หัวใจลูกผู้ชาย
ตอนที่ 14
“ฉันเคยขึ้นรับรางวัลการแสดงมาหลายเวที แต่ไม่เคยรู้สึกตื้นตันใจเหมือนวันนี้” สาลินีพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะเปลี่ยนโหมด “คุณอย่าเชื่อฉันมาก ฉันเป็นนักแสดง” เธอปาดน้ำตาทิ้งแล้วผละจากไป ทุกคนมองตามชื่นชมในความมีน้ำใจของเธอ
ooooooo
ปิ่นปักถือถาดใส่อาหารเช้าเข้ามาให้นพที่กำลังอ่านข่าวจากในมือถือ ซึ่งเป็นข่าวตำรวจล้อมจับการซื้อขายยาเสพติดของเสี่ยวันชัย
“ฉันอ่านข่าวเมื่อเช้า ตำรวจบุกจับขบวนการค้ายา พลเมืองดีที่โทร.แจ้งตำรวจคือนายใช่ไหม”
“น่าเสียดายที่พวกมันหนีรอดไปได้ แต่ยังดีที่ตัดช่องทางทำกินของพวกมัน” ว่าแล้วนพเลื่อนข่าวไฟไหม้ที่ผับของธนูขึ้นมาดู “หลังจากนี้พวกมันขยับตัวยากขึ้น”
“พวกเราก็ต้องระวังตัวมากขึ้น คนอย่างธนูไม่ยอมเป็นฝ่ายตั้งรับแน่”
“เธอไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด”
“ฉันว่าตอนนี้นายดูแลตัวเองก่อนดีไหม”
ปิ่นปักแซวเพราะสภาพของนพยังบอบช้ำไปทั่วตัว “กินอาหารเช้า จะได้กินยาแก้อักเสบ”
ชายหนุ่มมองอาหารแต่ไม่ยอมหยิบช้อน
ปิ่นปักถามว่าทำไมไม่กิน เขาอ้อนจะหยิบช้อนได้อย่างไรเธอก็เห็นแล้วว่าเขาเจ็บไปทั้งตัว เธอมองเหล่ แค่กระสุนถากนิดหน่อยทำราวกับเส้นเอ็นขาดใช้การไม่ได้
“อย่าประมาทนะเธอ ถ้าเกิดฉันขยับแล้วมันขาดขึ้นมา เธอต้องดูแลสามีพิการทั้งชีวิตเลยนะ”
“อะกิน” ปิ่นปักตักอาหารป้อน นพกินข้าวที่เธอป้อนอย่างมีความสุข เธอขอบใจเขาที่รักษาคำพูด
“จ่าเฉื่อยเล่าให้ฉันฟังว่านายมีโอกาสจะยิงธนูแต่นายก็เลือกที่จะจับตัวส่งตำรวจ”
“เพราะคำพูดของเธอทำให้ไม่อยากทำผิด ฉันไม่มีสิทธิ์ฆ่าใครและที่สำคัญ ฉันอยากอยู่กับเธอ อยากอยู่ใกล้เธอ”
หญิงสาวหอมแก้มเขาหนึ่งฟอดเป็นรางวัลที่ไม่ผิดคำพูด นพตัดพ้อให้รางวัลแค่นี้เองหรือ เธอบ่นอุบได้คืบจะเอาศอก เขาส่ายหน้าศอกไม่เอาจะเอาจูบ แล้วยื่นหน้าให้ ปิ่นปักจุ๊บปากเขาแล้วถอยออกห่าง เปรี้ยวยืนมองอยู่ที่มุมหนึ่งเป็นภาพบาดตาทนดูไม่ไหว รีบหลบออกมา ปิ่นปักเห็นแล้วไม่ค่อยสบายใจนัก
“นายน่าจะไปปลอบใจเปรี้ยว...เปรี้ยวคงเสียใจเรื่องนายกับฉัน”
“ฉันไม่อยากทำให้เปรี้ยวเข้าใจผิดอีก แล้ว อีกอย่างเราแต่งงานกันแล้วนะ”
“นั่นมันงานแต่งที่นายหลอกใช้ฉัน ไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย...ฉันไปเอาน้ำมาให้นะ” ปิ่นปักลุกออกไป นพคิดถึงคำพูดของปิ่นปักเรื่องงานแต่งหลอกๆ คิดหาทางทำอะไรสักอย่าง
ooooooo
เปรี้ยวหลบมายืนน้ำตาร่วงอยู่ที่มุมหนึ่งในสวน จ่าเฉื่อยรู้ว่าลูกเสียใจเรื่องนพกับปิ่นปักเข้ามาปลอบ
“นพมันรักคุณหนูปิ่น ลูกต้องทำใจ สักวันลูกก็จะเจอคนที่ใช่ อย่าเสียใจเลย”
