มธุรสโลกันตร์
ตอนที่ 9
“ใช่ แม่ลำเจียกว่ามาอย่างนั้น เพราะห่วงว่าระหว่างพี่ผาบาดเจ็บ พี่ผาจะละเลยไม่ทำการบ้าน”
“เรื่องนั้นเอ็งไม่ต้องห่วง บอกแม่ลำเจียก ข้าเจ็บแค่ขา อย่างอื่นไม่ได้เจ็บ ใช้การดีอยู่”
รุ่งยิ้มทะลึ่ง หัวเราะคิกคักชอบใจ เล่นเอาเพชรน้ำผึ้งอายหน้าแดงกว่าเดิม ต่อว่าภูผาแล้วไล่ไปพ้นหน้าทั้งลูกพี่ลูกน้อง เมื่อห่างออกมาภูผาถามหาก้องเพราะมีงานให้ทำ ซึ่งงานนี้รุ่งทำแทนไม่ได้
ภูผาคาดคั้นจนรุ่งยอมบอกว่าตอนนี้ก้องอยู่บ้านพิกุล ครั้นภูผาไปร้องเรียกหน้าบ้าน พิกุลตกใจมากกับสภาพตัวเองที่นุ่งผ้าถุงผืนเดียวนอนเคียงข้างก้อง ไม่นึกไม่ฝันว่าตนตกเป็นของก้องเสียแล้ว
เธอตบหน้าก้องเรียกสติพร้อมปลุกให้หายงัวเงีย ก้องโดนเต็มๆ ทั้งเจ็บทั้งตกใจถามอีกฝ่ายว่าเป็นอะไร ตบหน้าตนทำไม ไหนเมื่อคืนบอกว่าตนอยากทำอะไรก็ตามใจ
“เมื่อคืนผีแม่ม่ายมันเข้าสิงฉัน ฉันเลยไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป แต่ตอนนี้ผีมันออกไปแล้ว”
“หา! ผีแม่ม่าย? มาจากไหนวะเนี่ยพิกุล”
“จากไหนเอ็งไม่ต้องถาม ตอนนี้เอ็งรีบเก็บเสื้อผ้าแล้วรีบไปให้พ้น อย่าให้คนอื่นรู้ว่าเอ็งกับข้า เรา...”
“เราได้กันเป็นผัวเป็นเมียกันแล้วน่ะเหรอจ๊ะ”
เพียะ!! ก้องโดนพิกุลตบอีกฉาดพร้อมสำทับ
ข่มขู่ “ถ้าแกพูดคำนั้นอีก สาบานเลยว่าแกไม่ได้ตายดีแน่...ไป!!”
พิกุลไม่ได้แค่พูดแต่หันไปคว้ามีดพร้ามาถือ ก้องยิ่งตกใจรีบคว้าเสื้อผ้าพลางรับปากระรัว
“จ้ะๆๆ ไม่พูดก็ไม่พูดจ้ะ ไปก็ได้จ้ะเมียจ๋า”
“ยัง...ยังมาเรียกฉันว่าเมียอีก เดี๋ยวแม่แพ่นกบาลแยกจริงๆ”
“ไปจ้ะ ไปแล้วจ้า” ก้องกระโจนออกไปทันที พิกุลมองตามอย่างหงุดหงิดอยากจะโทษตัวเอง
ที่เผลอตัวให้ก้องไปจนได้
ภูผาเห็นก้องวิ่งทะเล่อทะล่าออกมาในสภาพใส่เสื้อผ้าลวกๆ ก็หรี่ตามองสงสัย
“พี่ผา...มาทำอะไรที่นี่จ๊ะ”
“ข้ามีธุระสำคัญกับเอ็ง ไอ้รุ่งบอกว่าเมื่อคืนนี้เอ็งกับพิกุล...”
ก้องเกือบจะยิ้มอวดที่ได้พิกุลเป็นเมีย แต่เหลือบไปเห็นพิกุลถือมีดพร้าขู่อยู่ในบ้านก็หน้าซีดหน้าเสีย ตอบว่า
“ไม่มีอะไรจ้ะพี่ผา อย่าไปฟังไอ้รุ่งมันโม้เลย ฉันกับพิกุลไม่ได้มีอะไรหรอก พิกุลมันเกลียดขี้หน้าฉันจะตาย ขืนไปยุ่มย่ามกับมัน มันได้เชือดคอฉันแน่”
“ข้าไม่ได้อยากจะมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเอ็งกับนังพิกุลหรอก”
“แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยเหรอจ๊ะพี่”
“เรื่องผู้หมวดเผ่าเทพ”
ภูผาเดินนำก้องไปทางบ้านของตนแล้วเล่าเรื่องเผ่าเทพมีคาถาอาคมให้ฟัง ซึ่งน่าจะเป็นหลวงปู่ที่สอนวิชาให้ตน
“ในเมื่อเป็นศิษย์ครูบาอาจารย์เดียวกัน แล้วทำไมหลวงปู่ถึงได้สอนวิชาให้ลูกศิษย์มาฆ่ากันเองล่ะพี่ผา หลวงปู่ก็น่าจะรู้นี่ว่าพี่ผาเป็น...” ก้องเกือบจะหลุดพูดเรื่องภูผาเป็นสายตำรวจถ้าไม่โดนปิดปากเสียก่อน
“จะพูดอะไรระวังหน่อยไอ้ก้อง”
“จ้ะพี่ ฉันขอโทษ”
“เรื่องหลวงปู่ ข้าคงต้องไปพบท่าน ถ้าโชคดีได้เจอก็อาจจะเข้าใจเหตุผล”
“แต่สภาพพี่ตอนนี้ยังบาดเจ็บอยู่ ฉันว่าไม่เหมาะเดินทางนะ”
“ข้าไม่เป็นไรหรอก เอ็งทำหน้าที่ของเอ็งไป
เหมือนอย่างเคย ติดต่อเขา รายงานเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขารู้”
“ได้เลยจ้ะพี่ ไม่ต้องห่วง ไอ้ก้องจัดการให้ได้สบาย”
