัญญ์สีหน้ามั่นใจ อรุณก็หวังให้เป็นอย่างนั้นเช่นกัน วันนี้เขาคงต้องขอตัวกลับไปสำนักพิมพ์ก่อน ถ้ามีเรื่องอะไรโทร.ตามได้ตลอด 24 ชั่วโมง
