ระบำมาร

รัชดาโผล่มาช่วยได้ทัน สาทินีร้องไห้คร่ำครวญให้ปล่อยเธอตายเพราะเธอเหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว...ถวิการู้เรื่องรีบมาปลอบใจสาทินีว่าเธอต้องอยู่เพื่อจีน่า ไม่มีใครสังเกตว่าจีน่าเสียใจที่แม่จะทิ้งไป จึงออกมาเดินซึมอยู่ริมถนน ถวิกากับรัชดาตามมาเจอ หนูน้อยร่ำไห้แม่ไม่อยากอยู่กับตน ถวิกากอดปลอบว่าแม่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น...พอถวิกาพาจีน่ากลับมาหาสาทินี สองแม่ลูกร้องไห้ซบกัน รัชดามองพี่กับหลานด้วยหัวใจรันทด

ถวิกาจูงมือรัชดาออกมาห้องโถง ให้เขานอนหนุนตัก กล่อมราวเขาเป็นเด็กจนหลับ เธอรู้สึกว่าเขาทุกข์ใจมาก จะต้องหาทางดึงเขาให้กลับมาร่าเริงเหมือนเดิม

เช้าวันใหม่รัชดาตื่นขึ้นมาไม่พบสาทินีบนเตียงก็ตกใจ เห็นกระดาษโน้ตที่เขียนทิ้งไว้ว่า “พี่นีกับจีน่าไปเที่ยว ส่วนคุณ...การผจญภัยเริ่มต้นขึ้นแล้ว มาที่สนามหญ้านะคะ”

รัชดาเดินออกมาที่สนาม เห็นถวิกากำลังพยายามกางเต็นท์ เธอบอกเขาว่าศุภวาทพาจีน่ากับสาทินีไปเที่ยวเขาใหญ่เพื่อให้เขาได้พักบ้าง ถวิกาวิดีโอคอลไปหาศุภวาทให้ทุกคนได้คุยกับรัชดา เสียงจีน่าสดใส สาทินีก็ดูสดชื่นขึ้น ศุภวาทย้ำกับรัชดาว่าไม่ต้องห่วงเขาพาพยาบาลมาด้วย หลังได้เห็นพี่และหลานสดชื่นขึ้น รัชดาก็มีใจร่วมสนุกกับถวิกาเพราะเธอบอกว่า จีน่าเป็นคนบอกว่าเขาชอบกางเต็นท์ตอนอยู่อเมริกา

ตกค่ำรัชดาจะเข้าบ้านไปเอายากันยุงเกิดสะดุดล้มลงบนตักถวิกา เธอขำเพราะเคยเห็นในละคร นางเอกเป็นคนล้มบนตักพระเอก รัชดากระเซ้า “เอ...เท่าที่ผมรู้ ในละครน่ะ ผู้ร้ายได้จูบนางเอกก่อน” ว่าแล้วก็ทำท่าจะจูบเธอ ถวิกานิ่งไม่หลบ แต่พอเห็นยุงกัดที่แก้มเขาก็เผลอตบ รัชดาสะดุ้งหมดอารมณ์ ทั้งสองได้แต่หัวเราะ

ในคืนนั้นรัชดาสอนให้ถวิกาดูดาว แล้วเขาก็หยอดมุกจีบเธอเป็นระยะๆ สุดท้ายทั้งสองผล็อยหลับซบกันอยู่ในเต็นท์จนเช้า...จีน่าวิ่งมาดูแล้วหัวเราะคิกคัก รัชดากับถวิกาสะดุ้งตื่น เห็นศุภวาท สาทินีและจีน่าจ้องมอง พอรู้สึกว่าตัวเองนอนซบกันอยู่ก็เขินผละออกจากกัน

จีน่าดูสดใสขึ้น พูดคุยเสียงแจ๋ว ศุภวาทเล่าให้รัชดาฟังว่า จีน่าวิ่งเล่นทั้งวันเมื่อได้เปลี่ยนบรรยากาศ รัชดาขอบคุณที่ศุภวาทไม่ใช่แค่บอส แต่เป็นยิ่งกว่าพี่ชาย

“งั้นฟังพี่ชายคนนี้นะ ดูแลตัวเอง หาความสุขให้ตัวเองบ้าง ผมเห็นเวลาคุณอยู่กับถวิกาคุณดูมีความสุข”

“ครับ บอสครับ ผมจะขอถวิกาเป็นแฟน ขอยังไงดีให้โรแมนติก”

“น้องเอ๊ย เรื่องนี้น้องต้องคิดเอง พี่ช่วยไม่ได้” ศุภวาทตบบ่ารัชดาเบาๆ

ในคืนนั้นรัชดาใช้มุกเขียนคำไว้ที่ลูกโป่งสี่ลูกว่า...เป็น แฟน ผม นะครับ...ถวิกาเขินแต่รับคำ เขาขอให้เธอย้ายกลับจากราชบุรี เธอรับปากว่าหมดหน้าตัดอ้อยจะขายไร่...