เพลิงเสน่หา

“ทำหน้าอย่างนี้...ทะเลาะกับคุณเทียนมาอีกแน่ๆ”

“บัวนี่รู้ทุกเรื่อง”

“ก็มีอยู่เรื่องเดียวที่พี่โมกจะทำหน้าอย่างนี้”

สีหน้าเจื่อนๆของโมกเป็นคำตอบได้ดี ใบบัวต้องข่มความช้ำใจแล้วฝืนยิ้มให้เขา

“พี่โมกเศร้าแค่ไหน คุณเทียนเศร้ามากกว่า เพราะคุณเทียนรักพี่โมก พี่โมกไปหาคุณเทียนนะ...ไปง้อคุณเทียน”

โมกยอมผละไปง้อคุณเทียนเมื่อใบบัวยืนยันว่ารู้สึกดีขึ้นแล้ว จังหวะเดียวกันกับขนมกล้วยที่แวะมาดูคุณเทียนตามคำสั่งคุณหญิงมณฑา กระนั้นขนมกล้วยก็มาช้ากว่าโมกที่ดึงตัวคุณเทียนมากอดปลอบ

“ผมรักคุณเทียน”

คุณเทียนร้องไห้สะอึกสะอื้น ทั้งรักทั้งแค้น แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนยวบเมื่อเขายืนยันความบริสุทธิ์ใจ

“ใบบัวไม่ได้ท้อง ยังไงน้องก็คือน้อง ผมรักและซื่อสัตย์ต่อคุณเทียนคนเดียว”

“ฉันก็รักโมก และฉันก็มีโมกเพียงคนเดียว”

พูดจบก็โอบกอดเขาแน่นอย่างหาที่พึ่ง ใบบัวที่แอบตามโมกมายกมือปิดปากกลั้นเสียงสะอื้น

ขนมกล้วยเห็นใบบัวจากอีกมุมเลยเดินไปหา ดึงตัวมากอดปลอบด้วยความสงสารสุดหัวใจ

“เมื่อไหร่เรือนเราจะพ้นวิบากกรรมตรงนี้เสียที”

ไม่ใช่แค่ทุกคนในเรือนเทียนหยดฟ้าที่ไม่พ้นวิบากกรรม ทุกคนในบ้านอังกาบก็ไม่หมดเวรหมดกรรมเช่นกัน โดยเฉพาะชบาที่ผูกใจเจ็บคิดเอาคืนคุณเทียนด้วยการเอารากรัญจวนที่เหลือมาทำลูกกลอน

“ฉันจะให้แกกินรากรัญจวนให้ได้ ถึงวันนั้นแกจะไม่เป็นคุณเทียนหยดฟ้า แต่แกจะเป็นยิ่งกว่านังร้อยซ้อน!”

ขุนสักเห็นเมียทำลูกกลอนจากรากรัญจวนก็ไม่พอใจ ยิ่งรู้ว่าทำไว้ล้างแค้นคุณเทียนยิ่งหัวเสีย

“จะไปยุ่งกับเขาอีกทำไม เกลียดอะไรเขานักหนา”

“ต่อให้มันไม่ทำอะไร แต่ร้อยปีร้อยชาติ เกิดมาชาติไหน แค่เห็นหน้ามันฉันก็จะเกลียด!”

“จะไปผูกเวรผูกกรรมกับเขาทำไม เดี๋ยวก็ได้มีเวรมีกรรมต่อกันไม่มีที่สิ้นสุด ตอนนี้ฉันกับคุณเทียนไม่ได้โกรธแค้นอะไรกันแล้วนะ เราสองคนเป็นมิตรต่อกัน ฉันอยากให้แม่ชบาปล่อยวางมันจริงๆนะ”

“หน็อย...เป็นมิตร...หุบปากไปเลย! ยิ่งพูดฉันยิ่งหมั่นไส้ แล้วก็บอกไว้เลย เกิดกี่ชาติฉันก็จะเกลียดมัน!”

“ตามใจ คนที่ทุกข์คือแม่ชบา ไม่ใช่ฉันหรอก”

“ปากดี! ว่ามาได้...ไม่ใช่เพราะท่านขุนรึฉันถึงทุกข์จนถึงทุกวันนี้”

ชบาโต้เสียงกร้าว ขุนสักรู้สึกผิดมาก กระนั้นก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งมองเมียเก็บลูกกลอนผสมรากรัญจวนใส่กระปุกเงียบๆ ในใจก็ภาวนา...

ขออย่าให้เมียก่อเรื่องอีกเลย

ooooooo

คุณเทียนกล่อมให้โมกไปจัดการพวงแสดกับพวงชมพูได้อีกครั้ง และเพื่อให้แผนทุกอย่างสำเร็จตามต้องการ คืนเดียวกันนั้นเธอก็ร่ายมนตร์สกุณายาสั่งเรียกขุนสัก!

ขุนสักสะดุ้งตื่นกลางดึกในสภาพร่างกายร้อนรุ่ม จิตใจใฝ่หาแต่คุณเทียน เขาก็พยายามข่มใจอย่างมากแต่ก็มีอาการกระสับกระส่ายจนชบาต้องตื่นตาม แหวผัวเสียงห้วน

“นอนขยุกขยิก ดิ้นไปดิ้นมาอยู่ได้ คงคิดถึงนังเทียนหยดฟ้าอีกสินะ”