ตอนที่ 6
เจ้าขุนแสงเรืองใจร้อนอยากแต่งงานกับเจ้าจ้อยเร็วๆ แต่เจ้าหลวงบอกให้รอก่อนก็กลับมาระบายอารมณ์ที่เรือนของตนด้วยการขว้างปาข้าวของกระจัดกระจายเสียงดังโครมคราม จนเจ้าอุ่นคำต้องห้ามปรามและเตือนสติว่าลูกต้องอดทน
“เจ้าแม่จะให้เฮาทำยังไง เจ้าหลวงกับมหาเทวีก็พูดแต่ให้รอ...รออยู่ได้ เฮารอจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“แต่เจ้าต้องทน เราทนมาได้ตั้งหลายปี อีกไม่กี่เดือนจะเป็นไรไป ระหว่างนี้เจ้าต้องเอาชนะใจมหาเทวีให้ได้ ถ้าเจ้าทำได้ เรื่องแต่งงานกับเจ้าจ้อยก็ไม่ไกลเกินเอื้อม”
“แต่เฮาไม่เคยต้องเอาใจใคร”
“ก็หัดทำซะ ถึงจะต้องฝืนใจก็ต้องทำ ช่วงนี้เจ้าจะต้องอดทน ขยันทำงาน เรื่องเที่ยวเตร่กลางค่ำกลางคืนก็เว้นไปก่อน ตอนนี้เจ้าหลวงกำลังรวบรวมคนเพื่อก่อตั้งกองกำลังกู้ชาติ ทางที่ดีเจ้าต้องไปเสนอหน้าให้เจ้าหลวงเห็นบ่อยๆ”
“เมืองจายก็ถูกยึดไปแล้ว สมบัติก็ถูกพวกมันเอาไปหมด เจ้าแม่จะให้เฮาไปสู้ทำไม”
“สู้เพื่ออุดมการณ์ไงล่ะ”
“โอ๊ย ไม่เอาหรอก ขืนเฮาโผล่หน้าไปเมืองจายตอนนี้มีหวังถูกยิงพรุนแน่ เฮาไม่ไปหรอก เฮาไม่อยากตาย”
“เจ้าลูกโง่ แม่ก็แค่ให้เจ้าแกล้งทำเป็นรักชาติให้เจ้าหลวงเห็น เจ้าหลวงจะได้เอ็นดู เจ้าก็จะได้แต่งงานกับเจ้าจ้อยเร็วขึ้น รับปากกับแม่สิว่าเจ้าจะทำ” เจ้าอุ่นคำบีบแขนลูกชายแน่นเป็นเชิงบังคับ
“เฮาจะพยายามก็แล้วกัน แต่เฮาไม่รับปากนะ”
เจ้าขุนแสงเรืองสะบัดแล้วเดินหนี บ่นว่าอยู่ที่นี่มีแต่เรื่องปวดหัว ออกไปหาเพื่อนดีกว่า
“เอ๊ะ ก็เพิ่งเตือนเมื่อครู่ว่าให้งดเหล้ายาเที่ยวเตร่ สมองไม่จำหรือยังไง เจ้าขุนกลับมาเดี๋ยวนี้นะ เจ้าขุน!!”
เจ้าอุ่นคำหงุดหงิดใหญ่ที่ลูกชายเดินไปไม่เหลียวหลัง แต่แล้วก็ทรุดลงนั่งครุ่นคิดด้วยความสงสัยที่เมื่อสักครู่เห็นเจ้าหลวงเรียกทนายความมาพบ
หลังจากเสร็จธุระกับทนายความ เจ้าหลวงกับมหาเทวีออกมาเห็นเจ้าจ้อย อ่อนคำ และยุพราชคุยกันอยู่ สอบถามก็ได้ความจากอ่อนคำว่ากำลังคุยถึงหมวดพสุ เจ้าหลวงเพิ่งนึกได้ว่าตั้งแต่ข้ามชายแดนไทยมายังไม่เคยเห็นเขาเลย ยุพราชไม่อยากให้ทุกคนรู้ความเป็นไปของพสุเลยบอกว่าเขากลับไปรายงานตัวที่หน่วยของเขาแล้ว
“เจ้าช่วยติดต่อเขาให้ทีได้ไหม เฮากับเจ้าหลวงอยากจะตอบแทนน้ำใจของเขาที่ช่วยเหลือเจ้าจ้อย”
ยุพราชไม่รู้จะปฏิเสธมหาเทวียังไง ไม่อยากให้พสุมาเจอ แต่เจ้าจ้อยพูดแทรกขึ้น
“ไม่จำเป็นหรอกเจ้าค่า เจ้าพ่อเจ้าแม่”
“ทำไมลูกถึงพูดเช่นนั้นเจ้าจ้อย ทหารคนนั้นเป็นคนช่วยเหลือชีวิตลูก คอยดูแลและพาหนีจากเงื้อมมือทหารซาอูไม่ใช่หรือ”