ปี่แก้วนางหงส์

หลวงราชเห็นดังนั้นรีบว่ายไปยังท่าน้ำบ้านจางวางพ่วง เข้าไปซ่อนใต้บันไดรอจนจางวางพ่วงผูกเรือขึ้นท่าไปอย่างรีบร้อนแล้วจึงลอยตัวออกมามองไปที่เรือนจางวางด้วยความเป็นห่วงพิกุล

ฝ่ายจางวางพอขึ้นเรือนก็ตรงไปที่ห้องพระหยิบปี่มาพลิกดูเห็นใต้ปี่มีทองปิดอยู่ ตรวจทุกอย่างเห็นว่าปี่อยู่ในสภาพเดิมก็วางปี่ลงอย่างสงสัยยกมือไหว้แล้วออกจากห้องพระ เจอเพียรที่รออยู่ถามว่า

“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า ถึงรีบร้อนกลับเรือนอย่างนี้” จางวางบอกว่าไม่มีอะไร แล้วถามหาพิกุล เพียรบอกว่า “เข้าห้องไปแล้ว มีเรื่องอะไรกับพิกุลรึ”

จางวางไม่ตอบ พอจางวางเดินออกไป เพียรก็มองไปที่ห้องพระอย่างอยากรู้

พิกุลนั่งเหม่อที่หน้าต่างมองไปที่ท่าน้ำเห็นหลวงราชนั่งอยู่และมองมาที่ห้องตน พอหลวงราชเห็นพิกุลมองมาก็รีบชูปี่ให้ดู พิกุลดีใจจะออกไป แต่มีเสียงเคาะประตูพร้อมเสียงแม่ถามว่านอนหรือยัง พิกุลชะงักมองไป

ที่ท่าน้ำอีกที หลวงราชหายไปแล้ว เห็นเงานึกว่าเป็นหลวงราชแต่ต้องหน้าเจื่อนเมื่อเห็นว่าเป็นเงาจางวาง พิกุลรีบออกจากตรงหน้าต่างกลัวพ่อเห็น ในใจนึกเป็นห่วงนายยศขึ้นมา

ooooooo