ดวงใจขบถ

ส่วนแม่ครัวกับป่อจาที่มาจ่ายตลาดรออ่อนคำที่ขอแยกไปซื้อของนานสองนานไม่เห็นกลับมา จึงตัดสินใจกลับคุ้มเพราะเกรงว่าขืนรอต่อไปคนทั้งคุ้มได้อดข้าวเย็นกันแน่

เมื่อเผ่าเทพพามหาเทวีกลับถึงคุ้มจันทรา ทุกคนล้วนเป็นห่วงเจ้าจ้อยที่โดนจับตัวไป ยกเว้นเจ้าอุ่นคำที่แอบสะใจ แต่ก็เสแสร้งเป็นห่วงเป็นใยแล้วพาลไปตำหนิพสุเหมือนกับเจ้าขุนแสงเรืองที่พยายามโยนความผิดให้พสุเช่นกัน

เผ่าเทพไม่พอใจและออกโรงปกป้องเพื่อนรัก พร้อมยืนยันว่ายังไงพสุก็ไม่มีวันปล่อยให้เจ้าจ้อยเป็นอะไรแน่ ขอให้เจ้าหลวงและมหาเทวีวางใจ

สองแม่ลูกไม่พอใจแต่ต้องเก็บอารมณ์ต่อหน้าเจ้าหลวง แล้วพอกลับถึงเรือนตัวเอง เจ้าขุนแสงเรืองก็อาละวาดขว้างปาข้าวของระบายอารมณ์ แต่เจ้าอุ่นคำไม่เห็นด้วย เตือนลูกว่า

“ขว้างแก้วไปทำไมให้เสียของ เพราะไม่โดนคนที่เราเกลียด เสียแรงโดยใช่เหตุ เสียเวลาแบบไม่คุ้มค่า ดีไม่ดีอาจจะเหยียบเศษแก้วเสียเอง ไหนบอกแม่มาดีกว่าว่านังมหาเทวีไปหาหมอ ผลตรวจออกมาเป็นอย่างไรบ้าง”

“ยัง! ยังไม่ทันได้ตรวจอะไรเลย หมอแค่จะส่งไปเอกซเรย์ ทหารซาอูมันโผล่มาจับตัวนังมหาเทวีเสียก่อน”

“อย่างงั้นเหรอ ต้องขอบใจไอ้พวกทหารซาอูที่มาช่วยขัดขวางให้เรา ยิ่งมีเรื่องแบบนี้นังมหาเทวีคงไม่มีกะจิตกะใจไปหาหมอให้ตรวจรักษาตัวเองหรอก...ทำไมอะไรๆมันเข้าข้างเราเช่นนี้”

“คิดๆแล้วก็เสียดาย ตอนอยู่ที่โรงพยาบาล เฮาเกือบจะผลักรถเข็นที่นังมหาเทวีนั่งอยู่ร่วงตกตึกไปแล้ว แต่ไอ้ตำรวจไทยดันโผล่เข้ามาเสียก่อน”

“เจ้าขุนลูกแม่ ลูกเก่งมากที่คิดทำอะไรแบบนี้ รู้จักฉกฉวยโอกาสช่วยแม่กำจัดเสี้ยนหนามแบบนี้ โอกาสที่เราจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเรากลับคืนมามันจะเร็วขึ้น”

“มันจะเร็วขึ้นได้ยังไงท่านแม่ ทั้งตำรวจทั้งทหารไทยเพ่นพ่านเต็มคุ้มไปหมด”

“นั่นน่ะสิ เข้ามาวุ่นวายส่อเสือก เดี๋ยวจะวางยาเบื่อให้หมดเลย”

“ก่อนที่คนอื่นจะตาย เจ้าจ้อยจะตายก่อนไหม ถูกไอ้พวกซาอูจับตัวไปแบบนี้ เวรเอ๊ย! ถ้าตายขึ้นมาจบเลยนะ ไม่ได้ทั้งแอ้มตัว ทั้งสมบัติ ทั้งตำแหน่งเจ้าหลวง ไม่ได้อะไรเลย”

“มีไอ้ทหารไทยนั่นตามไปช่วย จะห่วงอะไร มันต้องช่วยได้สิน่า มันเก่งจะตาย ไม่งั้นมันช่วยเจ้าจ้อยหนีฝ่าดงกระสุนออกจากคีรีหลวงไม่ได้หรอก”

“นี่ท่านแม่ก็ยอมรับว่ามันเก่งหรือ เมื่อกี้ท่านแม่ยังด่ามันว่าไม่มีฝีมือต่อหน้าเจ้าหลวงอยู่เลย”

“แล้วทำไมแม่ต้องชมมันต่อหน้าคนอื่น ก็บอกแล้วไง ใครไม่รักเรา เราก็ไม่ต้องไปรักมัน เราต้องรักตัวเองให้มากๆ ทำเพื่อตัวเอง ไม่ต้องไปสนใครในโลกนี้”

เจ้าขุนแสงเรืองคิดตามคำแม่แล้วค่อยสงบลงได้

ooooooo