ระบำมาร

“ลูกสาวรู้จักรับผิดชอบตั้งแต่เด็ก น่าภูมิใจนะครับ” ศุภวาทชื่นชม รัชดากระซิบกลับ

“พี่นีสงสารลูกน่ะครับ จีน่าต้องคอยดูแลแม่ ไม่ได้เล่นเหมือนเด็กคนอื่น”

ถวิกาเดินลงมาจากชั้นบน เธอยิ้มให้กับทุกคน แต่รัชดากับสาทินียังนิ่งใส่...รัชดาขึ้นไปเก็บของบนห้อง ถวิกาตามขึ้นมาคุยด้วยว่าพอรู้จากศุภวาทว่าเขาจะกลับมา ก็รีบทำความสะอาดบ้าน ซื้อผ้าปูที่นอนมาให้ใหม่ รัชดานิ่งเฉยไม่ขอบคุณ เธอจึงคุยต่อ

“สองปีมานี่ฉันอยู่ราชบุรี ทำไร่อ้อยแทนพ่อ อยากไปเที่ยวไร่อ้อยไหมคะ”

รัชดาไม่ตอบ หยิบเนกไทและนาฬิกาส่งให้ “ของขวัญวันเกิดที่คุณส่งไปให้ผมที่เมกา”

ถวิกาไม่ท้อถามว่าของขวัญปีหน้าเขาอยากได้อะไร เขาปฏิเสธ เธอพยายามหาเรื่องคุยว่าชลิตาออกจากคุกแล้ว เขาไม่สนใจแล้วขอตัวอาบน้ำเป็นการไล่

ทางอ้อม ถวิกาเดินซึมออกจากห้อง ในใจตั้งมั่นจะต้องทำให้เขาใจอ่อนให้ได้ ด้วยการมาช่วยดูแลสาทินีและจีน่า...

วันต่อมาชลิตารู้ข่าวสาทินีจากศุภวาทจึงมาเยี่ยม สาทินีพูดอย่างปลดปลง

“ฉันก็เป็นอย่างที่เห็น เป็นซากที่มีลมหายใจ”

“เธอมองแง่ดีสิ เธอยังมีชีวิตอยู่ดูลูกโต” ชลิตาให้กำลังใจ

“ที่เมกา ผู้ป่วยมีสิทธิ์ร้องขอความตาย ถ้าไม่ห่วงจีน่าฉันจะให้หมอฉีดยาให้ฉันตาย”

รัชดาขอให้ทั้งสองหยุดคุยเรื่องตาย เกรงจีน่าจะได้ยิน ชลิตาขอโทษที่ทำร้ายจีน่า สาทินีบอกที่ยอมให้เข้ามาพบเพราะเห็นว่าเธอรับโทษตามกฏหมายไปแล้ว และตนก็ยกโทษให้ ชลิตารู้สึกสบายใจขึ้น พอเห็น

จีน่าเดินเข้ามามีเครื่องช่วยฟังที่หู ก็ร้องไห้ออกมาอย่างสำนึกผิด จีน่ากลับเป็นคนปลอบและยอมให้ชลิตากอด สาทินีจึงบอกจีน่าว่าชลิตารู้จักพ่ออัสดม ชลิตาชวนจีน่าไปเที่ยวบ้านพ่อ จีน่าอยากไปแต่รัชดาไปไม่ได้ จึงอด

พอดีถวิกามาถึง ทักทายกับชลิตา รัชดาแปลกใจ ชลิตาอธิบาย “ตอนฉันติดคุก ถวิกาไปเยี่ยมทุกเดือน แรกๆฉันก็ไม่ยอมเจอ สุดท้ายแพ้ความพยายามของเธอ”

“วันที่คุณยอมคุยด้วย เหมือนฉันพ้นโทษเลยค่ะ” ถวิกาบอกอย่างจริงใจ

“ความโกรธความเกลียดมันเผาใจเรา ให้อภัยใจก็เป็นสุข” ชลิตายิ้มให้

ถวิกาเห็นหน้าจีน่ามุ่ย พอรู้ว่าอยากไปบ้านพ่อแต่รัชดาต้องดูแลแม่ จึงอาสาไปเป็นเพื่อน อัสดมยังคอยด้อมๆมองๆหน้าบ้าน พอเห็นรถชลิตากลับมาก็รีบหลบ แล้วเขาก็ปลื้มปริ่มเมื่อเห็นถวิกาและจีน่ามากับชลิตา... โสภาขนอัลบั้มรูปอัสดมมาให้จีน่าดู หนูน้อยอยากเจอพ่อ ชลิตาจึงบอกว่าตอนนี้เขาไม่อยู่ แล้วเล่าเรื่องอัสดมให้ถวิกาฟัง ถวิการู้สึกเป็นห่วงอัสดมอย่างจริงใจ

ooooooo

หลายวันที่ผ่านมาถวิกาสอนจีน่าถีบจักรยาน หนูน้อยหัวเราะร่าเริง สาทินีและรัชดาแอบยิ้ม ในขณะที่ชลิตายังตามหาอัสดม ส่วนอัสดมก็มาแอบดูชลิตาที่ริมรั้วบ่อยๆ และเขาก็แอบเอาตุ๊กตามาแขวนที่ประตูรั้วบ้านรัชดา บางครั้งก็เป็นที่ติดผมน่ารักๆ เฝ้าดูลูกสาวหัดขี่จักรยาน