ลูกไม้ลายสนธยา
ตอนที่ 14
ศิถีจะไปหานายหัววโรชาขอไปด้วย ศิถีขอร้องไม่ให้ไป เดี๋ยวใครมาเห็นว่าเธอไปไหนมาไหนกับตนคนจะสงสัยเอาได้ อีกอย่างเธอไม่ควรไปหานายหัวบ่อยๆ เผื่อมีคนคอยดูอยู่ วโรชาไม่พอใจแล้วจะให้อยู่เฉยๆหรือ
“โน่นก็ทำไม่ได้นี่ก็ทำไม่ได้...ได้แต่นั่งมองนังเดือนแรดๆไปกับพี่มรุตของฉัน”
“ใจเย็นๆเถอะค่ะ ยังไงคุณวโรชาก็ได้เป็นคนจัดการกับนังเดือนแน่นอน” ศิถียิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนผละจากไป วโรชามองตามหงุดหงิด แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้เดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน
ooooooo
วโรชาถือวิสาสะเดินไปรื้อค้นตามตู้ตามลิ้นชักต่างๆในบ้านตั้งแต่ห้องโถงยันไปจนถึงหน้าห้องเก็บของซึ่งมีทางลับเปิดไปสู่ห้องใต้ดิน เห็นกุญแจล็อกอยู่มองแปลกใจห้องอะไรทำไมต้องล็อก พลันมีเสียงปลาทูร้องทักว่ามาทำอะไรตรงนี้ดังขึ้น วโรชาถึงกับสะดุ้งโหยง โวยวายกลบเกลื่อนทำไมมาเงียบๆตกใจหมด
“ก็ไม่ได้เงียบนะคะ ว่าแต่คุณวโรชาเถอะมาทำอะไรตรงนี้”
“ไม่ใช่เรื่องของคนใช้ ไม่ต้องยุ่ง” วโรชาตวาดแว้ด ก่อนเดินออกมา...
ในเวลาไล่เลี่ยกัน ศิถีลงจากรถสองแถวเดินเข้าตลาดเพื่อซื้อข้าวของ แก้วเพชรที่สะกดรอยตามมาตั้งแต่เธอออกจากบ้านรัชดาพิพัฒน์ยังคงตามไปติดๆ ศิถีรู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม เหลือบมองเห็นเป็นแก้วเพชร ออกอุบายให้เดินตามไปถึงซอยเปลี่ยว พอเลี้ยวหัวมุมต้องแปลกใจที่ศิถีหายไป แก้วเพชรชะเง้อคอยาวมองหาก็ไม่เจอ ตัดสินใจหันหลังกลับ เจอศิถีดักหน้าไว้ถามว่ามีธุระอะไรกับตนหรือ
“แกรู้ใช่ไหมว่าไอ้วรงค์มันอยู่ไหน”
“จะไปรู้ได้ไงล่ะคะ คุณนายเป็นเมียทำไมไม่รู้ล่ะ” ศิถีเจตนายั่วประสาท แก้วเพชรโกรธปรี่เข้าไปจะตบสั่งสอน ศิถีคว้ามือไว้ได้ตบสวนโดนเข้าไปเต็มหน้าหงายเงิบ ด่าซ้ำว่านายหัวต้องเป็นแบบนี้เพราะมีเมียอย่างแก้วเพชรนี่เอง แล้วตามไปตบตีอุตลุด
“มึงจำไว้อย่าคิดมาทำร้ายผัวกู...กูจะฆ่ามึงให้ตายอีแก้วเพชร” ศิถีว่าแล้วบีบคอแก้วเพชรจนหายใจไม่ออก เธอดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดมือคลำไปเจอก้อนหินเอาฟาดใส่หัวแตกเลือดซิบจนศิถีต้องปล่อยมือ แก้วเพชรจะฟาดซ้ำ มีตำรวจสายตรวจผ่านมาเห็นเสียก่อน
“ทำอะไรกันน่ะ” เสียงของตำรวจทำให้แก้วเพชรทิ้งก้อนหินวิ่งหนี ตำรวจเห็นศิถีบาดเจ็บก็เลยไม่ไล่ตาม รีบมาดูอาการคนเจ็บก่อน พอเห็นว่าเป็นศิถีถามว่าเกิดอะไรขึ้น เธอโกหกว่าถูกโจรจี้ ตำรวจจะพาไปแจ้งความที่โรงพักเธอไม่ยอมไป อ้างไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ อีกอย่างเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก ตำรวจเห็นเจ้าทุกข์ไม่เอาเรื่องก็เลยไม่อยากเซ้าซี้อะไร
ooooooo
