เพลิงเสน่หา
ตอนที่ 11
หมอปาล์มประทับใจมาก ส่งสายตาหวานปนเอ็นดูให้ขนมกล้วยจนคณะของคุณหญิงมณฑาลอบมองหน้ากันยิ้มๆ สังหรณ์ใจว่าเรือนเทียนหยดฟ้าอาจมีข่าวดีในไม่ช้า
ขณะที่ขนมกล้วยได้เจอรักแรก ใบบัวทุกข์ใจอย่างหนักเพราะเรื่องโมกกับคุณเทียน เด็กสาวรอสามีในนามจนเช้า หูตาบวมเพราะร้องไห้อย่างหนัก กระนั้นเมื่อเห็นเขาก็ยังแสร้งทำเหมือนไม่เป็นอะไร
“คุณเทียนบอกพี่โมกมาหรือเปล่า...เช้านี้จะรับอะไร”
คำถามและสภาพทรุดโทรมของภรรยาในนามทำให้โมกเดาได้ว่าเธอคงรู้เรื่องเขากับคุณเทียนแล้ว เขารู้สึกผิดมากแต่ยังเฉไฉ ถามเรื่องอื่น
“แม่ยังไม่กลับมาเหรอ”
“ยัง...พี่โมกมีอะไร”
“พี่อยากบวชเร็วๆ...จะได้ขอคุณเทียนแต่งงาน คุณเทียนจะได้เริ่มชีวิตใหม่โดยไม่ต้องอาฆาตแค้นพวกขุนสักอีก”
“ก็ดีนะพี่โมก...บวชแล้วค่อยเบียดก็น่าจะดี”
พูดจบก็ร้องไห้โฮ โมกเสียใจมากแต่ก็พูดได้แค่คำขอโทษ
“บัวไม่เป็นไร...ไม่เป็นไรจริงๆ บัวแค่ยินดีที่พี่โมกจะเป็นคนพาคุณเทียนออกจากกรงกรรมแห่งความแค้น พี่โมกไม่ต้องห่วงเรื่องการแต่งงานของเรา ใครๆก็รู้ว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นจริง พี่โมกไม่เคยรักบัวแบบนั้น”
โมกยิ่งมองยิ่งสงสาร ดึงใบบัวมากอด “พี่ขอโทษ”
“อย่าได้ขอโทษ มันเป็นเรื่องน่ายินดีจริงๆ พี่โมก เราทุกคนจะใช้ความรักดึงคุณเทียนออกมาจากความแค้นนะ”
“จ้ะ...พี่จะใช้ความรักดึงคุณเทียนกลับมาเป็นคุณเทียนของเรา”
ooooooo
ตาจรอยากพิสูจน์เรื่องรากรัญจวน เพราะคาใจ ที่พุดเล่าถึงฤทธิ์ของมันเมื่อคืนก่อนว่ารุนแรงถึงขั้นทำให้พวงแสดลืมตัวปลุกปล้ำเขาทำผัว
“พ่อก็เคยได้ยินกิตติศัพท์ไอ้รากรัญจวนมาบ้าง แต่พ่อไม่ได้ฝักใฝ่เรื่องแบบนั้น พ่อเลยไม่เคยคิดจะลอง พ่อเลยไม่รู้ว่าอานุภาพมันจริงๆจะรุนแรงแค่ไหน ว่าแต่เอ็งไม่ได้ฉวยโอกาสรังแกพวงแสดแล้วอ้างฤทธิ์ของรากรัญจวนใช่ไหม”
“ตั้งแต่แม่ตาย พ่อก็เป็นคนเลี้ยงฉันมา พ่อเคยเห็นฉันเป็นคนมักมากอย่างนั้นรึ”
ตาจรส่ายหน้า รู้ดีว่าลูกชายคนเดียวเป็นคนแบบไหน พุดถอนใจเบาๆ “อานุภาพรากรัญจวนมันแรงจริงๆ ถ้าพ่อไม่เชื่อพ่อลองดูก็ได้ แล้วพ่อจะรู้...ฉันไม่ได้ตั้งใจฉวยโอกาสกับพวงแสดเลยจริงๆ”
คำพูดของพุดทำให้ตาจรแอบไปที่กระท่อมกลางป่าตามลำพัง เมื่อเห็นรากไม้รูปร่างคล้ายลึงค์ก็นึกรู้ว่าคงเป็นรากรัญจวนเจ้าปัญหา จึงตัดสินใจพิสูจน์ฤทธิ์ของมันด้วยตัวเอง
ฤทธิ์รากรัญจวนทำให้ตาจรหัวใจเต้นแรง ร่างกายร้อนรุ่มจนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ ตาจรพยายามอดกลั้นสุดความสามารถ รีบวิ่งกลับบ้านเพื่อขอให้พุดช่วยแต่ทุกอย่างก็สายไป...ตาจรขาดใจตายเสียก่อน!
ขณะที่พุดเจอกับความสูญเสียครั้งใหญ่ เรือนเทียนหยดฟ้าก็ร้อนเป็นไฟเพราะคุณเทียนดันไปเห็นภาพบาดตาบาดใจแต่เช้า โมกโอบกอดใบบัวอย่างสนิทสนม
โมกตกใจมากเมื่อเห็นสายตากราดเกรี้ยวของเมียหมาดๆ อย่างคุณเทียน รีบผละตัวจากใบบัว กระนั้นก็ไม่ได้ตามง้อเพราะน้อยใจคุณเทียนที่ไม่ได้รักเขา แต่ทำดีกับเขาเพราะอยากให้ช่วยล้างแค้นมากกว่า
ใบบัวเสียอีกทนอึดอัดไม่ไหว เร่งให้เขาไปง้อคุณเทียน
“พี่โมกทำไมไม่ไปง้อคุณเทียน เดี๋ยวคุณเทียนก็โกรธหรอก”
“โกรธเรื่องอะไร”
“ก็...ที่เห็นเราสองคน”
“บัวเป็นน้อง คุณเทียนจะโกรธทำไม”
