หัวใจลูกผู้ชาย

“กระเจี๊ยบเธอเห็นข่าวนี้หรือยัง” แดนยังไม่ทันได้รับคำตอบจากกระเจี๊ยบ แม่เล็กเดินเข้ามาหาเสียก่อน

“แดน พี่นพกลับมาแล้ว ลูกอ่านข่าวแล้ว น่าจะรู้ความจริงหลายอย่าง ออกไปหาพี่เขาเถอะ” แม่เล็กอยากให้แดนให้อภัยพี่ชายจึงชวนออกไปหาเขาด้วยกัน แดนได้แต่มองตามแม่ที่เดินออกไป...

นพพาปิ่นปักเข้ามาในบ้านเพิ่ม เห็นทุกคนรอท่าอยู่อย่างใจจดจ่อ แม้จะดูข่าวกันแล้ว แต่ทุกคนอยากได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากปากทั้งคู่ ปิ่นปักเป็นห่วงความรู้สึกของธารารีบเข้าไปหา

“คุณแม่คงรู้ข่าวของคุณพ่อแล้ว”

“แม่พอรู้จากข่าวในทีวี แต่แม่อยากฟังจากลูก เรื่องราวเป็นอย่างไรกันแน่”

“คุณพ่อยอมรับผิดเรื่องค้ายาเสพติด เปิดคลับค้าประเวณีค่ะ”

ธาราสะเทือนใจกับความลับด้านมืดของสามี ก่อนถามอีกว่าแล้วเรื่องมานพเปลวมีส่วนเกี่ยวข้องหรือเปล่า แม่เล็กมาทันได้ยินพอดี รีบหลบมุมแอบฟัง แดนที่เดินอ้อมมาอีกทางหนึ่งหยุดฟังเช่นกัน นพตอบคำถามแทนปิ่นปักว่าเปลวไม่ได้ฆ่าพ่อของเขา

“พ่อผมขัดขวางเรื่องค้ายา เสี่ยวันชัยจึงฆ่าปิดปาก คิดฆ่าผมกับครอบครัวแม่เล็ก หลังจากเสี่ยวันชัยแตกหักกับคุณเปลวก็ร่วมมือกับธนูโยนความผิดให้คุณเปลว”

แม่เล็กที่แอบฟังอยู่ตกใจและรู้สึกผิดที่เข้าใจเปลวผิด เช่นเดียวกับจ่าเฉื่อย เธอเดินเข้าไปหาธารา

“ธารา ฉันคิดมาตลอดว่าคุณเปลวฆ่าพี่มานพ ทำให้นพเกลียดชังคุณ ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉันด้วย” แม่เล็กทรุดตัวลงยกมือไหว้ ธารารีบประคองเธอไว้

“เธอไม่ต้องขอโทษฉัน ไม่ใช่ความผิดของเธอหรือใครทั้งนั้น ฉันไม่เคยเรียกร้องที่จะรับคำขอโทษจากใคร แต่ทุกคนรู้ความจริงและเข้าใจฉัน ฉันก็พอใจแล้ว”

“ฉันขอโทษจริงๆ” แม่เล็กโผกอดธาราร้องไห้โฮ ทั้งสองโอบกอดกันไม่มีเรื่องค้างคาใจกันอีก นพเห็นทั้งสองท่านปรับความเข้าใจกันได้พลอยดีใจไปด้วย ปิ่นปักจับมือนพมากุมไว้มีความสุขที่ทุกอย่างลงเอยด้วยดี

ooooooo

ร้องไห้จนสาแก่ใจแม่เล็กปาดน้ำตาทิ้ง หันมาเรียกนพ

“มาหาแม่สิ มากราบขอโทษแม่”

ทุกคนมองลุ้นว่านพจะทำอย่างไรจะยอมรับธาราเป็นแม่หรือไม่ เขาเดินไปหาธารากับแม่เล็กที่นั่งกอดประคองกันอยู่คุกเข่าลงตรงหน้า

“แม่ครับ ผมขอโทษครับ” พูดจบนพก้มกราบธาราซึ่งดีใจมากสวมกอดเขาไว้

“แม่รักลูก...แม่รักลูก” ธารากอดนพไปพลางพร่ำบอกคำนี้ซ้ำๆไปด้วย

“ผมก็รักแม่ครับ” นพโอบกอดธาราตอบน้ำตาแห่งความสุขไหลอาบแก้ม

ปิ่นปักพลอยน้ำตาไหลเข้าไปร่วมวงกอดสองแม่ลูกด้วยคน จ่าเฉื่อย กิ๊บกับนิคกี้ซาบซึ้งใจน้ำตาซึมต้องรีบปาดทิ้ง แดนยืนมองอยู่ที่มุมหนึ่งไม่ซาบซึ้งด้วยหันหลังเดินหนี นพหันมาเห็นพอดี รู้ว่าน้องยังไม่ให้อภัย รีบเดินตามจนทัน