ดวงใจขบถ
ตอนที่ 9
สองคนพยุงมหาเทวีออกไป ทิ้งให้เจ้าขุนแสงเรืองกับเจ้าอุ่นคำฮึดฮัดไม่พอใจอยู่ตรงนั้น
“ไอ้ทหารชั้นต่ำมันหลู่เกียรติลูก ท่านแม่ต้องจัดการให้ลูกนะ”
“ไม่ต้องห่วงนะลูก ถ้าเจ้าหลวงตัดสินไม่ยุติธรรม แม่นี่แหละจะทวงความยุติธรรมให้ลูกเอง”
ขณะนั้นเจ้าหลวงกับพสุอยู่ในห้องทำงาน เจ้าหลวงเปิดโอกาสให้พสุอธิบายความจริง
“ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เจ้าจ้อยอธิบายไปแล้ว ยุพราชโกหกเจ้าจ้อยว่าผมทิ้งเธอไปในขณะที่คับขันที่สุด จนทำให้ผมกับเจ้าจ้อยผิดใจกันครับ”
“เฮาเข้าใจ เฮาจะจัดการเรื่องนี้กับคนของเฮาเอง”
“ผมไม่ได้โกรธยุพราชนะครับ ยังไงเขาก็เป็นเพื่อนของผม เขาทำไปด้วยความหลงผิด ตอนนี้เขาคงได้รับบทเรียนแล้ว”
“คงไม่ต้องถาม เฮาก็เดาได้ว่าคุณกับลูกของเฮามีใจให้กัน”
“ครับ” พสุตอบหนักแน่น
“คุณคงรู้แล้วว่าเจ้าขุนแสงเรืองเป็นคู่หมั้นของเธอ”
“ผมทราบครับ แต่ความรักของเรามันเกิดขึ้นตอนไหนก็ไม่รู้ เมื่อรู้ผมก็ตอบตัวเองได้ว่าผมรักเธอมาก มากยิ่งกว่าชีวิตของผม”
“เฮาจะเก็บเรื่องของคุณกับลูกเฮาไว้พิจารณาทีหลังก็แล้วกัน เพราะตอนนี้สิ่งที่เฮาควรให้ความสำคัญมากกว่าก็คือเรื่องทหารซาอู”
“พวกมันคงจะรู้ว่าเจ้าหลวงกำลังรวบรวมผู้คนมากอบกู้บ้านเมือง”
“ถ้ามันจะทำอะไรเฮา เฮาไม่กลัวตายหรอก แต่ที่เฮาห่วงก็คือลูกสาวเฮา ยิ่งพวกมันเคยลอบเข้าหาเจ้าจ้อยที่ปางไม้มาแล้ว เฮาก็ยิ่งห่วงความปลอดภัยของเธอ”
“ผมจะคอยดูแลความปลอดภัยของเจ้าจ้อยทุกฝีก้าวเองครับ”
“ขอบใจมาก เฮารู้ว่าคุณพูดจริงทำจริง ตอนนี้ยุพราชก็บาดเจ็บอยู่ คนอื่นๆก็ไม่มีฝีมือมากพอ คุณเคยดูแลลูกสาวเฮามาแล้วตอนที่อยู่ในป่า เฮาขอฝากชีวิตของลูกเฮาไว้ กับคุณด้วย คุณไปย้ายข้าวของของคุณมาได้เลย เฮาจะให้คนจัดห้องให้คุณพักอยู่ในคุ้มนี้ จะได้ทำงานสะดวกขึ้น”
“ขอบคุณครับ” พสุยิ้มกว้างด้วยความดีใจที่ได้รับการยอมรับจากเจ้าหลวง
ooooooo
มุมหนึ่งในเรือนเจ้าหลวง เผ่าเทพคุยกับอกานซิงห์ด้วยเรื่องพสุและยุพราช
“ตอนที่พวกเขาสองคนสู้กัน ผมก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ถึงผมจะเป็นเพื่อนพสุ แต่ผมก็ไม่ได้เข้าข้างเพื่อนผมนะครับ ตอนนั้นยุพราชโกรธจนขาดสติจนเกือบฆ่าพสุตายจริงๆ นี่ยังโชคดีที่ยุพราชเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ เลยแค่ได้รับบาดเจ็บ แต่ถ้าคนที่เพลี่ยงพล้ำเป็นพสุล่ะก็ ผมไม่อยากจะนึกภาพเลยว่าจะเป็นยังไง”
“เฮาต้องขอโทษแทนลูกชายเฮาด้วย”
“ท่านอกานซิงห์ไม่ต้องขอโทษ ไม่ใช่ความผิดของท่าน”
