ลูกไม้ลายสนธยา

ที่โรงพักรุมิหรา หลังจากได้ข้อมูลประวัติของปลาทูกับศิถีก่อนจะมาอยู่บ้านรัชดาพิพัฒน์ จ่าสนิทเอาไปให้มรุตดู เขาอยากรู้ว่าจ่าอ่านประวัติเหล่านี้แล้วพบอะไรผิดปกติบ้างไหม จ่าสนิทชี้ให้ดูในเอกสารว่าประวัติของปลาทูไม่มีอะไรผิดปกติ มีครบถ้วนตั้งแต่เกิดยันมาทำงานที่บ้านนั้น ผิดกับของศิถี

“ไม่รู้ว่าเกิดที่ไหน แต่ก็มีข้อมูลว่ามาอยู่ที่รุมิหราครั้งแรกที่หมู่บ้านทอผ้า คนที่นั่นบอกว่าเคยเป็นผู้ช่วยพยาบาลอยู่ที่สถานีอนามัยด้วยนะครับ ได้ข่าวว่าพอมีสามีก็ออกจากหมู่บ้านไปครับ”

“คุณศิถีมีสามีแล้วเหรอ เป็นใคร”

จ่าสนิทเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนที่ไปสืบข่าวยายศรีคนที่สนิทกับศิถีไม่อยู่ไปต่างจังหวัด ต้องรอแกกลับมาก่อน มรุตสั่งให้เขาไปตามเช็กให้ได้ว่าสามีของเธอเป็นใคร และให้ลองตามดูเธอไว้ ตนรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล...

ในเวลาต่อมา เดือนพัตรายืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกเงา เห็นตัวเองหน้าตาหมองเศร้าสั่งให้ยิ้มจะมาทำหน้าเศร้าแบบนี้ไม่ได้ ถ้าเหมหิรัญญ์เห็นสภาพของเธอจากอีกด้านหนึ่งของกระจกต้องไม่เชื่อว่าเธอกำลังมีความสุข คิดได้ดังนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างให้กระจกราวกับมีความสุขเสียเต็มประดา มีเสียงมือถือของเธอดังขึ้น

“ค่ะ คุณมรุต เสร็จแล้วค่ะกำลังลงไปค่ะ” เดือนพัตราวางสายสีหน้ายิ้มแย้มแล้วรีบออกจากห้อง ลงมาที่โต๊ะกินข้าวกลับไม่เจอมรุต มีเพียงปลาทูกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ ร้องถามว่าเขาไปไหน

“ผู้กองเหรอคะ เห็นคุยอะไรกับคุณศิถีตรงสวนด้านนอกก็ไม่รู้ค่ะ”

เดือนพัตราพยักหน้ารับรู้แล้วผละจากไป...

อีกมุมหนึ่งในสวน มรุตกำลังซักถามประวัติคร่าวๆของศิถีว่าเป็นตามที่จ่าสนิทรายงานหรือเปล่า แต่ยังไม่ทันได้สอบถามเรื่องสามีของเธอ เดือนพัตราตามมาสมทบเสียก่อน เขาก็เลยไม่ได้สอบถามอะไรศิถีอีก เดือนพัตรารอจนศิถีไปแล้ว ถามเขาว่ามีอะไรหรือเปล่าหรือเขากำลังสงสัยอะไรในตัวศิถี เขาไม่อยากให้เธอเป็นกังวลจึงตอบเลี่ยงๆว่าสงสัยทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอ

“แต่ฉันว่า คุณศิถีคงไม่มีอะไรหรอกมั้งคะ” เดือนพัตรายังคงไว้ใจผู้หญิงคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

“ยังไงก็เถอะ ถ้าเรื่องทุกอย่างยังไม่คลี่คลายผมไม่อยากให้คุณไว้ใจใครทั้งนั้น”

“รวมถึงคุณด้วยหรือเปล่า” เดือนพัตราพูดติดตลก มรุตอดขำไปด้วยไม่ได้...

ศิถีคิดจะจัดการกับเดือนพัตราในคืนนี้เลย จึงออกอุบายอนุญาตให้ปลาทูกลับไปอยู่บ้านตัวเองได้หนึ่งวัน เธอไม่ยอมกลับ วันก่อนที่เธอกลับบ้านก็เกิดเรื่องขึ้น ยิ่งตอนนี้คุณเดือนอยู่คนเดียวไม่มีคุณเหม เธอขออยู่ที่นี่ดีกว่าเป็นห่วงคุณเดือน ศิถีเชิญอยู่ตามสบาย ตนอุตส่าห์ให้โอกาสแล้ว ปลาทูรู้สึกว่าคำพูดของอีกฝ่ายแปร่งหูชอบกลแต่ก็ไม่ติดใจสงสัยอะไร

ooooooo