ระบำมาร
ตอนที่ 15
หลังผ่าตัดสมองหลายครั้ง อัสดมก็ไม่มีทีท่าจะดีขึ้น เขากลายเป็นความจำเสื่อม อาละวาดเวลาปวดหัว ชลิตาพากลับมาดูแล ด้วยความผูกพันฉันเพื่อนร่วมชีวิต ทั้งสองเคยสัญญากันไว้ว่า เมื่อคนหนึ่งล้มอีกคนจะไม่ปล่อยมือ...
เธอจึงคิดว่าจะไม่ปล่อยมือจากเขาเด็ดขาด
ถวิการู้ข่าวอัสดมจากชลิตาก็เสียใจ โทษว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ จึงลงโทษตัวเองกลับมาอยู่บ้านราชบุรี...รัชดาตามมาทวงสัญญา สีหน้าเธอทุกข์ระทมบอกว่าตัวเองต้องชดใช้ความผิด รัชดาเห็นเธอไม่สวมสร้อยดาวทะเล เธออ้างว่าหล่นหาย เขาจะซื้อให้ใหม่ เธอปฏิเสธ
“ฉันเลิกยึดติดแล้ว นิสัยชอบยึดติดของฉัน ทำให้ฉันแก้แค้นไม่เลิก เลยเกิดความสูญเสียมากมาย”
“ไม่ยึดติดความแค้นก็อย่ายึดติดความรู้สึกผิด เพราะมันคือความทุกข์...ผมรักคุณมากนะ”
“คุณให้อภัยผู้หญิงที่ทำร้ายครอบครัวคุณได้เหรอคะ”
“คุณจะเป็นครอบครัวของผม...” รัชดาหยิบแหวนออกมาขอแต่งงาน
ถวิกาซาบซึ้งน้ำตาเอ่อ เขาขอให้เธอปล่อยวางความทุกข์ เพื่อความสุขจะได้เข้ามา เพราะเธอคือสิ่ง
ที่ดีที่สุดในชีวิตเขา หญิงสาวใจละลาย ยอมรับว่าเขาก็คือความสุขในชีวิตเธอเช่นกัน...แล้วเธอก็เข้าใจสัจธรรม “ชีวิตที่รู้จักปล่อยวาง เพื่อได้พบความสุขที่แท้จริง”
ooooooo
–อวสาน–
