ลูกไม้ลายสนธยา

เดือนพัตราเอาแต่นั่งเหม่อใจลอยตั้งแต่ออกจากบ้านยันถึงชายหาด มรุตเดาออกว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ ถามว่าเป็นอะไร มีปัญหาอะไรกับเหมหิรัญญ์หรือเปล่า เธอขอร้องเขาให้ช่วยคบกับเธอได้ไหม เขาถึงกับใบ้กิน ไม่คิดมาก่อนว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากเธอ เดือนพัตราเห็นเขานิ่งไปถามว่ารังเกียจหรือ

“ผมไม่เคยรังเกียจคุณคุณก็รู้ แต่ผมแค่อยากรู้เหตุผล”

ทีแรกเดือนพัตราไม่ยอมเล่าความจริง แต่พอถูกเขาเซ้าซี้หนักเข้าจึงยอมเปิดปากว่ามนุษย์จากอุตรกุรุทวีปไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ เหมหิรัญญ์อาจต้องตายถ้ายังฝืนอยู่ที่นี่ ที่เขาทนอยู่เพราะเขารักเธอ

“ทางเดียวที่จะให้เขาไปจากฉันก็คือ...การมีคนอื่น ฉันขอโทษนะคะที่ทำให้คุณต้องลำบากใจ”

“ไม่เลยครับ ผมยินดี ผมพร้อมที่จะเป็นทางเลือกให้กับคุณ”...

ขณะที่มรุตยอมเป็นแฟนชั่วคราวให้เดือนพัตรา เหมหิรัญญ์ซึ่งยืนดูรูปเดือนพัตราอยู่ในห้องนอนของเธอ สงสัยกับการกระทำของเธอไม่หายว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงมีท่าทีสนิทสนมกับมรุตต่อหน้าตนเอง อยู่ๆเขาเกิดหน้ามืดพยายามจะฝืนตัวแต่ไม่ไหวล้มโครม รูปเดือนพัตราในมือตกแตกกระจาย

ปลาทูล้างจานอยู่ในครัวได้ยินเสียงเหมือนของหนักๆตก วางงานตรงหน้าชวนศิถีไปดูที่ต้นเสียง ไม่นานนัก ศิถี ปลาทูและวโรชาเปิดประตูห้องเดือนพัตราเข้าไปเห็นเหมหิรัญญ์นอนหมดสติรีบเข้าไปช่วยกันประคอง

“พาคุณเหมไปโรงพยาบาลไหมน้า หรือโทร.บอกคุณเดือน” ปลาทูหยิบมือถือจะโทร.หาเดือนพัตรา ศิถีห้ามเอาไว้ อาสาจะดูแลเขาเอง ปลาทูมองเธองงๆทำไมต้องห้ามกันด้วย...

ระหว่างที่เหมหิรัญญ์นอนหลับอยู่บนเตียงในห้องนอนเดือนพัตรา ศิถีเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะที่เคยเจอผ้าลูกไม้ พบแต่ความว่างเปล่า วโรชาที่ยืนมองอยู่ถามว่าทำอะไร เธออ้างว่าแค่เก็บของให้เข้าที่เข้าทาง

“ทำไมไม่จัดการฆ่ามันให้ตายๆไปซะเลย”

วโรชามองเหมหิรัญญ์ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“อย่าใจร้อนสิคะ ถ้ามันตายตอนนี้มันจะน่าสงสัย สู้เราวางยามันไปเรื่อยๆให้มันตายไปเองไม่มีทางที่ใครจะจับเราได้ ยาที่ศิถีให้มันกินจะค่อยๆทำลายระบบการทำงานของหัวใจ สุดท้ายกล้ามเนื้อหัวใจก็จะค่อยๆ อ่อนแรง จนกระทั่งหัวใจวายเฉียบพลัน ตายไปเอง” ศิถีมองเหมหิรัญญ์ด้วยสายตาอาฆาตแค้น...

เดือนพัตราหายไปทั้งวันกว่าจะกลับก็มืดค่ำแล้ว ทันทีที่เธอกับมรุตเดินเข้ามาในบ้าน ปลาทูรีบรายงานว่าเหมหิรัญญ์ไม่สบายเป็นลมล้มพับตอนนี้นอนอยู่ในห้องของเธอ เดือนพัตราเป็นห่วงเขามากรีบขึ้นไปดูลืมสนิทใจว่ามรุตมาด้วย ผู้กองหนุ่มได้แต่มองตามรับรู้ได้ว่าเธอยังรักเหมหิรัญญ์ ตัดสินใจกลับไปเลยไม่ล่ำลา ฝ่ายเดือนพัตราเปิดประตูห้องตัวเองเข้าไปเจอวโรชากำลังเช็ดตัวให้เหมหิรัญญ์ที่นอนไม่ได้สติก็ชะงัก