ระบำมาร

จีน่าเอามือปิดหูส่ายหน้าเพราะมีอาการปวดหู ทำให้ก้าวร้าวตีอัสดมยกใหญ่ ผู้เป็นพ่อปล่อยให้ลูกตี สาทินีต้องเข้ามาจับมือลูกไม่ให้ตีพ่อ จีน่าร้องไห้จ้าจะหาพ่อรัชดา อัสดมยิ่งปวดใจที่ลูกไม่ยอมรับตนกลับร้องหาคนอื่น

อัสดมกับสาทินีออกมานั่งเศร้าที่ลูกไม่ยอมรับเป็นพ่อแม่ ทั้งที่ตอนนี้เราพร้อมที่จะบอก ลูกก็ไม่พร้อมจะฟัง สาทินีโทษตัวเองที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้ อัสดมฟังแล้วแปลกใจทำไมถึงโทษตัวเองทั้งที่ชลิตาเป็นคนทำร้ายจีน่า...รัชดาเดินออกมาเมื่อจัดการให้จีน่าหลับลงได้ ก็พอดีศุภวาทกับโจมาถึง ศุภวาทลักไก่ถามสาทินีทันที

“คุณสาทินีครับ ผมรู้แล้วทำไมวาวถึงอยากทำร้ายจีน่าลูกสาวคุณกับคุณอัสดม”

ทั้งอัสดม สาทินีและรัชดาตกใจที่ศุภวาทรู้ความลับเรื่องจีน่า อัสดมฉุกคิดที่สาทินีพูดไว้ว่าลูกเป็นอย่างนี้เพราะเธอ รัชดานึกได้ว่าสาทินีพูดว่าถวิกาจะฆ่าพี่ โจรีบลักไก่สำทับ

“วาวเล่าให้ฟังแล้ว คุณทำอะไรวาว จะสารภาพเองหรือให้ผมแฉ!”

ทุกสายตาจ้องสาทินี กดดันให้เธอบอกความจริง สาทินีสารภาพด้วยความสำนึกผิด “พี่จับพี่สาววาว...ไปทำแท้ง! พี่ฆ่าหลานวาว วาวเลยจะฆ่าลูกพี่”

 “สมควรแล้วที่วาวแค้น เธอมันเลวมาก!”

โจด่าสาทินี ขณะที่คนอื่นๆโกรธสาทินีเช่นกัน

รัชดาถึงกับออกปากว่าน่าจะเป็นพี่ที่โดนเหล็กเสียบ สาทินีตำหนิอัสดมว่าชลิตาเป็นคนบังคับให้สุวิกาทำแท้ง ทำไมไม่โกรธบ้าง อัสดมเสียงกร้าว

“มันไม่เหมือนกัน! ตาให้เงินสุวิกาทำแท้ง ไม่ได้จับตัวเขาไปทำ!”

สาทินีหน้าเจื่อนอ้อนวอนขอให้เขายกโทษให้ ศุภวาทแทรกให้เธอไปขอโทษถวิกา เพราะกรรมที่เธอทำกับสุวิกามันไปตกที่ลูกเธอ สาทินีน้ำตาร่วงเผาะ รำพันอยากเจ็บแทนลูก

“ผมสงสารลูก มีแม่ชั่วๆ! จีน่าต้องหูดับเพราะนี!” อัสดมซ้ำเติมจนสาทินีทนไม่ได้วิ่งร้องไห้ออกไป โจเปรยว่าท่าจะเสียใจอาจไปโดดตึกตาย รัชดากังวลขึ้นมาทันที

สาทินีวิ่งร้องไห้ออกมาหน้าโรงพยาบาล ไม่ทันมองว่ามีรถวิ่งมา รถบีบแตรสนั่น เธอตกใจเสียงแตรวิ่งหลบ เกิดเสียหลักล้มหงายหลังทิ้งน้ำหนักทั้งตัว ต้นคอกระแทกลงขอบปูนกั้นรถอย่างแรง...รัชดาวิ่งมาเห็น

พี่สาวล้ม ถลาเข้าไปหา อัสดมตามมาถึงรีบเข้าช่วย สาทินีบอกน้องชายว่าเธอขยับไม่ได้ อัสดมกับรัชดาสบตากันอย่างวิตกกังวล