เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 12
“ใบบัวไม่ได้ท้องครับ แต่ที่วิงเวียนศีรษะอาเจียนกระผมเกรงว่าจะติดโรคห่า เลยจะมาขอปันยาจากคุณหญิง”
“โรคห่า...มันไม่ได้มีอาการวิงเวียนนี่ มันต้องมีไข้ หนาวสั่น ท้องร่วง...ใบบัวท้องร่วงอย่างนั้นรึ”
โมกส่ายหน้า คุณหญิงมณฑามั่นใจว่าใบบัวไม่ได้เป็นโรคห่าแต่ก็ไม่ขัดหากโมกจะเอายาป้องกันโรคห่าไป แถมใจดีหยิบยาแก้ไข้ให้ด้วย
“ที่ใบบัวคลื่นไส้อาเจียนก็อาจจะไม่สบายติดยาแก้ไข้ไปด้วยก็แล้วกัน แต่ฉันพูดจริงๆนะ...ฉันอยากให้โมกกับใบบัวมีลูกด้วยกัน ฉันเองก็แก่มากแล้ว ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง ฉันอยากอุ้มหลาน แม่เทียนเองก็คงไม่ได้ออกเรือนแล้ว ก็มีความหวังที่โมกกับใบบัวนี่แหละ”
จบคำคุณหญิงมณฑา คุณเทียนก็ขอตัวดื้อๆ เพราะทนฟังต่อไม่ไหว โมกมองตามด้วยความเป็นห่วง รีบรับยาจากคุณหญิงแล้วตามไปทันที ทิ้งคุณหญิงให้มองตามงงๆแต่ก็ไม่ติดใจอะไรมาก กระนั้นก็ไม่วายสั่งขนมกล้วยให้ตามไปดูคุณเทียนเพราะเห็นว่าลูกสาวเพิ่งทานข้าวได้นิดเดียว
ooooooo
โมกเป็นห่วงความรู้สึกคุณเทียนมากอยากตามไปอธิบาย กระนั้นอาการของใบบัวก็นิ่งนอนใจไม่ได้จึงจะนำยาไปให้ก่อน แต่คุณเทียนรอไม่ไหวตามไปดักรอเอาเรื่องเขา
“คงห่วงใบบัวมากสินะ”
“น้องไม่สบายครับ”
“น้องหรือเมีย”
สีหน้าตะลึงของโมกทำให้คุณเทียนยิ่งเข้าใจผิดคิดว่าเขาได้ใบบัวเป็นเมียอีกคนจริงๆ
“นี่ตอนอยู่ด้วยกันในห้องคงถึงไหนต่อไหนสินะ ใบบัวถึงได้ท้อง เสียแรงที่ฉันไว้ใจ ทำไมทำกับฉันอย่างนี้!”
คุณเทียนทุบตีโมกอย่างบ้าคลั่ง โมกพยายามปัดป้องและอธิบาย
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับคุณเทียน ผมไม่เคยคิดกับน้องเป็นอื่น ผมแค่เป็นห่วง”
“แล้วใบบัวจะท้องได้ยังไง”
โมกอ้าปากจะบอกว่าใบบัวไม่ได้ท้อง แต่คุณเทียนก็โมโหจนขาดสติแล้ว
“ผู้ชายก็เป็นอย่างนี้เหมือนกันหมด เผลอเป็นไม่ได้ เหมือนขุนสักไม่มีผิด”
“ผมเคยบอกคุณเทียนแล้วว่าอย่าเอาผมไปเปรียบกับขุนสัก”
“ทำไมจะเปรียบไม่ได้ ผู้ชายมันก็เหมือนๆกัน มีแต่ความมักมาก สำส่อน เผลอเป็นนอกใจ”
คำพูดทำร้ายความรู้สึกทำให้โมกไม่พอใจ มองมาด้วยแววตาโกรธจัดแต่คุณเทียนก็ไม่สะทกสะท้าน
“ทำไม! มองอย่างนี้จะทำไมฉัน พอได้ฉันไปแล้วกล้ามองฉันแบบนี้ใช่ไหม!”
ยิ่งพูดยิ่งแค้นใจ คุณเทียนทุบตีโมกอีกครั้งจนเขาต้องเบี่ยงตัวหลบ
“ผมเจ็บนะคุณเทียน”
“ดี...จะได้รู้ว่าฉันเจ็บกว่าโมกเป็นร้อยเท่าพันเท่า ไม่ต้องกินแล้วยาน่ะ!”
คุณเทียนปัดยาในมือโมกทิ้ง โมกไม่พอใจมาก ก้มเก็บยาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ
“ใบบัวไม่สบาย น้องต้องกินยา”
ท่าทางเย็นชาของโมกทำให้คุณเทียนเหลืออด ปัดยาในมือเขาอีกครั้ง
“นี่ห่วงมันมากใช่ไหม!”
โมกโกรธแต่พยายามระงับอารมณ์ ก้มเก็บยาอีกครั้งและผละไปหาใบบัวทันที ทิ้งคุณเทียนให้มองตามด้วยแววตาเกรี้ยวกราด เจ็บใจมากที่โมกให้ความสำคัญกับใบบัวมากกว่าตน
ooooooo
โมกเก็บอาการได้ดี ป้อนยาและดูแลใบบัวไม่ห่าง กระนั้นอาการถอนใจและท่าทางซึมๆของเขาก็ทำให้ใบบัวจับสังเกตได้ว่าเขามีเรื่องไม่สบายใจ...และแน่นอนว่าคงไม่พ้นเรื่องของคุณเทียน
Powered by Froala Editor
