ตอนที่ 6
ทันทีที่เจ้าอุ่นคำรู้จากแซงแซวว่าเจ้าจ้อยกลับมาแล้ว ก็กระวีกระวาดไปปลุกเจ้าขุนแสงเรืองที่ยังนอนอุตุไม่ยอมตื่น เร่งให้รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เวลาที่เรารอคอยมาถึงแล้ว...
มหาเทวีให้เจ้าจ้อยไปอาบน้ำแล้วพักผ่อน ส่วนตัวเองกับเจ้าแสงหน่อฟ้าจะไปเยี่ยมยุพราชกับพวกอกานซิงห์ โดยไม่ลืมสั่งลุมพูให้จัดเตรียมอาหารไว้สำหรับเจ้าจ้อยด้วย
อ่อนคำตามประกบดูแลเจ้าจ้อยที่ยังนั่งซึมในห้องไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น เรื่องพสุทำให้เจ้าจ้อยเสียใจและเจ็บปวด อ่อนคำจับสังเกตสีหน้านายของตนด้วยความสงสัย
“เจ้าจ้อยบาดเจ็บตรงไหนบ้างเจ้าค่า ทำไมหน้าตาเหมือนคนไม่สบายเลย”
“เปล่า เฮาไม่ได้เจ็บตรงไหน คนเพิ่งรอดตายมา เจ้าจะให้ยิ้มร่าหรืออ่อนคำ”
“จริงด้วย...แต่เจ้าจ้อยยังไม่ตอบที่ข้าเฮาถามเลยเจ้าค่า”
“ตอบเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องหมวดพสุยังไงเจ้าค่า เจ้าจ้อยบอกว่ายุพราชถูกยิงบาดเจ็บรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล แล้วหมวดพสุล่ะเจ้าค่า ไม่เห็นเจ้าจ้อยพูดถึงเขาเลย”
“เฮาไม่อยากเอ่ยถึงชื่อเขา”
“อ้าว...ทำไมล่ะเจ้าค่า หมวดพสุเป็นคนช่วยเจ้าจ้อยหนีมาตั้งแต่หอคำแตกนะเจ้าค่า แล้วเป็นคนพาเจ้าจ้อยหนีพวกทหารซาอูข้ามชายแดนไทยมาไม่ใช่หรือ”
“ไม่ใช่! เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น”
“แล้วเขาทำอย่างไรเจ้าค่า”
“เขาก็ทิ้งเฮาไว้น่ะสิอ่อนคำ ตอนนายพลอังกูพาพวกบุกเข้ามา เขาสู้ไม่ไหว เขาเลยทิ้งเฮาไว้แล้วหนีข้ามชายแดนไปคนเดียว”
“เป็นไปได้อย่างไร ทำไมเขาทำแบบนั้น ข้าเฮาไม่อยากจะเชื่อเลย”
“เฮาก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ถ้ายุพราชไม่เข้ามาช่วยพาเฮาหนี เฮาก็คงหน้าโง่รอเขาอยู่ที่ตรงนั้น โดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะไม่กลับมาหาเฮาอีกแล้ว”
“หมายความว่าหมวดพสุไม่กลับมา แต่ยุพราชมาแทน”
“ก็ใช่น่ะสิ ยุพราชเป็นคนพาเฮาหนีข้ามชายแดน และบอกว่าหมวดพสุหนีข้ามชายแดนไปแล้ว”
เจ้าจ้อยยกมือปิดหน้าเพื่อซ่อนน้ำตา แล้วคว้าชุดคลุมเดินเข้าห้องน้ำไป อ่อนคำอึ้งกับท่าทีเสียใจนั้น และยังติดใจที่ยุพราชไปช่วยเจ้าจ้อยแทนพสุ แล้วเป็นคนบอกว่าพสุหนีไปแล้ว
หลังจากเจ้าจ้อยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกลับออกมา อ่อนคำจึงพยายามซักถามเพื่อไขข้อข้องใจ
“ตลอดเวลาที่หมวดพสุพาเจ้าจ้อยหนีรอนแรมข้ามวันข้ามคืนมาด้วยกัน หมวดดูแลเจ้าจ้อยดีไหมเจ้าค่า”
“เขาดูแลเฮาดีมาก ดีจนเฮาไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมาทิ้งเฮาในวินาทีสุดท้าย”
“ในเมื่อใจของเจ้าจ้อยไม่เชื่อ แล้วทำไมต้องเชื่อด้วยเจ้าค่าว่าหมวดพสุทิ้งเจ้าจ้อยไปจริงๆ”
“ถ้าเช่นนั้นแสดงว่ายุพราชก็พูดโกหกโป้ปดเฮาน่ะสิอ่อนคำ เจ้าคิดว่ายุพราชใส่ร้ายเพื่อนตัวเองอย่างนั้นหรือ ยุพราชเป็นคนเช่นนั้นหรืออ่อนคำ”