ดวงใจขบถ
ตอนที่ 6
“เพราะอย่างนี้ คุณก็เลยพูดเรื่องถอนหมั้นกับเจ้าพี่หรือ”
“ฉันไม่อยากให้เจ้าขุนแสงเรืองไปกดดันเจ้าจ้อยเรื่องแต่งงานน่ะค่ะ”
“แล้วเรื่องนายทหารไทยคนนั้น ไหนว่าเขาทิ้งเจ้าจ้อยไปตอนที่หนีข้ามชายแดน แล้วทำไมลูกถึงไปรักเขาได้”
“อย่าไปพูดถึงเขาเลยค่ะ เรื่องของเขากับเจ้าจ้อยมันเป็นไปไม่ได้ เพราะเขามีคนรักอยู่แล้ว ฉันโล่งอกนะคะที่ลูกได้เห็นธาตุแท้ของเขาซะก่อนจะถลำตัวไปมากกว่านี้ แต่พอเห็นลูกเศร้าเสียใจ ฉันก็อดที่จะสงสารลูกไม่ได้เหมือนกัน”
เจ้าแสงหน่อฟ้าถอนใจ กุมมือมหาเทวีไว้ด้วยความเข้าใจ ขณะที่ยุพราชซึ่งอยู่ในมุมที่สองคนไม่เห็น เขากำหมัดแน่น แววตาแข็งกร้าวไม่ยอมญาติดีกับพสุแน่
ส่วนเจ้าขุนแสงเรืองที่กระวนกระวายรอฟังข่าวจากเจ้าอุ่นคำ เขาชะเง้อคอยาวมองไปหน้าเรือนบ่อยครั้ง จนกระทั่งเห็นท่านแม่เดินกลับมาก็ปรี่ไปถามอย่างร้อนรน
“ท่านแม่...มหาเทวีว่ายังไงบ้าง ใช่เรื่องที่เฮาคิดรึเปล่า”
“มันเรียกแม่ไปเจรจาล้มเลิกการหมั้น”
“เฮาไม่ยอมนะท่านแม่ เฮาต้องได้แต่งงานกับเจ้าจ้อย”
“เจ้าขุน เงียบ!! ฟังแม่นะ สัญญายังคงเป็นสัญญาอยู่ โชคดีที่เจ้าหลวงมาห้ามไว้ทัน”
“แต่ท่านแม่จะไว้ใจไม่ได้ มหาเทวีจะต้องหาทางล้มเลิกการแต่งงานอีกแน่ๆ”
“ไม่ต้องห่วง แม่จะจัดการเรื่องนี้เอง ลูกแม่จะต้องได้แต่งงานกับเจ้าจ้อย ถ้ามีใครขวางมันต้องเจอสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต” เจ้าอุ่นคำกล่าวด้วยสีหน้าดุดัน แววตาแข็งกร้าวน่ากลัว!
ooooooo
