ตอนที่ 9
บ่ายวันนั้น เจ้าหลวงคุยกับอกานซิงห์ตามลำพังในห้องทำงาน
“เมื่อทุกอย่างพร้อมเฮาจะจัดการประชุมใหญ่ วันนั้นจะเป็นการประกาศเปิดตัวกองกำลังกู้ชาติรัฐคีรีหลวงอย่างเป็นทางการ”
“คิดว่าจะจัดเร็วสักแค่ไหนเจ้าค่า ตอนนี้เรายังรวบรวมตัวแทนรัฐทั้ง 33 รัฐไม่ครบเลย”
“ก็ต้องรวบรวมให้มากที่สุด อาจจะไม่ครบทั้ง 33 รัฐ เฮาทำใจไว้แล้ว ใช่ว่าทุกรัฐจะกล้าแข็งข้อกับนายพลอังกู โดยเฉพาะรัฐที่เจ้าหลวงและครอบครัวถูกจับควบคุมตัวไว้ เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้น เจ้าหลวงกับครอบครัวอาจถูกประหาร”
อกานซิงห์ฟังแล้วอึ้ง เจ้าหลวงนึกได้ถามองครักษ์คู่ใจว่า
“เมื่อครู่ตอนเข้ามา เจ้าบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเฮา เรื่องอะไรหรือ”
“อนาคตของลูกชายข้าเฮา...ยุพราชลูกชายข้าเฮาทำผิดมหันต์ ข้าเฮาต้องขอโทษแทนลูกด้วยเจ้าค่า ที่สร้างเรื่องโกหกเกี่ยวกับหมวดพสุ จนทุกคนเข้าใจผิดไปกันหมด”
“เฮาเห็นยุพราชมาตั้งแต่วัยเยาว์ เขาเป็นเด็กดี ขยัน อดทน กตัญญู เฮาแปลกใจทำไมยุพราชถึงทำเรื่องนี้ลงไปได้ เพราะอะไร ยุพราชต้องการความดีความชอบคนเดียวอย่างนั้นหรือ เท่าที่เฮารู้จักลูกชายเจ้ามา ยุพราชไม่ใช่คนแบบนั้น”
“เพราะความรักเจ้าค่า ทำให้ยุพราชตัดสินใจทำเรื่องที่ผิดพลาดลงไป”
“ความรักหรือ เจ้าหมายถึงยุพราชกำลังมีความรัก?”
“อาญาไม่พ้นเกล้า ยุพราชหลงรักเจ้าจ้อยเจ้าค่า ข้าเฮารู้มานานแล้วว่ายุพราชแอบหลงรักเจ้าจ้อย รักมาตั้งแต่เด็ก แต่ข้าเฮาคิดว่าเป็นความรักแบบเด็กๆ เมื่อโตเป็นหนุ่มเป็นสาวขึ้น ยุพราชก็คงจะคิดได้เองว่าไม่บังควรที่จะอาจเอื้อมไปรักองค์หญิง”
“แต่กลับไม่เป็นอย่างที่เจ้าคิด ยุพราชยังคงรักเจ้าจ้อยมาจนโต”
“เจ้าค่า นับแต่โตเป็นหนุ่มมา ยุพราชไม่เคยเหลียวมองสาวอื่นเลย มีเพียงแต่เจ้าจ้อยอยู่ในหัวใจ ข้าเฮาเห็นลูกเฝ้าแอบมองเจ้าจ้อยแล้วไม่สบายใจเลย ตักเตือนให้ลูกตัดใจจากเจ้าจ้อยเสีย แต่ก็ไม่เป็นผล ข้าเฮาก็เลยตัดสินใจส่งยุพราชไปเรียนการทหารที่อเมริกา”
“ไปเป็นทหารอยู่ที่อเมริกาหลายปี กลับมายุพราชก็ยังตัดใจไม่ได้อีกหรือ”
“เจ้าค่า เรื่องทั้งหมดถึงเกิดขึ้น เมื่อยุพราชพบว่าหมวดพสุเพื่อนคู่หูกับเจ้าจ้อยมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน”
“ถ้าเจ้าจ้อยมีใจให้ยุพราช เฮาก็จะไม่หนักใจเลย แต่นี่...”
“ข้าเฮาเข้าใจดีเจ้าค่า ถึงอยากให้เจ้าหลวงหาทางออกเพื่อยุติปัญหานี้”
“มีอยู่ทางนึงที่เฮาพอจะช่วยได้ เมื่อยุพราชรักษาตัวหายดี ก็ให้ไปประจำอยู่ที่กองกำลังกู้ชาติ ดูแลฝึกอาวุธการต่อสู้ให้กองกำลัง ไม่ต้องมาดูแลในคุ้มและเจ้าจ้อยอีก เพื่อตัดปัญหา”
“ข้าเฮาเห็นด้วยเจ้าค่า” อกานซิงห์ก้มศีรษะลงน้อมรับคำสั่งเจ้าหลวง
ooooooo