ดวงใจขบถ
ตอนที่ 6
“นอนนิ่งๆลูก ค่อยๆ อย่าเพิ่งขยับมาก ขอแม่หอมรับขวัญที”
วราพรหอมแก้มลูกชายและอวยพรให้หายวันหายคืน พสุอ้อนทันทีว่า แค่เห็นหน้าแม่ตนก็หายแล้ว
“เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ตอนที่ลูกฟื้น แม่ได้ยินลูกพึมพำ...พูดถึงเจ้าจ้อยๆ ใครเหรอลูก”
“ไม่เอาน่าคุณหญิง ลูกเพิ่งจะฟื้นก็ไปคาดคั้น” ดนูเตือน
“เจ้าจ้อยก็คือเจ้าแสงจันทา องค์หญิงเมืองจายที่ผมได้รับภารกิจไปช่วยชีวิตออกมาครับแม่”
“องค์หญิงเมืองจายเหรอ”
พสุคิดถึงเจ้าจ้อยมากจนรำพึงออกมาด้วยความเป็นห่วง “ตอนนี้องค์หญิงจะเป็นยังไงบ้าง”
วราพรยิ่งสงสัยมากขึ้น หันขวับไปมองเผ่าเทพเหมือนจะเอาคำตอบ แต่เขายิ้มแห้งๆ ส่ายหน้าน้อยๆ แล้วพูดคุยกับพสุว่า
“ฉันเฝ้าแกอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวาน ยังไม่ได้ไปไหน ติดต่อใครเลย แต่เท่าที่รู้องค์หญิงปลอดภัยดี ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ถูกส่งตัวไปหาเจ้าหลวงและมหาเทวีที่คุ้มจันทราเรียบร้อยแล้ว”
“ได้กลับสู่อ้อมอกพ่อแม่แล้ว ฉันก็สบายใจ ตลอดเวลาที่หนีอยู่ด้วยกันในป่าเจ้าจ้อยเอาแต่ทุกข์คิดถึงพ่อแม่มาก”
“แล้วแกก็คอยปลอบโยนองค์หญิงอยู่ตลอดเวลาใช่ไหม”
“ใช่ครับพ่อ”
“นั่นไง” ดนูอมยิ้มอย่างรู้ทัน
พสุรู้ตัวว่าหลุดเผยไต๋ให้พ่อจับได้ แถมเผ่าเทพก็ยิ้มๆขำๆไปกับดนู ขณะที่วราพรมองทั้งคู่อย่างงงๆ ถามว่าหัวเราะอะไรกัน แต่ดนูกับเผ่าเทพทำไขสือเธอก็เลยจะคาดคั้นลูกชาย แต่พสุรีบเปลี่ยนเรื่องเสียก่อน
“แล้วยุพราชล่ะ”
“ตอนนี้รักษาตัวอยู่อีกโรงพยาบาลนึง”
“ยุพราชได้รับบาดเจ็บเหรอ”
“น้อยกว่าแก ถูกยิงสองนัดที่ไหล่ ตอนพยายามพาเจ้าจ้อยหนีข้ามชายแดน แต่ฉันแปลกใจ ทำไมไม่เป็นแกที่พาเจ้าจ้อยหนีเข้าชายแดนด้วยตัวเอง ทำไมถึงเป็นยุพราช”
“ฉันเป็นคนเลือกเอง ให้ยุพราชเป็นคนพาเจ้าจ้อยหนีข้ามชายแดน ส่วนฉันอยู่สู้กับนายพลอังกูกับพวก สกัดพวกมันไว้ไม่ให้ตามเจ้าจ้อยไป”
“คุณพระคุณเจ้าช่วย! นี่เท่ากับว่าลูกเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยให้องค์หญิงจ้อยอะไรนั้นหนีรอด ลูกทำอะไร ไม่คิดถึงตัวเองเลยพสุ”
“แม่ครับ มันเป็นภารกิจนะครับ ผมต้องทำให้สำเร็จ จะมาคิดถึงแต่ตัวเองไม่ได้”
“ในสถานการณ์คับขันตรงไหน คนที่รู้ดีที่สุดว่าจะต้องทำยังไงก็คือลูกนะคุณหญิง” ดนูแตะแขนวราพร พลางมองหน้าส่งสายตาบอกไม่ให้ยุ่งกับการทำงานของลูกมากนัก
“แม่ขอโทษนะ แม่ลืมตัวไปว่าไม่ควรยุ่งเรื่องภารกิจของลูก แต่แม่หวังว่าฝ่ายเจ้าหลวงมหาเทวีเมืองจายจะพาองค์หญิงเจ้าจ้อยมาเยี่ยมลูกเพื่อขอบคุณในฐานะที่ลูกเสี่ยงช่วยชีวิตลูกสาวเขาเอาไว้”
พสุไม่ตอบ แต่ก็ตั้งความหวังไว้ว่าเจ้าจ้อยจะมาเยี่ยมเขาให้เห็นหน้าให้หายคิดถึง
ooooooo
