ดวงใจขบถ

“เรื่องมันแล้วไปแล้ว แม่จะมาติดใจอะไรอีกก็แค่เท้าความว่าเจ้าพ่อเคยเจอก็เท่านั้น แล้วก็อยากจะขอบใจที่เสี่ยงชีวิตไปช่วยเจ้าจ้อยหนีมาจากหอคำ ทั้งพาหนี ทั้งดูแลจนเจ้าจ้อยมาอยู่ตรงนี้กับเฮาได้ ขอบคุณมากนะหมวด ขอบคุณจริงๆ คุ้มจันทราทั้งดีใจและเต็มใจที่ได้ต้อนรับหมวดเข้ามาอยู่”

“ขอบพระทัยมหาเทวีที่มีเมตตาเจ้าค่า” ตอบแล้วพสุแอบสบตาเจ้าจ้อยอย่างหวานชื่น...แซงแซวหลบมุมอยู่ห่างๆ ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดถึงกับอ้าปากค้าง

ooooooo

เจ้าอุ่นคำเพิ่งต้มชาเสร็จ กำลังเหลียวหน้าเหลียวหลังบ่นหาแซงแซว ก็พอดีเจ้าขุนแสงเรืองเดินมาเปิดฝากาใส่ชาบอกว่าสีสันน่ากินมาก

“อย่าเชียวนะลูก นี่มันยาบำรุงเฉพาะนังมหาเทวีคนเดียวเท่านั้น”

“สงสัยจะเป็นยาบำรุงจริงๆ ไม่เห็นมันเป็นอะไรสักที”

“ช้าๆแต่ทว่าแนบเนียน เข้าใจคำนี้ไหมลูก ตอนไปประชุมที่ต่างอำเภอ แม่ก็ชงให้มันกินบำรุงไปหลายครั้ง ตอนนี้ยาเทวดาของแม่...ไม่ใช่สิ...ยานรก ก็คงเข้าไปสะสมอยู่ในตับไตไส้พุงของมันเรียบร้อยแล้วล่ะ เหมือนผีร้ายที่กำลังกัดกินเครื่องในของมันทีละน้อย เราแค่รอเวลาเท่านั้น...แล้วนี่นังแซงแซวหายหัวไปไหน แซงแซวๆ”

แซงแซววิ่งหน้าตั้งเข้ามาพอดี รับคำเสียงใส “เจ้าค่า”

“มัวทำอะไรอยู่ รีบมายกชาบำรุงไปให้มหาเทวีเสวยเดี๋ยวนี้ แล้วต่อแต่นี้ไปให้ยกชาไปให้มหาเทวีทุกเช้า ห้ามขาดแม้แต่วันเดียว เข้าใจไหม”

“เข้าใจเจ้าค่า แต่ตอนนี้เรื่องชาเอาไว้ก่อน เรื่องอื่นสำคัญกว่า”

“เรื่องอะไรของแก”

“ทหารไทยคนนั้น ชื่ออะไรนะ...หิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ในคุ้มแล้วเจ้าค่า”

สองแม่ลูกหูผึ่ง เจ้าขุนแสงเรืองลุกพรวดคำรามลั่น “ไอ้พสุน่ะเหรอ”

“ใช่แล้วเจ้าค่า ชื่อนั้นแหละ”

“มันเรื่องอะไรให้ทหารไทยเข้ามาอยู่ในคุ้มมันความคิดบ้องตื้นของใครกันเนี่ย”

“อาจจะเป็นของมหาเทวีก็ได้นะเจ้าค่า ตอนนี้กำลังต้อนรับขับสู้กันอยู่ที่ห้องรับแขก”

เจ้าอุ่นคำเดือดดาลเดินจ้ำพรวดออกไปโดยมีลูกชายตามติด ส่วนแซงแซวคว้าถาดใส่กาน้ำชาเดินรั้งท้าย สองแม่ลูกมาทันได้ยินพสุพูดกับมหาเทวีว่า

“นอกจากผมจะมาดูแลเจ้าจ้อยแล้ว ผมจะมาช่วยดูแลความปลอดภัยภายในคุ้ม ประสานกับทีมองครักษ์และหมวดเผ่าเทพที่เตรียมกำลังตำรวจพร้อมอยู่ภายนอก รอสนับสนุนหากเกิดเรื่องฉุกเฉินขึ้น”

“มีคุณมาอยู่ด้วย เฮาเบาใจขึ้นมาก รู้สึกไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น”

“แต่เฮากลัว กลัวคนแปลกหน้าที่อยู่ๆก็เข้ามาอยู่ในคุ้ม” เจ้าอุ่นคำแทรกขึ้นมาเสียงขุ่น

“หมวดพสุเป็นคนที่ทางการไทยส่งมาดูแลความปลอดภัยให้เรานะเจ้าพี่ เราควรจะให้เกียรติเขาหน่อย”