ลูกไม้ลายสนธยา

นายหัววรงค์อยากรู้ว่าทัศน์เทพรู้เห็นเป็นใจกับหันตราและจ่าสนองหรือเปล่า จึงพาไปบ้านที่กักขังทั้งคู่ไว้ เขาเห็นหันตราถูกขังอยู่กับจ่าสนองที่ถูกยิงขาเดี้ยงก็ตกใจแต่ต้องเก็บอาการไว้

“โทษของคนที่มันหักหลังฉัน สารวัตรคิดว่ามันจะเป็นอย่างไร”

“ก็...ต้องตายครับ” ทัศน์เทพตอบโดยไม่กล้ามองหน้าหันตรา นายหัววรงค์ต้องการลองใจเขาจึงสั่งให้เขาฆ่าทั้งคู่ทิ้ง ทัศน์เทพไม่มีทางเลือกจำใจชักปืนยิงจ่าสนองกลางแสกหน้าตายสยอง แล้วหันปืนไปทางหันตราจะเหนี่ยวไก นายหัวตะปบปืนไว้เสียก่อน กระสุนลั่นไปโดนผนังห้อง หันตราถอนใจโล่งอก

“พอแล้ว...เก็บมันไว้ก่อน หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลง มันจะเป็นแพะรับบาปให้ฉัน”

“แต่นายหัวครับ อีนี่มันเป็นนังงูพิษ ถ้ามันแว้งมากัดเราจะแย่นะครับ” ทองมาตย์ท้วง

“ฉันบอกให้เก็บมันไว้ก่อนก็เก็บมันไว้ก่อน แกดูมันดีๆก็แล้วกัน” สั่งเสร็จนายหัววรงค์เดินออกไปกับทัศน์เทพ ทองมาตย์มองตามเซ็งๆ...

เดือนพัตราไม่ได้พาเหมหิรัญญ์ อรุณและปริทัศน์ไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยว แต่พาไปทำบุญไหว้พระ เสร็จจากทำบุญ เธอพาทุกคนมาที่ริมน้ำหลังวัดเพื่อทำทานปล่อยนกปล่อยปลา อรุณขอผ่าน เพราะถ้าเราปล่อยนกปล่อยปลาคนขายก็จะไปจับมันกลับมาอีก จับกันไปจับกันมาไม่จบไม่สิ้น

“มันเป็นธุรกิจบนความทรมานของสัตว์พวกนี้ เท่ากับเราทำบาปไปด้วย”

แม่ค้าไม่พอใจที่อรุณมาขัดลาภบอกให้พูดดีๆถ้าไม่ซื้อก็ไปไกลๆ เหมหิรัญญ์จะปล่อยสัตว์พวกนี้ทั้งหมด แม่ค้าที่หน้าหงิกเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มทันที กุลีกุจอจัดของให้เขา อรุณท้วงทำไมยังจะปล่อยพวกมันอีก เขาไม่รู้ว่าต่อไปสัตว์เหล่านี้จะเป็นอย่างไรหลังจากเขาปล่อย รู้แค่ว่าตอนนั้นมันจะได้รับอิสระ

ในเมื่อทัศนคติไม่ตรงกัน อรุณขอตัวไปนั่งรอด้านโน้นเชิญเหมหิรัญญ์ปล่อยนกปล่อยปลาตามสบาย...

ทำทานเสร็จ เหมหิรัญญ์กับเดือนพัตราเดินมาหาอรุณที่นั่งรอท่าอยู่ใต้ต้นไม้ ไม่เห็นปริทัศน์อยู่ด้วยก็ถามหา ได้ความว่านั่งดูดวงอยู่ทางโน้น จากนั้นทั้งสามคนตามไปสมทบกับปริทัศน์ หมอดูยังดูดวงให้เขาไม่ทันเสร็จหันไปชักชวนเหมหิรัญญ์กับเดือนพัตราให้มาดูดวงด้วยกัน ทีแรกปริทัศน์โวยวายไม่พอใจแต่นึกอะไรขึ้นมาได้บอกให้หมอดูช่วยดูให้คู่นั้นหน่อยก็ดี ช่วงนี้มีแต่เรื่องยุ่งๆ แล้วเดินไปลากแขนสองคู่รักให้มาดูดวง