ปี่แก้วนางหงส์

“คุณพระอุปถัมภ์วงปี่พาทย์ของกระผมก็จริงแต่ท่านไม่ใช่เจ้าของ เอาวงมาประชันกินเงินกันแบบนี้ ไม่มีใครเขาทำกัน” พระสรรพ์แย้งว่าไม่มีใครทำก็ไม่ได้แปลว่าทำไม่ได้ จางวางโต้อย่างเจ็บใจว่า “วงปี่พาทย์ของกระผมมีแต่จะสร้างสุนทรีย์ให้คนฟัง มิใช่ปลากัดหรือไก่ชนมีค่าตัวที่ท่านจะอุ้มเข้าบ่อนไปพนันขันต่อหรือจะเอาไปใช้ในทางเสื่อมเช่นนี้”

“อย่าเอาตัวไปเปรียบเทียบเช่นนั้นสิ ท่านมีหน้าที่ประชันก็แสดงฝีมือให้ประจักษ์ ถ้าชนะฉันก็ได้เงิน แล้วจางวางก็ได้หน้า มันก็มีแต่จะได้ทั้งสองฝ่าย” พระสรรพ์เอ่ยยิ้มๆ แล้วสั่งบ่าว “รินให้จางวางท่านสักหน่อย จะได้คุยกันรื่นหู”

บ่าวรินเครื่องดื่มส่งให้แต่จางวางไม่รับบอก ตามสบายเถิดขอรับ จ้องหน้าพระสรรพ์แล้วเดินออกไป แต่พระสรรพ์เรียกไว้ บอกว่าตนรับนัดวันประชันกับวงท่านเจ้าคุณไว้แล้ว จางวางไม่ลืมใช่ไหม จางวางส่ายหน้าบอกว่า

“คุณพระไปแก้ต่างกับท่านเจ้าคุณเอง...ขอรับ”

พระสรรพ์ฉุนขาด ชี้หน้าจางวางถามว่าจางวางจะหนีประชันให้ตนอับอายขายขี้หน้าเช่นนั้นรึ ปรามว่า

“คิดเนรคุณ มันจะไม่เจริญนะจางวาง”

“เช่นนั้นกระผมจะขอสนองคุณท่านสักเพลง” ว่าแล้วจางวางกลับไปที่ห้องดนตรีพยักหน้าให้ลูกวง พระสรรพ์จิบเครื่องดื่มต่อ แต่แทบสำลักเมื่อได้ยินเพลง ...ตวาด

“ไอ้พ่วง...มึงจะประโคมนางหงส์กล่อมผีห่าที่ไหน มึงสั่งให้พวกมันหยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอ้พ่วง...หยุด! กูบอกให้หยุด!!”

พระสรรพ์คว้าไม้เท้าที่อยู่ข้างตัวเงื้อง่าข่มขู่ แต่จางวางไม่กลัวจึงเหวี่ยงไม้เท้าใส่ จางวางแย่งไม้เท้าได้ก็เป็นฝ่ายชี้หน้าพระสรรพ์ พระสรรพ์ด่าแล้วสั่งบ่าวให้ลากคอพวกนี้ออกไปให้หมดไม่เว้นหัวหงอกหัวดำ พวกบ่าวกรูกันเข้าพาตัวนักดนตรีออกไป

พระสรรพ์จ้องจางวางอย่างเจ็บใจ จางวางยิ้มเยาะบอกว่า

“มันยังไม่จบง่ายๆนะขอรับคุณพระ”

หลวงบำรุงที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งมองด้วยสีหน้ากังวล

แล้วก็ไม่จบง่ายดังที่จางวางพ่วงบอก พอออกมาจางวางก็ตั้งวงบรรเลงเพลงนางหงส์ที่หน้าบ้านพระสรรพ์เลย บ่าวของพระสรรพ์กรูกันออกมาถามว่าคุณพระท่านสั่งให้หยุด ไม่ได้ยินหรืออย่างไร

“ไปบอกเจ้านายเอ็งว่าข้าจะประโคมนางหงส์สนองคุณยันสว่าง ไม่อยากฟังก็ต้องฟัง”

จางวางท้าทาย พวกบ่าวทำอะไรไม่ได้ก็ถอยกลับเข้าไปในบ้าน จางวางยิ้มสะใจแต่พอหันไปเห็นหลวงบำรุงยืนมองพิกุลอยู่ จางวางหุบยิ้มแววตาแข็งทันที หลวงบำรุงเห็นท่าก็รู้ รีบบอกว่าตนไม่ใช่คนของพระสรรพ์ ตนคือหลวงบำรุง...จางวางขัดขึ้นทันทีว่า