หัวใจลูกผู้ชาย

จังหวะนั้นปิ่นปักตามเข้ามาเห็นนพยืนอยู่ไกลๆร้องถามว่าใครโทร.มา เปลวได้ยินเสียงลูก

ดังเข้ามาในสายก็ดีใจ บอกกับนพว่าอย่าให้ลูกรู้ว่าตนโทร.มา ตนไม่อยากให้เธอเป็นห่วง

“ฉันฝากลูกฉันด้วย ถ้าฉันไม่ได้ติดต่อมาอีก ฝากบอกเขาด้วยฉันรักเขามาก”

ปิ่นปักเดินมาถึงนพที่ยังถือสายค้างอยู่ “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า หรือคุณพ่อโทร.มา”

“เปล่า  พวกนักมวยที่ค่ายน้าจ่าโทร.มาบอกว่ายังไม่เจอพ่อเธอ” นพโกหกจบก็บอกกับเปลวที่ยังถือสายรอถ้ามีอะไรคืบหน้าโทร.หาตนอีกทีแล้ววางสาย จากนั้นหันไปปลอบปิ่นปักว่าไม่ต้องเป็นห่วง เขารับปากเธอแล้วว่าจะพาพ่อของเธอกลับมา หญิงสาวได้ฟังก็คลายความกังวล

 ooooooo

เช้าวันรุ่งขึ้น สาลินีโทร.หาธนูตามแผนการที่วางไว้กับเปลว

“เธอกล้ามากที่โทร.หาฉัน เธอต้องการอะไร” ธนูฟังสิ่งที่สาลินีต้องการจบก็วางสาย หันไปสั่งเฮียกับสมุนให้เอารถออก เฮียสงสัยว่าเขาจะไปไหน...

นพไม่สบายใจเรื่องเปลว พยายามติดต่อกลับไปยังเบอร์ที่เขาโทร.มาเมื่อคืน ไม่มีใครรับสาย มีเพียงสัญญาณให้ฝากข้อความ ลองโทร.อีกหลายครั้งก็ยังเหมือนเดิม ทำให้นพมั่นใจว่าเขาอาจวางแผนเอาคืนธนู คิดหาทางช่วย คว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์จะออกไป เจอปิ่นปักเข้ามาถามเสียก่อนว่าจะไปไหน

“ฉันจะแวะไปที่ค่ายมวยน้าจ่า ถามเรื่องพ่อเธอ”

“ให้ฉันไปด้วยนะ”

“เธออย่าไปเลย สถานการณ์ยังไม่ปลอดภัย ฉันจะรีบกลับมา” นพพูดจบผลุนผลันออกไป ปิ่นปักมองตาม พลันเหตุการณ์เมื่อคืนผุดขึ้นมาในความคิด ของเธอ ตอนนั้นเธอถามจ่าเฉื่อยเรื่องนักมวยที่ค่าย

“ผมให้นักมวยกลับไปบ้านหมดแล้ว ไม่มีใครอยู่ที่ค่ายครับ”

เรื่องนี้ทำให้ปิ่นปักมั่นใจว่านพมีบางอย่างปิดบัง รีบเดินไปหานิคกี้ ขอให้ไปเป็นเพื่อนเธอหน่อย...

ไม่นานนัก ธนูมาถึงสถานที่นัดหมาย เห็นสาลินียืนรอท่าอยู่ที่ข้างรถตัวเอง ทันทีที่เขาเดินไปถึงตัว เธอแบมือขอเงินตามที่ตกลงกันไว้ สมุนถือกระเป๋าใส่เงินตามมายืนด้านหลังเจ้านาย

“เธอแน่มากที่ยังไม่หนี กล้าขู่จะแฉเรื่องของฉันแลกกับเงิน”

“แกทำชีวิตฉันพัง ฉันจะไม่ยอมไปมือเปล่า เอาเงินมาให้ฉัน”

ธนูหันไปพยักพเยิดให้สมุนโยนกระเป๋าไปตรงหน้าสาลินีซึ่งหยิบขึ้นมาเปิดดูปรากฏว่าในกระเป๋ามีแต่หนังสือพิมพ์ ก็รู้ทันทีว่าถูกดัดหลัง ธนูชักปืนออกมาเล็งเธอ

“อย่าคิดแบล็กเมล์คนอย่างฉัน” ธนูเหนี่ยวไกจะยิง สาลินียิ้มไม่เกรงกลัว

“สันดานผิดคำพูด ทรยศแก้ไม่เคยหาย”