ระบำมาร

อัสดมแอบโทร.หาสาทินีถามไถ่อาการจีน่า แล้วบอกเรื่องชลิตารู้แล้วว่าจีน่าเป็นลูกเรา สาทินีตกใจรู้ได้อย่างไร อัสดมเล่าว่าถวิกาแอบตรวจดีเอ็นเอแล้วเอาผลไปบอกชลิตา แต่ตนไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยากฆ่าจีน่า สาทินีใจหาย รู้แก่ใจว่าตนเองที่ปลุกอารมณ์แค้นให้ถวิกา เป็นต้นเหตุทำให้ลูกเจ็บ...รัชดา ศุภวาทและโจเดินเข้ามา สาทินีรีบปรับสีหน้า วางสายอัสดมไปดื้อๆ

ศุภวาทกับโจมองจีน่าอย่างสงสาร ทั้งสองอยากรู้ว่าอะไรดลใจให้ถวิกาทำเรื่องเลวร้ายนี้ สาทินีก้มหน้าละอายใจ โจสังเกตเห็นว่าสาทินีไม่กราดเกรี้ยวเวลาพูดถึงถวิกาอีก...ตำรวจโทร.มาแจ้งรัชดาว่าได้คุมตัวชลิตาไว้ที่โรงพักแล้ว รัชดาจะรีบไป  เขาขอให้ศุภวาทหาทนายให้ สองหนุ่มออกไปด้วยกัน โจยังสงสัยจึงลองหยั่งเชิงสาทินี

“คิดไปคิดมา มันไม่ค่อยเมกเซ้นส์อ่ะ วาวจะฆ่าจีน่าทำไม วาวไม่ได้แค้นครอบครัวคุณ” สาทินีหลบตาไม่ออกความเห็น โจยิ่งสงสัยซักถามว่าก่อนเกิดเรื่องเธอเจอกับถวิกาหรือเปล่า

สาทินีปฏิเสธแล้วตัดบทว่าอยากนอนพัก โจจำต้องกลับออกไปทั้งที่ความสงสัยยังคาใจ สาทินีนั่งมองลูกด้วยความสำนึกผิด เพราะสิ่งที่เธอทำมันกลับมาทำร้ายลูกของตัวเอง

รัชดา ศุภวาทและทนายมาถึงโรงพัก ทนายอัสดมเหน็บว่าเจ้าทุกข์มาช้าเหมือนไม่อยากแจ้งความ ชลิตารู้สึกผิดถามถึงอาการจีน่า ทนายกระซิบไม่ให้พูดอะไรจะเสียรูปคดี แล้วทนายอัสดมก็กล่าวว่า ลูกความตนไม่ได้ลักพาตัวเด็ก เธอหวังดีจะพาเด็กไปเที่ยว

รัชดาหาว่าโกหก ศุภวาทปรามให้ปล่อยทนายจัดการ ทนายศุภวาทแจ้งข้อหาชลิตาลักพาตัวและทำร้ายร่างกายจนบาดเจ็บสาหัส ทนายอัสดมแย้งว่าลูกความตนปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา...

รัชดาแยกออกมารับสายสาทินีที่โทร.ถามความคืบหน้า พอคุยเสร็จกลับเข้ามา ศุภวาทบอกว่าชลิตาได้ประกันตัว เขาโวยทันที

“ผู้หญิงคนนี้ลักพาตัวลูกผม! ทำลูกผมเจ็บหนัก แล้วให้ประกันตัวเนี่ยนะ”

“ลูกความผมไม่มีท่าทีหลบหนี ตำรวจให้ประกันตัวถูกต้องแล้วครับ” ทนายอัสดมโต้

รัชดาเข่นเขี้ยว “วันนี้คุณรอดคุก แต่วันขึ้นศาล คุณต้องติดคุก!”

อัสดมสวนกลับว่าไม่มีวัน แล้วพาเมียรักกลับพร้อมทนาย ศุภวาทปลอบใจรัชดาว่า วันขึ้นศาลเรา จะทวงความยุติธรรมคืน รัชดาคลายความโกรธลงบ้าง

ooooooo