มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 9
“อาคมนี้ปกป้องจากคนทั่วไปได้ แต่ถ้าพวกมันมีคนที่รู้จักอาคมนี้ด้วย มันก็ช่วยไม่ได้” ภูผาชักปืนออกมาเช็กกระสุนในลูกโม่ ยิ่งทำให้เพชรน้ำผึ้งเป็นห่วง ร้องเตือน
“พี่ผา...พี่อย่าทำบ้าๆนะ พี่ทั้งมีไข้ทั้งแผลอักเสบ พี่สู้ใครไม่ได้หรอก”
“นี่เป็นคำสั่ง ห้ามออกจากวงนี้เด็ดขาด เวลาฉันโกรธเธอก็รู้ว่าจะโดนฉันลงโทษอะไร” ภูผาพูดแค่นั้นก็รีบผละไปทั้งที่ขากะเผลก เพชรน้ำผึ้งมองตามด้วยความเป็นห่วงจับใจ
ooooooo
ภูผาฝืนความเจ็บเดินกะเผลกไปแอบซุ่มอยู่หลังต้นไม้ เสียงฝีเท้าปริศนาดังใกล้เข้ามาจนกระทั่งเห็นชัดว่าเขาคือหมวดเผ่าเทพ
ด้วยสัญชาตญาณตำรวจทำให้เผ่าเทพรู้ว่าตนเองไม่น่าจะอยู่เพียงลำพังคนเดียวที่นี่ เขาชักปืนออกมากวาดไปรอบทิศอย่างระมัดระวัง ภูผาดึงผ้าพันคอปิดบังพรางใบหน้าก่อนตัดสินใจก้าวออกมาพร้อมส่งเสียง
“สงสัยชาติที่แล้วหมวดคงจะเคยเกิดเป็นหมา จมูกถึงได้ดีตามกลิ่นมาเจอฉันจนได้”
“เสือผา!!”
ตำรวจกับโจรต่างเล็งปืนใส่กัน เผ่าเทพต้องการคำตอบว่าเพชรน้ำผึ้งอยู่ที่ไหน แต่ภูผาเล่นลิ้น
“ฉันว่าหมวดเลิกเซ้าซี้ตอแยเมียชาวบ้านได้แล้ว ของที่เสียไปแล้วเอาคืนไม่ได้ก็ต้องทำใจยอมรับ ผู้หญิงดีๆมีอีกเยอะ แม่น้ำค้างนั่นก็ดูใช้ได้ แก้ขัดอดีตคู่หมั้นหมวดได้อยู่”
“ไอ้เสือผา สันดานแกมันเลวไม่มีที่ติ ฉันไม่รู้ว่าทั้งคุณน้ำค้างกับคุณน้ำผึ้งไปหลงคารมอะไรแก ถึงได้พยายามออกตัวแทนแกนัก แต่สำหรับฉัน...ปากดีๆ แบบนี้แหละฉันจะเลาะฟันออกมาก่อนเป็นอย่างแรก”
“หมวดแพ้ผมมากี่ครั้งแล้ว สะกดคำว่าเข็ดไม่เป็นหรือไง”
“แกอย่าประเมินค่าชั้นต่ำไปนัก ไอ้เสือผา”
เผ่าเทพทำเหมือนยอมแพ้ในตอนแรกด้วยการยอมให้ภูผายิงจนทรุด แต่ครู่เดียวเขาก็ลุกยืนโดยที่กระสุนปืนไม่ระคายผิวแม้แต่นิด สร้างความประหลาดใจให้เสือหนุ่มเป็นอย่างมาก
“ที่ผ่านมาฉันเป็นฝ่ายถูกพวกแกนำหน้าอยู่เสมอ แต่ตั้งแต่นี้ไปฉันนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายไล่ล่าพวกแกบ้าง”
เผ่าเทพไม่รอช้ายกมือขึ้นพนมร่ายอาคม พริบตาเดียวลมพัดกระโชกเข้ามา ภูผายืนอึ้งแทบไม่เชื่อสายตา กระทั่งโดนกำปั้นเรืองแสงด้วยอาคมชกเข้าหน้าอย่างจัง ร่างกระเด็นไปกระแทกต้นไม้ใหญ่ ถึงแตกตื่นโพล่งขึ้น
“เป็นไปไม่ได้ หมวดไปได้วิชาพวกนี้มาจากไหน”
“จากไหนไม่สำคัญหรอก สำคัญแต่ว่าถึงเวลาที่โจรเลวอย่างพวกแกจะต้องถูกล้างบางซะที”
เผ่าเทพเดินหน้าใช้ทั้งหมัดเข่าศอกเล่นงานภูผาที่ยังเจ็บจุก พลางท้าทายว่ามีดีอะไรให้งัดออกมาได้เต็มที่ แต่ภูผาเจ็บแผลที่ขาจึงลุกไม่ขึ้น รอยเลือดไหลเป็นทางทำให้เผ่าเทพรู้ว่าอีกฝ่ายบาดเจ็บอยู่ก่อน กระนั้นภูผาก็ยังปากดี
“ถึงฉันจะบาดเจ็บ แต่ก็อย่าได้ประมาทเสือที่กำลังลำบากเด็ดขาดผู้หมวด เพราะมันจะดุกว่าปกติหลายเท่า”
ภูผาฝืนความเจ็บสุดกำลังยันตัวลุกขึ้นตั้งท่าเชิงมวยพร้อมประกาศกร้าว สายตาดุดันเอาจริง “น้ำผึ้งเป็นเมียฉัน ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หมวดมาเอาเธอไปจากฉันเด็ดขาด”
ooooooo
