เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 11
“ขนมกล้วย...เพราะป้าคนเดียว ถ้าป้าไม่บังคับให้แม่เทียนเอาคืนขุนสัก เรื่องมันก็คงไม่เลยเถิดมาถึงทุกวันนี้”
“ไม่ใช่เพราะคุณป้าเจ้าค่ะ แต่เป็นเพราะผีร้ายอสุรกาย มนตร์ดำของต่ำที่คุณพี่ไปยุ่งเกี่ยว”
“แม่รำเพย มนตร์โรหิตา สกุณายาสั่งงั้นรึ”
“นั่นล่ะเจ้าค่ะคือสิ่งที่ทำไมโมกต้องบวชให้เร็วที่สุด”
ooooooo
โมกยังไม่ได้ง้อคุณเทียนเพราะคิดไม่ตกเรื่องทำร้ายพวงแสดกับพวงชมพูตามคำสั่ง ใบบัวกลัวคุณเทียนจะโกรธเลยพยายามเกลี้ยกล่อมเขาอีกครั้ง
“นั่งกลุ้มอย่างนี้ไม่เห็นจะได้อะไรเลยพี่โมก ไปง้อคุณเทียนเถอะ บัวว่าป่านนี้คุณเทียนก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่โมกหรอก...น้อยใจ...เสียใจ โดยเฉพาะคุณเทียนเป็นผู้หญิง”
“ผู้หญิงแล้วยังไง”
“อ้าว...ผู้หญิงก็ขี้ใจน้อยกว่าผู้ชายไง พี่โมกเป็นผู้ชาย ยังไงพี่โมกต้องง้อคุณเทียนนะ ยิ่งพี่โมกรักคุณเทียนมากแค่ไหน พี่โมกก็ต้องเป็นฝ่ายง้อคุณเทียนก่อน”
“ใครรักมากกว่าคนนั้นง้อรึไง”
ใบบัวฝืนยิ้มทั้งน้ำตา โมกพยักหน้ารับเซ็งๆ
“แต่มันก็จริง ถึงจะโกรธจะน้อยใจคุณเทียนยังไง...สุดท้ายพี่ก็ต้องไปหาคุณเทียนอยู่ดี เพราะพี่รักคุณเทียน”
“งั้นจะช้าทำไมล่ะ รีบไปบอกคุณเทียนเลยว่าคุณเทียนคือที่สุด”
“แล้วพี่ก็จะบอกว่าพี่อยากทำงาน หาเงินมาเลี้ยงดูคุณเทียน”
โมกวาดฝันถึงครอบครัวอบอุ่น ใบบัวได้แต่ทนเก็บความช้ำใจไว้แล้วนั่งฟังเขาเงียบๆ
“คุณเทียนส่งพี่ไปเรียนจนพี่มีความรู้ความสามารถนะบัว พี่อยากทำงานดีๆ แล้วพี่จะตั้งใจทำงานจนได้เป็นพระยาเหมือนท่านเจ้าคุณ ให้คุณเทียนได้เป็นคุณหญิง...คุณหญิงเทียนหยดฟ้า”
ใบบัวยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา ให้กำลังใจ “ได้สิ... พี่โมกทำได้อยู่แล้ว ไปบอกคุณเทียนเลย บัวเอาใจช่วย”
“ขอบใจมากนะบัว”
โมกไปง้อคุณเทียนแล้ว ใบบัวได้แต่มองตามน้ำตาไหลพราก เสียใจที่เขาไม่เคยมองเธออย่างคนรักเลย
คุณเทียนหัวเสียที่ทุกคนรอบตัวอยากให้โมกบวช แม้แต่คุณหญิงมณฑาที่เคยสนับสนุนเธอก็เปลี่ยนใจอยากให้เธอปล่อยวาง ความไม่ได้ดั่งใจทำให้คุณเทียนคลุ้มคลั่ง ร่ายมนตร์สกุณายาสั่งอีกครั้ง แต่ไม่ทันสัมฤทธิผลคะน้าก็โผล่มาและทำเสียงดังขัดขวางพิธีเสียก่อน!
คะน้าตกใจมากที่เห็นคุณเทียนกำนกกระจาบจนเลือดสดๆไหลจากตัว หวีดร้องเสียงหลงและวิ่งไปหาขนมกล้วย
“นี่คือสิ่งที่พี่ปิดบังฉันมาตลอดใช่ไหม...คุณพี่...เป็นผี!”
ขนมกล้วยอึ้งมาก รู้เรื่องมนตร์สกุณายาสั่งดีแต่เฉไฉไม่ยอมอธิบาย
“คุณพี่ไม่ได้เป็นผี แต่นั่นคือสิ่งที่ไอ้ขุนสักกับนังชบามันทำ เอ็งลืมแล้วรึคะน้า”
คะน้าส่ายหน้า ขนมกล้วยเข้าใจความรู้สึกน้องสาวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดปลอบ
โมกได้ยินเสียงเอะอะและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง สลดใจแทนคุณเทียนมากแต่ก็ทำได้แค่ปลอบประโลม คุณเทียนที่โดนของเข้าจนใบหน้ากลับมาอัปลักษณ์เพราะถูกคะน้าขัดขวางพิธี โอบกอดโมกแน่นอย่างหาที่พึ่ง
“เพราะไอ้ขุนสักนังชบาเลยมีแต่คนเกลียดคนกลัวฉัน ขนาดคะน้า...น้องที่ฉันรักยังกลัวฉัน”
“แต่ผมไม่กลัวคุณเทียน ผมรักคุณเทียน...ไม่เคยกลัวคุณเทียนเลยแม้สักครั้งเดียว”
“แล้วใบบัวล่ะ โมกรักใบบัวไหม”
“ใบบัวคือน้องสาว...ผมรักคุณเทียนคนเดียว”
