ดวงใจขบถ

ณ เมืองจาย รัฐคีรีหลวง...

เจ้าแสงจันทาหรือเจ้าจ้อย ธิดาคนเล็กของเจ้าแสงหน่อฟ้ากับมหาเทวีจันทาเทวี กำลังเพลิดเพลินกับการแต่งตัวมีอันต้องตื่นตระหนกกับการบุกรุกของทหารซาอูที่นำโดยร้อยเอกอันโตน เพื่อเข้ายึดเมืองจายตามคำสั่งของนายพลอังกู

อันโตนนำกลุ่มทหารซาอูบุกเข้ามาภายในหอคำแล้วเข่นฆ่าทหารเมืองจายตายเป็นเบือเพื่อจะเข้าไปจับตัวเจ้าแสงจันทามาให้ได้ อันโตนไม่ได้มีเพียงฝีมือที่เก่งกาจ หากแต่เขายังมีพลังภูตพิเศษ เนื่องจากบูชาพวกภูตพรายเพื่อเสริมความแก่กล้า

“ตามหาองค์หญิง จับตัวมาให้ได้ ใครขัดขวางฆ่าทิ้งให้หมด!”

เสียงประกาศกร้าวของอันโตนทำให้อ่อนคำที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นได้ยินชัดถึงกับตกใจมาก รีบวิ่งไปทางกลุ่มทหารองครักษ์บอกให้รีบไปอารักขาเจ้าจ้อยโดยเร็ว

อ่อนคำวิ่งนำหน้าไปทางห้องเจ้าจ้อย เป็นจังหวะที่เจ้าจ้อยเปิดประตูหน้าตาตื่นออกมาพอดี

“รีบหนีเร็วเจ้าค่า ทหารซาอูบุกหอคำ มันสั่งให้จับตัวเจ้าจ้อย ไอ้ตัวหัวหน้าทหารมันน่ากลัวมาก...”

ไม่ทันขาดคำ...จ่อเอลูกน้องของอันโตนก็นำทหารบุกหอคำชั้นใน ยิงทหารองครักษ์ที่พยายามขัดขวางเข้ามาได้ เจ้าจ้อยกับอ่อนคำรีบจับมือจูงกันวิ่งหนีไปโดยมีทหารองครักษ์ตามคุ้มกันอีกสองคน

เวลาเดียวกันนั้นที่เมืองเปย อกานซิงห์รีบร้อนเข้าห้องพักภายในโรงแรมหรู โดยมีคำพูนและกาวินตามเข้า มายืนประกบหลังซ้ายขวา ทั้งสามคนเป็นองครักษ์ของเจ้าแสงหน่อฟ้าที่เดินทางมาเมืองเปยพร้อมมหาเทวี

“เจ้าหลวง หน่วยข่าวกรองข่าวอังกฤษส่งข่าวมาเจ้าค่า”

 เจ้าแสงหน่อฟ้าและมหาเทวีจันทาเทวีเงยหน้าจากอาหารว่างด้วยสีหน้าแปลกใจ อกานซิงห์ยื่นม้วนกระดาษแผ่นหนึ่งให้ ทันทีที่เจ้าแสงหน่อฟ้าอ่านถึงกับตกตะลึง

“นายพลอังกูยึดอำนาจแล้ว มีคำสั่งให้จับตัวเจ้าหลวงและมหาเทวีทั้ง 33 เมือง”

มหาเทวีได้ฟัง ตกใจถึงกับทำช้อนร่วงจากมือ “ฉันคิดไว้แล้วว่าสักวันนายพลคนนี้ต้องบ้าอำนาจขึ้นมา แล้วมันก็จริง”

“หน่วยข่าวกรองส่งสาส์นมาเตือนว่านายพลอังกูกำลังส่งทหารมาจับตัวเรา”

“ถ้างั้นรีบเก็บของเท่าที่จำเป็นเถอะเจ้าค่า เราต้องหนีไปจากที่นี่” อกานซิงห์เร่ง

เจ้าแสงหน่อฟ้าพยักหน้าลุกขึ้นจะเก็บของ แต่ต้องชะงักเมื่อมหาเทวีลุกขึ้นพูดลั่น

“แต่เจ้าจ้อยลูกของเรายังอยู่ที่เมืองจาย ฉันจะไม่ยอมหนีไปไหนทั้งนั้น ถ้าไม่มีลูกไปด้วย”

ที่เมืองจายเวลานี้โกลาหลวุ่นวาย เจ้าจ้อยกับอ่อนคำกำลังหนีพวกอันโตนอย่างสุดชีวิต อันโตนต้องการตัวเจ้าจ้อยไปให้นายพลอังกู ถึงแม้ไม่เคยเห็นหน้าค่าตา แต่จากเสียงร่ำลือว่าเจ้าหญิงงามที่สุดในรัฐคีรีหลวงก็ทำให้นายพลอังกูอยากครอบครองนาง

เจ้าจ้อยกับอ่อนคำที่เป็นทั้งสาวใช้และเพื่อนสนิทวิ่งเข้าไปหลบในห้องซักรีด เจ้าจ้อยรีบเปลี่ยนชุดจากองค์หญิงแห่งเมืองจายเป็นชุดธรรมดาแล้วตั้งสติจูงมืออ่อนคำที่หวาดกลัวจนขวัญเสียวิ่งหนีออกมาทางป่าด้านหลังหอคำ ได้ยินเสียงอันโตนดังโหวกเหวกอยู่ตลอดว่า ต้องจับองค์หญิงให้ได้

อันโตนกับจ่อเอนำทหารวิ่งไล่ตามอย่างกระชั้นชิด เจ้าจ้อยวิ่งพลางเหลียวหลังยื่นมือให้อ่อนคำ