ลูกไม้ลายสนธยา

ดึกมากแล้ว อรุณเห็นเหมหิรัญญ์ไม่ยอมกลับสักทีเตือนว่าหายมาแบบนี้ระวังเดือนพัตราจะเป็นห่วง เขาถามอรุณคิดว่าเธอจะเป็นห่วงเขาจริงๆหรือ อรุณออกตัว   ถึงตนจะไม่ได้มีสัมผัสพิเศษอย่างเขา แต่ในฐานะที่เป็นผู้ชาย ตนดูออกว่าเดือนพัตรารักเขา เพียงแต่ตอนนี้ทั้งคู่แค่ประชดกันไปประชดกันมาจนลืมมองความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ข้างในเหมหิรัญญ์รู้สึกดีที่ได้ยินแบบนี้

“แต่คนบนโลกนี้ก็ไม่เหมือนกับคนในโลกของคุณ มีเหตุผลอีกหลายอย่างทั้งเรื่องสถานะและหน้าที่การงานที่เป็นตัวตัดสินใจในการใช้ชีวิตคู่ บางครั้งคนเราในโลกนี้ ก็ไม่ได้ใช้ใจอย่างเดียวในการตัดสินใจเรื่องความรัก”...

ทองมาตย์ที่ซ่อนตัวอยู่ในบ้านรัชดาพิพัฒน์รอจนไฟในห้องเดือนพัตราปิด จึงออกมารื้อค้นข้าวของเพื่อหาผ้าลูกไม้ที่นายหัววรงค์พูดถึง จังหวะหนึ่งเขาเผลอปัดไปโดนของหล่น เสียงโครมครามดังไปถึงหูเดือนพัตราที่เพิ่งหลับถึงกับสะดุ้งตื่น ลุกออกไปดูคิดว่าเป็นเหมหิรัญญ์ ยังไม่ทันเดินถึงหน้าห้องเขา มีเสียงกุกกักดังมาจากห้องโถงชั้นล่าง เธอตัดสินใจเดินลงไปดู

แสงไฟจากด้านนอกทำให้เดือนพัตราเห็นหน้าผู้บุกรุกชัดเจนว่าเป็นทองมาตย์ตกใจมากหันหลังกลับวิ่งหนี เขาไล่ตามจนทันรวบตัวเธอไว้ เธอทั้งดิ้นทั้งร้อง ขอความช่วยเหลือ

“ปลาทู คุณศิถี ช่วยเดือนด้วย”

ศิถีแอบมองอยู่จากอีกมุมหนึ่งอย่างไม่แยแส 

ทองมาตย์รำคาญเสียงร้องตบเดือนพัตราหน้าคะมำ เธอตั้งหลักได้วิ่งหนีลงจากบันไดจะออกจากบ้าน ทองมาตย์ตามทัน กระชากตัวกลับหวังจะทำมิดีมิร้าย ก่อนที่เธอจะเสียทีให้คนชั่ว เหมหิรัญญ์มาช่วยเธอไว้ทันจับทองมาตย์เหวี่ยงกระเด็น แล้วตามเข้าไปจะซ้ำ ทองมาตย์ชักมีดพกขึ้นมากวัดแกว่งไม่ให้เขาเข้าใกล้ เขาไม่สนใจพุ่งเข้าไปจับมือข้างถือมีดบิดอย่างแรงทองมาตย์ร้องลั่น

แต่อยู่ๆอาการเจ็บหน้าอกข้างซ้ายกำเริบขึ้นมา เหมหิรัญญ์คลายมือที่จับมือทองมาตย์เปิดโอกาสให้คนชั่วเล่นงานเขาคืนจนกระอักเลือด เหมหิรัญญ์กัดฟันข่มความเจ็บชกทองมาตย์เต็มแรงจนทรุด แล้วตามเข้าไป เค้นคอให้สารภาพว่าใครสั่งให้มาทำแบบนี้ นายหัวใช่ไหม ศิถีที่แอบมองอยู่กลัวทองมาตย์บอกทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด คว้ามีดที่ตกพื้นแทงเขามิดด้าม แล้วทำท่ากลัวตัวสั่น

“ศิถีไม่ได้ตั้งใจ ศิถีเห็นทองมาตย์กำลังทำร้ายคุณเหม”

ทองมาตย์ชี้นิ้วไปที่ศิถี พยายามจะพูดบางอย่าง “นาย...หัว...กับมัน...” พูดได้แค่นั้นเขาก็สิ้นใจ ศิถีลอบถอนใจโล่งอกและยังคงแกล้งกลัวตัวสั่น ปากพร่ำว่าตนเองไม่ได้ตั้งใจ ซ้ำๆอยู่อย่างนั้น เหมหิรัญญ์ที่ใช้พลังไปเยอะ ถึงกับหมดเรี่ยวแรงทรุดฮวบ เดือนพัตราเป็นห่วงรีบเข้าไปดูแล

ooooooo