เพลิงเสน่หา

ใบบัวสะเทือนใจไม่หายที่ถูกคุณเทียนค่อนแคะแดกดันเรื่องโมก คะน้ามองมาด้วยความสงสารและเห็นใจ

“ถ้าพี่เป็นบัว...พี่ยังไม่รู้เลยว่าพี่จะทำยังไง”

“เรื่องอะไรพี่คะน้า”

“ก็เรื่องโมกไง”

“ทำไมต้องทำล่ะคะ”

“เอ้า...ก็แล้วบัวไม่รักไม่หวงโมกหรือ อย่ามาปดพี่นะ...พี่รู้ว่าบัวรักโมก”

“รักแล้วยังไง ในเมื่อพี่โมกไม่ได้รักตอบ...รักแทบตายสุดท้ายบัวก็ทำได้แค่มอง”

โมกไม่ได้รับรู้ความรู้สึกของใบบัว วุ่นวายคิดแผนล้างแค้นให้คุณเทียนด้วยการหาคนเป็นพ่อแม่กำมะลอไปหลอกชบา พวงแสดและพวงชมพู และคืนนี้เขาก็กลับไปที่โรงฝิ่นอีกครั้งเพื่อคุยกับแก้ว

ใบบัวไม่อยากให้เขาทำผิดเพื่อคุณเทียนอีก พยายามรั้งไว้

“ไม่ไปธุระสักวันได้ไหมพี่โมก”

“พี่ก็ไม่อยากไปหรอก แต่พี่ต้องไป”

“งั้นบัวไปด้วยได้ไหม บัวเป็นห่วง...สัญญาจะไม่เซ้าซี้ ไม่หือไม่อือ ไม่อะไรทั้งนั้น...ขอแค่ได้เห็นพี่โมก”

“ทำไมต้องขนาดนั้น”

“บัวเป็นห่วง...ยิ่งใกล้วันบวชของพี่โมก บัวยิ่งห่วง ไม่อยากให้พี่โมกออกไปไหน แต่ในเมื่อบัวห้ามพี่โมกไม่ได้ บัวเลยขอแค่ได้เห็นได้มอง...ได้รู้ว่าพี่โมกปลอดภัย...ขอบัวไปด้วยนะ”

แววตาอ้อนวอนและห่วงใยอย่างจริงใจของใบบัวทำให้โมกใจอ่อนยอมให้เธอไปด้วย

“งั้นบัวต้องทำตามที่รับปากนะ ไม่ว่าเห็นอะไร บัวจะอยู่เฉยๆ ไม่ห้ามแม้สิ่งที่พี่ทำมันจะเป็นความเลว”

ใบบัวรับปากเสียงอ่อย อึดอัดใจมากแต่ก็ดีใจที่เขายอมให้ไปด้วย

ooooooo

บรรยากาศในโรงฝิ่นคลาคล่ำไปด้วยพวกขี้ยาเหมือนเคย แก้วน้องชายของแม่หมอก็เป็นหนึ่งในนั้นแวะเวียนไปสูบฝิ่น แม่หมอมาตามด้วยความระอาใจ ก่อนจะตาโตเมื่อน้องชายบอกว่าอยากได้พวงชมพูเป็นเมีย

โมกแอบได้ยินทุกอย่างโดยบังเอิญ รีบพาใบบัวไปนั่งห่างๆแล้วปรี่ไปยื่นข้อเสนอกับแก้ว ขอให้ช่วยเจรจากับคนที่จะจ้างมาเป็นพ่อแม่กำมะลอแลกกับที่อยู่ของพวงชมพู

แก้วลิงโลดมาก รีบจัดการตามที่โมกต้องการแล้วไปหาพวงชมพูที่บ้านอังกาบทันที พวงชมพูเห็นหน้าแก้วก็ตัวสั่นตามประสาวัวสันหลังหวะ

ไม่อยากให้ใครจับได้ว่าใช้รากรัญจวนจนเกือบเอาตัวไม่รอด กระนั้นก็ควบคุมอาการตัวเองได้ดี เดินนำเขาไปคุยห่างจากบริเวณบ้าน

“มาทำไม”

“เป็นห่วง...เจ็บมากไหม น้าขอโทษนะที่ต้องทุบหัวหนูวันนั้น เพราะน้าไม่อยากให้ฤทธิ์รากรัญจวน...”

“ไม่ต้องพูด! และไม่ต้องมาที่นี่อีก”

พวงชมพูตัดบทแล้วหมุนตัวกลับบ้าน แก้วต้องถลาไปจับมือไว้

“เดี๋ยวก่อนสิหนู น้าเป็นห่วงหนูจริงๆนะ ไม่เคยคิดไม่ดีต่อหนู หนูก็เห็นว่าน้าไม่ได้ฉวยโอกาส ที่มานี่ก็อยากบอกให้พ่อแม่หนูสบายใจว่าน้าไม่ได้ล่วงเกินอะไรหนูเลย แล้วพ่อแม่หนูอยู่ที่ไหนล่ะ”

แก้วคิดจะแนะนำตัวและหาทางจีบพวงชมพูให้ได้ แต่พวงชมพูกลับคิดว่าเขาจะฟ้องพ่อแม่เรื่องเธอใช้รากรัญจวนเลยคว้าท่อนไม้ใกล้มือฟาดเขาไม่ยั้ง แก้วไม่ทันตั้งตัวล้มหน้าคว่ำ พวงชมพูตระหนกมาก ตัดสินใจฟาดซ้ำอีกหลายทีแล้วยันร่างหมดสติของเขาลงคลอง!

ooooooo