ตอนที่ 15
ชลิตามาถึงโรงเรียนจีน่า เห็นป้ายติดหน้าประตูว่ารับเด็กได้เวลาบ่ายสาม แต่ตอนนี้เพิ่งบ่ายสองครึ่ง จึงยืนหงุดหงิดอยู่ พลันเห็นรัชดามาก็รีบหลบ ครุ่นคิดจะจับตัวจีน่ามาได้อย่างไร
ในขณะเดียวกันถวิกาขับรถกลับราชบุรี สีหน้าสะใจที่ยุชลิตาสำเร็จ พอดีมีโทรศัพท์เข้ามา เธอจึงล้วงหยิบมือถือในกระเป๋า เจอของสิ่งหนึ่งติดมือออกมา ทำให้เธอถึงกับต้องจอดรถดู เป็นพวงกุญแจหน้ายิ้ม
ที่จีน่าให้วันที่เธอเศร้าเสียใจเรื่องพี่สาว จีน่าบอกว่าพ่อซื้อให้ตอนร้องไห้อยากเจอแม่ เป็นของรักของหวงมาก แต่เธอเต็มใจให้ถวิกา อยากให้เธอยิ้มแบบนี้
ถวิกาเริ่มสำนึกผิดที่ยุให้ชลิตาไปทำร้ายเด็กแสนดีอย่างจีน่า แล้วนึกถึงสัญญาที่เคยให้ไว้กับจีน่าว่าจะปกป้องไม่ให้ใครตีหนูน้อยได้อีก เธอถึงกับอึ้งว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป
เสียงออดโรงเรียนเลิก รัชดาจูงจีน่าออกมาที่รถหน้าโรงเรียน ชลิตาแอบมองคิดหาวิธีชิงตัว พอรัชดาอุ้มจีน่าขึ้นนั่งคาร์ซีตที่เบาะหลัง แล้วปิดประตูเดินมาเปิดประตูด้านคนขับ ทันใดนั้นเอง ชลิตาย่องมาผลักเขาล้มลง แล้วเธอขึ้นรถเขาขับออกไป รัชดาตกใจรีบโทร.แจ้ง 191
สาทินีกลับมาบ้านในชุดเจ้าสาว รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า พอดีรัชดาโทร.เข้ามา เธอแผดเสียงฟ้องเขาว่าถวิกาจะฆ่าเธอ รัชดาไม่สนใจกรอกเสียงสวนมาว่าชลิตา
จับจีน่าไป สาทินีตกใจมาก ระหว่างนั้นถวิกาขับรถมาที่โรงเรียนจีน่า รัชดาเห็นจึงตัดสายพี่สาวไปดื้อๆ เธอแทบคลั่งยังไม่รู้รายละเอียดเรื่องลูก...ถวิกาถามหาจีน่าว่าชลิตาทำร้ายเธอหรือเปล่า รัชดาแปลกใจทำไมถึงรู้แต่ไม่มีเวลาจะถาม ได้แต่บอกให้เธอขยับไปให้เขาขับรถ
ถวิกาช่วยรัชดามองหารถของเขา ทั้งสองพยายามคิดว่าชลิตาจะเอาตัวจีน่าไปที่ไหน รัชดานึกได้ว่าโทรศัพท์เขาอยู่ในรถ จึงให้ถวิกาเปิดโหมดค้นหาไอโฟนด่วน
ชลิตาขับรถมาถึงถนนเปลี่ยว จีน่าเอาแต่ร้องไห้จะหาพ่อ เธอหงุดหงิดจอดรถลงมาเอ็ด
“พ่อแกมันสามีฉัน! ถ้าฉันรู้แม่แกท้อง แกไม่ได้เกิดมาหรอก แกมันมารหัวขน ฉันจะฆ่าแก!” ชลิตาเปิดท้ายรถหาอุปกรณ์ที่จะใช้ทำร้ายเด็ก จีน่าลงจากคาร์ซีตจะหนีแต่ไม่ทัน ชลิตาถือประแจขันนอตล้อเข้ามาเงื้อขึ้นหมายจะฟาด ตวาด “แม่แกมันชั่ว ฉันต้องกำจัดเลือดชั่ว”
หนูน้อยร้องวี้ด นั่งหดตัวมองตาใสแจ๋ว ชลิตาเห็นดวงตาเด็กน้อยไร้เดียงสาก็ชะงัก ฆ่าเด็กไม่ลง จีน่ายังร้องไห้หวาดกลัว แววตาชลิตาอ่อนลง ลดมือที่ถือประแจลงถอยออกห่าง ทรุดลงก้มหน้าร้องไห้ด้วยความอัดอั้น...จีน่าถือโอกาสออกจากรถวิ่งหนี ชลิตาเงยหน้ามาเห็นก็ห่วง