ตอนที่ 6
“เฮาอยากขอความเห็นใจจากเจ้าพี่ เฮารู้ว่าเจ้าพี่เองก็ต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน สมัยที่เจ้าพี่ต้องแต่งงานกับเจ้าขุนหาญฟ้า...”
“แต่เจ้าหลวงตัดสินใจแล้ว”
“การแต่งงานเพราะถูกบังคับ ชีวิตจะลงเอยยังไง เจ้าพี่ย่อมทราบ”
เจ้าอุ่นคำเหมือนถูกจี้ใจดำ โกรธจัดลุกพรวดพราดชนโต๊ะจนน้ำชาและของว่างหกกระจาย
“มหาเทวีทำแบบนี้ไม่ถูก เฮาจะไม่ยอมให้เลิกล้มการแต่งงานเด็ดขาด”
ลุมพูใจคอไม่ดีรีบกระซิบบอกจ่อแตให้ไปตามเจ้าจ้อยมาเร็วเข้า แต่จ่อแตวิ่งไปไม่ทันถึงเจ้าจ้อยก็เจอเจ้าหลวงเสียก่อน เมื่อรู้ว่ามหาเทวีกับเจ้าอุ่นคำกำลังจะเปิดศึก เจ้าหลวงตกใจรีบจ้ำอ้าวมา
มหาเทวีพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเพราะเห็นว่าเจ้าอุ่นคำกำลังเดือดเป็นน้ำร้อน
“เฮาอยากจะขอให้เจ้าพี่ลองตรองดูให้ดีอีกสักนิดในฐานะแม่ ว่าลูกจะมีชีวิตแต่งงานที่เป็นสุขได้ยังไง หากต้องบังคับฝืนใจฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง”
“เรื่องนั้นทำไมเฮาจะไม่รู้ แรกๆก็อาจจะทุกข์ใจบ้าง แต่พอเฮาตั้งท้องเจ้าขุน ก็มีความรักและนับถือสามีของเฮาในฐานะเมียที่ดีได้ เจ้าขุนแสงเรืองมีทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติไม่ด้อยไปกว่าใคร ทั้งยังเอาการเอางาน ไม่เคยเหลวไหล ซ้ำยังเป็นหลานสายตรงของเจ้าเมืององค์ก่อน มหาเทวีจะหาใครที่เหมาะกับตำแหน่งเจ้าหลวงองค์ต่อไปมากกว่านี้อีกหรือ”
“เรื่องนั้นเฮาไม่เถียง แต่เฮาสองคนต่างก็รักลูกของเฮา สิ่งไหนที่ทำให้ลูกเฮาเจ็บปวดน้อยที่สุด เฮาก็จะพยายามแก้ไข”
“มหาเทวีอย่ามาอ้างหน่อยเลย ยอมรับมาเถอะว่ามหาเทวีไม่พอใจเจ้าขุนแสงเรือง ถึงได้ยกเรื่องโน้นเรื่องนี้มาหาความเพื่อที่เจ้าจ้อยจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับลูกของเฮา น่าเสียดาย อุตส่าห์เป็นถึงมหาเทวี แต่กลับตระบัดสัตย์ได้อย่างไร้ยางอาย”
“เจ้าพี่จะกล่าวหาเฮามากเกินไปแล้วนะเจ้าค่า”
“เจ้าพี่อุ่นคำ มหาเทวี ใจเย็นๆก่อนแล้วค่อยๆพูดกันดีกว่า”
เจ้าหลวงเข้ามาห้ามศึกทันเวลา...ขณะนั้นจ่อแตกำลังไปเล่าให้เจ้าจ้อยฟัง ซึ่งอ่อนคำกับยุพราชอยู่ด้วย ยุพราชแอบดีใจหากมหาเวทีทำสำเร็จ การแต่งงานระหว่างเจ้าจ้อยกับเจ้าขุนแสงเรืองก็จะไม่เกิดขึ้น
“มหาเทวีต้องช่วยเจ้าจ้อยได้แน่ๆเจ้าค่า”
“ดูเหมือนเจ้าจะลุ้นซะยิ่งกว่าตัวเจ้าจ้อยเองซะอีกนะยุพราช” อ่อนคำดักคอ
“เจ้าก็พูดเกินไป เจ้าจ้อยเป็นนายของเฮา เฮาหวังดี ไม่อยากเห็นเจ้าจ้อยของเราเป็นทุกข์ก็เท่านั้น”
“อ๋อเหรอ หวังดี...หวังดีให้เจ้าจ้อยหรือตัวเองกันแน่”
เจ้าจ้อยเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดีก็รีบแก้สถานการณ์ “จ่อแตเจ้ารีบไปสืบข่าวมาให้เฮาที เฮาอยากรู้ความคืบหน้าใจจะขาดแล้ว”