มธุรสโลกันตร์

“ข้าเห็นเอ็งหายไปทำธุระให้พี่ผานาน อดเป็นห่วงไม่ได้ เลยตามมา”

“ขอบใจมากที่ห่วงข้า เมื่อคืนเอ็งก็ช่วยให้ข้ากับอีพิกุลได้สมรักกัน ข้ายังไม่ได้ขอบใจเลย งั้นคืนนี้ข้าเลี้ยงเหล้าเลี้ยงผู้หญิงให้เต็มที่เลย” ก้องตบไหล่รุ่งเบาๆอย่างอารมณ์ดี แต่รุ่งกลับมองก้องเขม็งไม่ไว้วางใจ

“เอ็งเลิกตอแหลได้แล้วไอ้ก้อง ทั้งๆที่ข้าเห็นเอ็งเป็นทั้งเพื่อนทั้งน้องที่ชีวิตก็แลกให้ได้ แต่เอ็งก็ยังโกหกข้า ไอ้สารเลวเอ๊ย”

“ไอ้รุ่ง! เป็นบ้าอะไรของเอ็งวะ ข้าไปโกหกตอแหลเอ็งตอนไหน”

รุ่งเจ็บใจชักปืนออกมาชี้หน้า “ข้าจับเอ็งได้คาหนังคาเขา เลิกเล่นละครตบตาได้แล้ว...ไอ้ก้อง ไอ้หนอนบ่อนไส้ เอ็งเป็นสายตำรวจ”

ก้องชะงักหน้าเสีย แต่ยังพยายามกลบเกลื่อน “ไอ้รุ่ง เดี๋ยวก่อน ข้าว่าเอ็งเข้าใจอะไรผิดแล้ว อย่างข้าเนี่ยนะจะเป็นสายตำรวจ เอ็งเก็บปืนไปก่อนแล้วคุยกันดีๆ ข้าไม่รู้ว่าเอ็งไปรู้ไปเห็นอะไรมาถึงทำให้เข้าใจผิดข้าแบบนั้น เอ็งต้องฟังข้าบ้าง ให้ข้าได้อธิบาย เอ็งจะได้รู้ความจริงอีกด้านไง”

เพราะความไว้ใจเคยสนิทชิดเชื้อทำให้รุ่งเริ่มลังเล นั่นเลยเปิดโอกาสให้ก้องเข้าแย่งปืนจากมือรุ่ง ทั้งคู่ยื้อแย่งปืนกันไปมา ก้องสะบัดปืนให้กระเด็นไปหล่นไกลๆ จากนั้นจึงแลกหมัดกันคนละที จนกระทั่งรุ่งล้มลงก้องก็ฉวยโอกาสวิ่งหนี

รุ่งเจ็บใจไม่ยอมปล่อยก้องไปง่ายๆ เขาลุกขึ้นคว้าปืนยิงไล่กวด ก้องต้องหลบหลังต้นไม้สลับกับยิงสวนกลับไปบ้างพร้อมตะโกนโต้ตอบกัน

“ไอ้รุ่ง ฟังข้าบ้างไม่ได้หรือไงวะ”

“ให้ฟังคำตอแหลของเอ็งเนี่ยนะ ข้าไม่ยอมโง่เป็นควายให้เอ็งหลอกอีกแล้วโว้ย”

“แต่ถ้าเอ็งฟังข้าอธิบาย เอ็งจะเข้าใจว่าทำไมพี่ผากับข้าถึงต้องทำแบบนี้”

“ทั้งเอ็งทั้งพี่ผาคือคนที่ข้าไว้ใจมากที่สุด แต่พวกเอ็งก็สุมหัวกันหลอกข้า ข้าไม่ฟังอะไรอีกแล้ว”

รุ่งยิงรัวไม่ยั้งจนกระสุนหมดลูกโม่ ก้องสบโอกาสรีบออกมาเอาปืนเล็งในระยะเผาขน

“พอได้แล้วไอ้รุ่ง อย่าบีบบังคับให้ข้าต้องทำสิ่งที่ข้าไม่อยากทำ”

“เอาเลยไอ้ก้อง ถ้าเอ็งคิดจะฆ่าปิดปากข้าก็เอาเลย จะได้รู้กันไปว่าที่ผ่านมาข้ามันโง่เองที่เห็นเอ็งเป็นทั้งน้องเป็นทั้งเพื่อน”

“ไอ้รุ่ง เอ็งเป็นทั้งเพื่อนและพี่ของข้าเหมือนกันนะโว้ย”

“แต่เอ็งกับพี่ผาก็ยังโกหกข้า เห็นข้าเป็นไอ้หน้าโง่ เอาเลย ยิงข้าเลย ข้าจะได้ไปรอเจอหน้าเอ็งในนรก ถึงตอนนั้นข้าเอาคืนเอ็งแน่ไอ้ก้อง” รุ่งมองเขม็งท้าทาย

“ไอ้รุ่ง...ข้าปล่อยให้เอ็งเปิดโปงพี่ผาไม่ได้” ก้องมือสั่นเกือบจะลั่นไกอยู่แล้วถ้าภูผาไม่โผล่มาจับปืนไว้

“เก็บปืนเอ็งไปซะไอ้ก้อง พวกเอ็งไม่สมควรต้องมาฆ่ากันเองเพราะข้า...ส่วนเอ็งไอ้รุ่ง ข้าขอโทษเอ็งด้วย”

พูดขาดคำภูผาก็ซัดหมัดใส่รุ่งเต็มเหนี่ยวจนล้มลงหมดสติในหมัดเดียว

ooooooo

ในกระท่อมกลางป่า กระเช้าตกใจมากหลังจากผจงเปิดผ้าคลุมให้เห็นเฮโรอีนที่เก็บซ่อนเอาไว้พร้อมบอกแผนการทั้งหมดให้เธอรู้

“พี่ผจง! นี่พี่เอาจริงเหรอเนี่ย”