ตอนที่ 14
เปลวตอบคำถามแทน “ไอ้เสี่ยมันอยู่เบื้องหลังทั้งหมด”
“ฉันจะให้แกได้ตายตาหลับ อย่างน้อยแกก็ไปย้ำวิญญาณพ่อแกว่าคนที่ฆ่าพ่อแกเป็นใคร” จากนั้นเสี่ยวันชัยเล่าถึงเรื่องราวในอดีตว่าตอนนั้นเปลวมาระบายให้ฟังว่าถูกมานพอัปเปหิออกจากการเป็นหุ้นส่วนหลังถูกจับได้ว่าแอบค้ายาเสพติดโดยใส่มาในกล่องฟิล์มหนัง เปลวถอดใจจะวางมือ เสี่ยไม่ยอมให้ทำอย่างนั้น ขืนวางมือเขาจะไม่เหลืออะไรเลย
“แล้วจะให้ฉันทำไง มานพมันรู้เรื่องหมดแล้ว ฉันไม่อยากให้เรื่องถึงตำรวจ”
“ถ้าไม่มีมันสักคน เราก็ยังค้าขายกันได้”
เสี่ยวันชัยยิ้มเหี้ยม เปลวอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาคิดจะทำอะไร...
เสี่ยวันชัยต้องการฆ่าปิดปากมานพ สวมหมวกไอ้โม่งอำพรางใบหน้าที่แท้จริง แอบซุ่มอยู่บนถนนเส้นหนึ่งที่มานพต้องใช้เดินทางไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมลูกที่เพิ่งคลอด เขาเอารถมาจอดขวางถนนไว้ พอเห็นมานพขับรถมาถึงจุดที่รถจอดขวาง เสี่ยชั่วสาดกระสุนใส่มานพตายคาที่ เปลวทราบเรื่องมานพถูกลอบสังหารตามมาเล่นงานเสี่ยวันชัย กระชากคอเสื้อตะคอกใส่
“แกฆ่าเพื่อนฉัน”
“ฉันไม่ยอมให้ใครมาขวางทางทำมาหากิน ในเมื่อเรารู้ไส้รู้พุงกัน แกเองก็มีทางเลือกสองทาง ค้าขายกันต่อ หรือตายไปกับมัน” ไม่พูดเปล่า
เสี่ยวันชัยชักปืนขู่เปลวอีกด้วย
ooooooo
นพฟังเรื่องราวชั่วๆจากปากเสี่ยวันชัยทั้งแค้นทั้งชิงชัง
“แกฆ่าพ่อฉัน”
“ฉันคิดว่าแกตายไปตั้งแต่วันนั้น”
วันนั้นของเสี่ยวันชัยคือวันที่รถของดวงที่พานพกับแม่เล็กหนี ถูกลูกน้องของเสี่ยไล่ยิงจนตกหน้าผา เขาจะเข้าไปดูผลงานแต่มีรถชาวบ้านแล่นมาเสียก่อน ทำให้เขากับลูกน้องต้องรีบหลบ ทั้งนพ ดวงและแม่เล็กก็เลยรอดเงื้อมมือเขามาได้...
ยิ่งได้ฟังนพก็ยิ่งโกรธแค้นที่เสี่ยวันชัยฆ่าพ่อของเขาไม่พอยังพยายามฆ่าเขากับดวงและแม่เล็กอีกด้วย
“แกมันเลวเกินคน” นพด่าเสี่ยวันชัยซึ่งไม่ได้สะทกสะท้านแม้แต่น้อย
“ฉันกับธนูพยายามจัดฉากให้พวกแกห้ำหั่นกันเอง แต่น่าเสียดายพวกแกวงแตกซะก่อน พวกฉันถึงต้องออกโรงจัดการกันเอง วันนี้ฉันจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกแล้ว ใครที่ขวางทางฉันมันต้องตาย” เสี่ยวันชัยเล็งปืนจะยิงนพซึ่งจ้องหน้าศัตรูอย่างไม่เกรงกลัว
“แกไม่คิดจะร้องขอชีวิตฉันเหรอ ฝีมือดีอย่างแก ฉันอาจเปลี่ยนใจเอามาช่วยงาน”
“ฉันไม่รับใช้คนชั่ว แล้วจะไม่ยอมก้มหัวให้คนอย่างพวกแก”
เสี่ยวันชัยโกรธที่นพไม่ยอมอยู่ใต้อำนาจ จะฆ่าทิ้งให้สิ้นซาก ยังไม่ทันเหนี่ยวไก รถตำรวจหลายคันแล่นเข้ามา ตำรวจกระจายกำลังล้อมทุกคนไว้