หัวใจลูกผู้ชาย
ตอนที่ 14
“แดนฉันมีเรื่องอยากคุยด้วย”
แดนไม่สนใจ เดินหากระเจี๊ยบต่อ นพคว้าแขนน้องไว้ เมื่อไหร่เราจะกลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม แดนดึงมือเขาออก
“พ่อฉันตาย พวกฉันต้องลำบากทุกวันนี้ ยังไงก็เป็นความผิดของแก”
“แล้วแกจะให้ฉันทำอย่างไร แกถึงจะยอมให้อภัยฉัน”
“แกไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุดแล้ว” แดนตัดบทแล้วเดินจากไปไม่คิดจะให้อภัย ปิ่นปักตามมาจับมือนพอย่างเป็นกำลังใจให้
“นายผ่านเรื่องร้ายๆมาได้ ฉันเชื่อว่าอีกไม่นาน นายก็จะชนะใจแดนได้”
“ตอนนี้โล่งใจขึ้นเยอะ ได้เคลียร์ความรู้สึกที่ค้างในใจ ถ้าตำรวจจับพวกธนูได้ ฉันคงหมดห่วง”...
ตกค่ำเฮียขับรถพาธนูหนีออกจากกรุงเทพฯแต่เจอด่านตำรวจข้างหน้าจะวกรถกลับก็ไม่ทันตัดสินใจขับรถต่อไป ตำรวจโบกมือให้หยุดโดยถือรูปถ่ายของธนูและเฮียเพื่อสกัดตัวตามหมายจับ เดินไปเคาะกระจกรถ
“ผมขออนุญาตตรวจค้น”
เฮียปรับเบาะนั่งเอนไปด้านหลัง เปิดทางให้ธนูที่ถือปืนรออยู่ยิงใส่ตำรวจล้มคว่ำจมกองเลือด ตำรวจอีกสองนายที่อยู่ใกล้ๆจะเข้ามาช่วยเพื่อน ถูกเฮียกับธนูระดมยิงใส่ตายคาที่ ไม่นานนักธนูกับเฮียในชุดตำรวจ ขโมยรถตำรวจซึ่งจอดอยู่ที่ด่านขับหนี
ooooooo
เช้าวันต่อมา ปิ่นปักเดินมาที่ระเบียงบ้านเพิ่มด้วยใบหน้าเศร้าหมอง หวนคิดถึงเหตุการณ์เกี่ยวกับพ่อตัวเอง ทั้งตอนที่บังเอิญไปเจอพ่ออยู่กับสาลินีในรถบ้านกำลังนัวเนียกัน และตอนที่ท่านสารภาพเรื่องค้ายาเสพติดกับจัดหาผู้หญิงไว้ค้าประเวณี รวมทั้งเหตุการณ์ร้ายๆที่ท่านเคยทำไว้
ปิ่นปักคิดเรื่องนี้ขึ้นมาน้ำตาไหลด้วยความเสียใจ นพเห็นเธอร้องไห้ปรี่เข้ามาถาม
“คิดถึงเรื่องพ่อเธอใช่ไหม”
ปิ่นปักยิ่งสะเทือนใจโผกอดเขาไว้ ร้องไห้โฮระบายความอัดอั้นตันใจ...
หลังจากได้นพช่วยพูดปลอบใจเรื่องพ่อ ปิ่นปักรู้สึกดีขึ้นแล้วนึกได้ว่าไม่ควรทำแบบนี้ รีบขอโทษเขา แทนที่เธอจะแสดงความยินดีที่เขาได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว เธอกลับมานั่งเสียใจเรื่องตัวเอง
“เธอขอโทษฉันทำไม เรื่องของเธอก็เป็นเรื่องของฉัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ”
“ชีวิตคนเราไม่แน่นอนเลย ก่อนหน้านี้ใครๆก็อิจฉาที่ฉันโตมาในครอบครัวที่ดี อยู่สุขสบายพร้อมหน้าคุณพ่อคุณแม่ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันตรงข้าม”
“นี่แหละชีวิต ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราก็ต้องเดินต่อไป อย่าให้คนอื่นมาอยู่เหนือชีวิตเรา ชีวิตเป็นของเรา สุดท้ายแล้วถ้าเราเชื่อในการทำดี ปลายทางก็ต้องดีเสมอ”
“ถ้าฉันเชื่อนาย ปลายทางนั้นจะมีนายอยู่ด้วยไหม”
“ฉันจะอยู่ข้างเธอตั้งแต่ต้นทาง เราจะจับมือเดินไปด้วยกัน” นพว่าแล้วดึงปิ่นปักมากอด
ooooooo
