ลูกไม้ลายสนธยา

ขณะที่เดือนพัตรารู้จักการให้อภัย แต่แก้วเพชรแค่สะกดคำนี้ยังทำไม่ได้ เช้านี้เธอแวะไปเยี่ยมสามีที่โรงพยาบาล ขอพยาบาลที่เฝ้าไข้อยู่กับเขาตามลำพัง

เขาอาการหนักกว่าเก่าตอนนี้ทำได้แค่กะพริบตาไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้ ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแถมมีสายอุปกรณ์ช่วยชีวิตระโยงระยางเต็มไปหมด เขาตกใจเมื่อถูกทิ้งให้อยู่กับเธอตามลำพังแต่ไม่สามารถจะพูดอะไรได้ ทำได้เพียงส่งเสียงอืออาในคอเท่านั้น

“กลัวเหรอ คนอย่างแกมีอะไรต้องกลัว นายหัววรงค์ผู้ยิ่งใหญ่ ต่อจากนี้เมียคนนี้จะดูแลแกเอง อย่าเพิ่งใจเสาะตายไปซะก่อนล่ะ อยู่ให้เมียคนนี้ได้ดูแลไปจนวันตายเถอะ” แก้วเพชรว่าแล้วดึงสายท่อหายใจออก ปล่อยให้นายหัววรงค์เกือบหมดลมหายใจจึงเสียบมันกลับคืน

“ฉันยังไม่ให้แกตายตอนนี้หรอก อยู่ชดใช้กรรมให้ฉันอย่างสาสมก่อน จำได้ใช่ไหมว่าทำอะไรกับฉันไว้บ้าง ต่อไปนี้ถึงเวลาชดใช้ของแกแล้ว” แก้วเพชรยิ้มสะใจขณะที่นายหัววรงค์สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว...

ความผิดหวังที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันกับชายคนรักทำให้ศิถีคลุ้มคลั่ง อาละวาดเล่นงานพวกพยาบาลที่มาดูแลจนต้องถูกจับมัดกับเตียง เดือนพัตราที่ชวนปลาทูมาเยี่ยมเห็นแล้วอดสงสารเธอไม่ได้...

จ่าสนิทรู้จากปลาทูว่าตั้งแต่เกิดเรื่องคืนนั้น มรุตไม่แวะเวียนไปหาเดือนพัตราเหมือนที่เคยทำ ก็อดถามไม่ได้ว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเหมหิรัญญ์กลับมาใช่ไหม ผู้กองหนุ่มชะงักที่ถูกจี้ใจดำ

“จริงๆผมไม่สนหรอกนะว่าคุณเหมจะกลับมาหรือไม่ ผมแค่อยากให้คุณเดือนได้คิดทบทวนเรื่องทุกอย่าง การที่ผมจะรักใครซักคน ผมก็อยากเห็นเขามีความสุขที่มันออกมาจากใจจริงๆ”

ooooooo

มรุตตัดสินใจแวะมาหาเดือนพัตรา เห็นนั่งน้ำตาร่วงเพราะคิดถึงเหมหิรัญญ์ก็พลอยทุกข์ใจไปกับเธอด้วย เข้าไปเช็ดน้ำตาให้ พร้อมกับแนะให้เธอไปเคลียร์กับเขา อย่าให้มีเรื่องค้างคาใจแบบนี้

“ชีวิตคนเรามันไม่ได้ยาวนาน คุณจะปล่อยให้ชีวิตที่เหลือจมไปกับความทุกข์ในใจไปแบบนี้เหรอ คุณยังมีโอกาสนะคุณเดือน เชื่อผม ไม่ว่าคุณเหมจะอยู่บนโลกนี้ได้หรือไม่ได้มันเรื่องนึง แต่การจากกันไปด้วยความ

ไม่เข้าใจกันมันแย่ยิ่งกว่า โดยเฉพาะกับคนที่เรารัก

ผมคิดว่าผมคงไม่ต้องมาเช็ดน้ำตาให้คุณแบบนี้อีกนะ เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ของตำรวจ” มรุตพูดติดตลกทำให้เดือนพัตรายิ้มออกมาได้...

จากนั้นไม่นานมรุตกลับถึงโรงพัก เจอวโรชารอท่าอยู่มีเรื่องจะขอคุยด้วย เรื่องที่คุยกับเขาไม่พ้นเรื่องที่ตัวเองไปปรับความเข้าใจกับเดือนพัตราและขอโทษในสิ่งที่ทำไม่ดีกับเธอเอาไว้ เขาดีใจด้วยที่วโรชาคิดได้