ดวงใจขบถ
ตอนที่ 10
“ปล่อยเฮา ไอ้โจรปล้นแผ่นดิน นี่!” เจ้าจ้อยถีบอันโตนแล้ววิ่งออกไปร้องเรียกหาพสุ สักครู่เขาเดินออกมาในสภาพเคล็ดขัดยอก บอกเจ้าจ้อยว่าตนไม่ได้เป็นอะไรมาก
อันโตนกับจ่อเอบาดเจ็บไม่น้อยแต่ยังออกจากรถมาได้ แล้วก็เร่งตามล่าเจ้าจ้อยกับพสุต่อไปทั้งที่สภาพร่างกายไม่อำนวย
ส่วนที่โรงพยาบาล เผ่าเทพได้เบาะแสจากลุงขายของว่าเห็นชายสองคนจับตัวผู้หญิงขึ้นรถแล้วมีชายอีกคนขี่มอเตอร์ไซค์ตาม เผ่าเทพเชื่อว่าต้องเป็นพสุแน่ที่ตามคนร้ายลักพาเจ้าจ้อยไป จึงกลับมาบอกมหาเทวีเพื่อให้สบายใจได้ว่าพสุจะพยายามช่วยเจ้าจ้อยอย่างสุดความสามารถ ไม่มีวันปล่อยให้พวกนั้นได้ตัวไปง่ายๆ แต่เจ้าขุนแสงเรืองที่ฟังอยู่ด้วยค้านว่า
“พูดอย่างนั้นได้หรือ ต้องไม่ให้มันได้ตัวไปสิ ไหนว่าเก่งนักเก่งหนาจนเจ้าหลวงแต่งตั้งให้มาดูแลเจ้าจ้อยแทนยุพราช”
“ผมก็บอกแล้วไงครับว่าพสุจะต้องช่วยอย่างสุดความสามารถ”
“ก็ไม่รู้ว่าความสามารถมีขนาดไหน”
“ก็มีขนาดที่ใครบางคนตรงนี้ไม่มีแหละครับ”
“ก็ฉันไม่ใช่พวกระดับใช้กำลัง ฉันอยู่เหนือกว่านั้น ระดับใช้สมอง”
“พอทีเถอะเจ้าขุน เอะอะโวยวายแบบนี้ สมองก็ช่วยอะไรเจ้าจ้อยไม่ได้”
เจ้าขุนแสงเรืองโดนเบรกจนหน้าเจื่อน แอบตวัดสายตามองมหาเทวีอย่างไม่พอใจ
ooooooo
ที่คุ้มจันทรา ลุมพูควบคุมพวกจ่อแตทำความสะอาดขัดถูพื้น ระหว่างนี้จ่อแตเหลือบไปเห็นเจ้าอุ่นคำถือกาชาเดินไปทางห้องทำงานเจ้าหลวงจึงสะกิดบอกลุมพู
ลุมพูเห็นแล้วบ่นเจ้าอุ่นคำทำตัวแปลกๆ ทั้งวันถือแต่กาชาไปโน่นไปนี่ แล้วแซงแซวไปไหนทำไมถึงต้องถือไปให้เจ้าหลวงด้วยตัวเอง
เพราะในกาชานั้นมีส่วนผสมของยาพิษที่เจ้าอุ่นคำต้องการปลิดชีพเจ้าหลวงให้ได้ภายใน 7 วัน เธอจึงต้องนำไปให้เขากินด้วยตัวเอง แต่ขณะที่กำลังคะยั้นคะยอเจ้าหลวงอยู่นั้น ลุมพูโผล่มาขัดจังหวะถามหาอกานซิงห์ ซึ่งเจ้าหลวงบอกว่าเขาออกไปดูงานที่ปางไม้ แล้วพอเจ้าหลวงจะดื่มน้ำชาก็มีอันต้องวางถ้วยลงอีกเพราะมหาเทวีโทร.มาบอกข่าวว่าเจ้าจ้อยโดนคนร้ายจับตัวไป
เวลานั้นอันโตนกับจ่อเอไล่ตามพสุกับเจ้าจ้อยอย่างกระชั้นชิดไปในป่า จ่อเอพลาดท่าโดนพสุยิงต้นขาเลือดทะลัก ทำให้ต้องหยุดการตามล่า สร้างความโมโหโกรธาให้อันโตนเป็นอย่างมาก...
ทางฝ่ายยุพราชที่หนีจากคุ้มมาเช่าห้องพักอยู่ในตลาด เขาพาอ่อนคำที่เกือบโดนชายสามคนลวนลามกลับมาที่ห้องเช่าในสภาพหมดสติ พอเธอฟื้นขึ้นมาก็ดีใจมากที่เห็นยุพราช จากนั้นก็เว้าวอนขอให้เขากลับคุ้มจันทรา แต่ยุพราชไม่ยินยอม บอกว่าตนไม่มีทางกลับไปอย่างผู้แพ้เด็ดขาด แล้วไล่อ่อนคำกลับแต่เธอดึงดันไม่ยอมเช่นกัน เธอจะอยู่ที่นี่จนกว่าเขาจะกลับไปพร้อมกัน
