ระบำมาร

วันหนึ่งถวิกาลงจากแท็กซี่เห็นอัสดมกำลังแขวนถุง เธอจึงรีบตามไปประจันหน้า เขาไม่สู้หน้าเธอ ถวิกาบอกเขาว่าชลิตาตามหาเขา อัสดมขอไม่ให้บอกใครเพราะกำลังลงโทษตัวเองที่ทำชีวิตชลิตาพัง ถวิกาบอกว่าสองปีที่ผ่านมาน่าจะสมควรกับการลงโทษแล้ว อัสดมสวน

“เอาเวลาของตาในคุกคืนมาได้ จีน่ากลับมาได้ยิน นีกลับมาเดินได้...แล้วฉันจะกลับบ้าน”

“คิดแบบนี้คุณก็เร่ร่อนจนตาย”

อัสดมยินดีที่จะชดใช้ความผิด ถวิกาว่าตนก็ผิดและขอชดใช้เขาเป็นคนแรกด้วยการพาเขากลับบ้าน อัสดมไม่ยอมที่จะกลับไปเป็นภาระ ตอนยังครบ 32 ก็เป็นภาระทางใจ ตอนนี้มาเป็นภาระทางกายอีก ถวิกาบอกให้เขาใส่ขาเทียมก็พึ่งตัวเองได้ แต่เขาย้อนว่าเขาเป็นที่พึ่งให้ใครไม่ได้ เขาเป็นลูกผู้ชาย มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี ไม่พึ่งผู้หญิง และโกหกว่าเขามีครอบครัวใหม่แล้ว

ถวิกาไม่เชื่อ เขาจึงขอร้องให้ไปบอกชลิตาว่า เธอจะเป็นทุกข์กับการตามหาเขา เพราะหาอย่างไรก็ไม่มีวันเจอ...ถวิกาหนักใจเดินครุ่นคิดเข้าบ้าน เจอสาทินีหน้าตาตื่นบอกว่าจีน่าหาย! จึงรีบออกตามหา จีน่าปั่นจักรยานในซอยเร็ว ไม่ทันระวังว่ามีรถแล่นมา อัสดมเห็นวิ่งสุดฝีเท้าเข้าไปผลักจักรยานออก ตัวเขาจึงโดนชนอย่างจัง ถวิกาเห็นเหตุการณ์ตกใจ

อัสดมต้องเข้าห้องผ่าตัด ชลิตาตามมาด้วยความเป็นห่วง...ตกดึกถวิกากลับมาที่บ้านรัชดา เล่าว่าอัสดม

ออกจากห้องผ่าตัดแล้วแต่ยังไม่ฟื้น ตอนนี้ชลิตาเฝ้าอยู่ รัชดาทึ่งกับสัญชาตญาณความเป็นพ่อของอัสดม ที่ยอมตายแทนลูก รัชดาเห็นถวิกาซึมก็บอกเธออย่าโทษตัวเอง เธอเศร้าทั้งเรื่องอัสดมและเรื่องรัชดาจะกลับอเมริกา เขาจึงบอกว่า

“ผมโทร.หาบอสเมื่อกี้คุยเรื่องขอกลับมาทำงาน พรุ่งนี้ผมนัดบอส คุณมาอยู่เป็นเพื่อนจีน่านะ คุณต้องทำตามที่พูด จะช่วยผมดูแลครอบครัวผม”

ถวิกาดีใจรับปากทันที พอแยกกลับ เธอก็ครุ่นคิดถึงคำพูดของอัสดมที่ไม่ยอมยกโทษให้ตัวเอง ทำให้กระแทกใจว่าแล้วตนเองยกโทษให้ตัวเองได้หรือไม่

รัชดาเข้าบ้านมาบอกสาทินีว่าอัสดมแค่ตกบันไดขาเจ็บ และบอกเรื่องที่ไม่กลับอเมริกา สาทินีพอใจแต่แววตาเศร้า บอกน้องชายว่ามีคนทำหน้าที่แม่จีน่าแทนตนก็หมดห่วง รัชดาค้านว่าหน้าที่แม่ไม่มีใครแทนได้ สาทินีเปรยว่า ความเป็นแม่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็คอยคุ้มครองลูก รัชดาไม่ได้เอะใจกับคำพูดของพี่สาว...สาทินียิ้มที่จะได้ปลดปล่อยตัวเองจากอาการเจ็บป่วยเสียที

ooooooo

วันต่อมาสาทินีตัดสินใจเด็ดเดี่ยวขอเลือกความตายเป็นทางออก เธอกดปุ่มบังคับวีลแชร์ด้วยแรงอันน้อยนิด ปล่อยรถไหลลงสระน้ำด้วยสีหน้ายิ้ม รอรับความตาย