เพลิงเสน่หา

มิกหรือโมกลอบยิ้มร้าย ดีใจมากที่แผนสู่ขอหลอกๆได้ผล ชบาติดกับยอมรับข้อเสนอโดยไม่เอะใจหรือสงสัยเขาแม้แต่นิดเดียว แต่ที่เขา

ไม่รู้และคาดไม่ถึงคือแก้วจะเห็นขบวนของเขาโดยบังเอิญ!

แม่หมอโกรธพวงชมพูที่ทำร้ายแก้วเลยบุกมาเอาเรื่องถึงบ้านอังกาบ คลาดกับขบวนของโมก

อย่างหวุดหวิด กระนั้นแก้วก็เห็นโมกเข้าจนได้ จึงพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวจนมั่นใจว่าโมกต้องมีเป้าหมายที่บ้านหลังนี้

ชบาไม่สนว่าจะมีใครมาเอาเรื่องลูกสาว

คนเล็ก มัวตาโตด้วยความโลภกับสินสอดมากมายที่พ่อแม่ของมิกทิ้งไว้ให้ก่อนกลับ อังกาบมองมาด้วยความหมั่นไส้

“มันจะตื่นเต้นอะไรนักหนาวะ ทองก็เหมือนของปลอม แล้วผ้านี่...มองยังไงมันก็ผ้าธรรมดา หาซื้อได้ทั่วๆไป”

“ป้าตาไม่ถึงน่ะสิ หาซื้อได้ที่ตลาดยังไง นี่มีแต่ผ้าดีๆ ชิ้นงามๆแพงๆ แล้วไหนจะสินสอดทองพันชั่ง เครื่องเพชร เครื่องทอง ที่นาที่ไร่ นี่ฉันจะเอาผ้าชิ้นไหนไปตัดเสื้อดีให้มันเข้ากับทอง...เฮ้อ...มีแต่ของดีๆทั้งนั้น”

อังกาบถอนใจหน่ายๆ “ย่ะ! คนมีเงินเอามาให้ ...กะโหลกกะลาแค่ไหนมันก็ดูดีไปหมด แต่ข้า

ว่ามันแปลกๆอยู่นะนังชบา ข้าสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ว่าเอ็งจะถูกหลอก”

“เขาจะมาหลอกอะไรฉัน”

“ไม่รู้...เพราะคนหลอกก็คงตั้งหน้าตั้งตาหลอก ส่วนคนถูกหลอกก็นะ...เต็มใจให้เขาหลอก ฉันล่ะกลัวว่าเขาจะมาหลอกนังสองพวงจริงๆ”

ooooooo

ชบาไม่ได้สะทกสะท้านคำพูดค่อนแคะแดกดันของอังกาบ ใจคิดแต่จะครอบครองสินสอดมากมายอย่างเดียวเพื่อเชิดหน้าชูตาจะได้ไปเยาะเย้ยคุณเทียน

อังกาบอ่อนใจมาก เช่นเดียวกับพวงแสดกับพวงชมพูที่คร้านจะคุยกับแม่ ทั้งหมดตั้งท่าจะออกจากบ้านไประบายความอึดอัดใจ พลันก็ต้องเบิกตาโตเมื่อเห็นแม่หมอยกขบวนมาพร้อมซ่อนกลิ่นและยายแซะ

แม่หมอพาแก้วมาด้วย พวงชมพูกลัวความผิดรีบวิ่งไปหลบในบ้าน แม่หมอปรี่ตามจะเอาเรื่อง พวงแสดต้องช่วยขวางไว้และขอให้พุดช่วยพาน้องสาวหนี

ชบารับหน้าพวกแม่หมอด้วยท่าทางไม่ยี่หระ ไม่เชื่อว่าลูกสาวคนเล็กจะทำร้ายคนปางตาย

“ชมพูน่ะหรือจะฆ่าคน บ้าหรือเปล่า ดูตัวลูกฉัน ดูตัวน้องชายแก ถ้าโง่ให้เด็กตัวนิดเดียวฆ่าก็สมควรตายละ”

“แม่ชบา...ลูกสาวแม่ชบาจะฆ่าคน ว่าอย่างนี้ได้ยังไง”

“นี่ไม่ต้องมาอ้าปากด่าฉันเลยนะ ลูกฉันไม่ได้ทำ ถ้าจะมีก็คงเป็นเพราะกรรมตามทัน ป้าเป็นคนเอารากรัญจวนมาให้ลูกสาวฉัน เพราะฉะนั้นถ้าน้องชายของป้าเกือบตายเพราะรากรัญจวนก็สมน้ำหน้า”

พูดจบก็แหวไล่ออกจากบ้าน ซ่อนกลิ่นทนไม่ไหวด่าแทนแม่หมอกับแก้ว

“ขออภัยที่ต้องด่า แต่คนบ้านป้าอังกาบหน้าด้านจริงๆ นี่ฟาดเขาปางตายทั้งที่เขาไปช่วยเอาไว้แท้ๆ พอเขามาถึงบ้าน แทนที่จะขอโทษสำนึกผิด กลับไล่เขาอย่างกับหมูกับหมา”

“ก็อยากโง่มายุ่งเองทำไม”

ชบาโต้อย่างไม่ยี่หระ แก้วทนไม่ไหวขอตัวกลับดื้อๆ แม่หมอต้องรั้งตัวไว้

“เฮ้ยไอ้แก้ว...ทำไมแกยอมง่ายๆอย่างนี้วะ”