พรหมพิศวาส

ตัวเองท้องให้ปานตะวันดู เธอตกใจมากทำอะไรไม่ถูกมือไม้สั่นไปหมด

รพีพรดึงเอกสารในมือปานตะวันไปดูถึงกับอึ้งเช่นกัน นันทิตาถามปานตะวันว่าจะเอาอย่างไร เธอตั้งใจจะหย่ากับปพลอยู่แล้ว ท่านไม่ต้องห่วง แล้วจะลุกหนี นันทิตาปรี่เข้าหา

“แต่ฉันว่าถ้าเธอสองแม่ลูกหายไปหรือเด็กในท้องนั่นมันไม่มีชีวิตอยู่บนโลก ตาพลน่าจะตัดสินใจง่ายขึ้น”

“คุณหมายความว่าอย่างไร”

รพีพรมองนันทิตาไม่ค่อยชอบใจนัก แม่ผัวตัวแสบยิ้มเยือกเย็นให้แล้วเดินไปหาปานตะวันที่กำลังเดินขึ้นบันไดกระชากตัวลงมา รพีพรเห็นท่าไม่ดีผลักนันทิตาออกห้ามทำอะไรลูกของตน

“อีนี่ แกกล้าผลักฉันเหรอ”

นันทิตาแค้นมากกระชากผมรพีพรที่เอาตัวกันปานตะวันไว้ตบสั่งสอนหนึ่งฉาด สองคนยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา ปานตะวันเข้าไปห้ามพลางขอร้องให้นันทิตาหยุดทำร้ายแม่ของเธอ

นอกจากจะไม่หยุดนันทิตายังกระชากปานตะวันมาตบสั่งสอนอีกด้วย แล้วผลักเธอไปกระแทกราวบันได รพีพรจะไปดูลูกก็ถูกนันทิตาดึงตัวไว้ตะคอกใส่หน้าว่าผู้หญิงชั้นต่ำอย่างพวกเธอ สมควรแล้วที่จะโดนแบบนี้

รพีพรสะบัดตัวหนีมาได้ก็ตบนันทิตาคืนไปบ้าง ปพลกลับจากซื้ออาหารเข้ามาเห็นพอดีทิ้งของในมือเข้าไปจับรพีพรเหวี่ยงออกจากแม่ของเขา ไม่ทันเห็นว่าปานตะวันกำลังยันตัวลุกขึ้นจากที่ถูกนันทิตาผลัก เธอแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะทรงตัว นันทิตารีบโยนความผิดให้อีกฝ่าย

“พล แม่แค่จะมาดูว่าเมียของลูกเป็นอย่างไรบ้างแต่ดูเขาทำกับแม่สิลูก” นันทิตาบีบน้ำตาเล่าเรื่องเท็จ

“ใช่ค่ะพี่พล นิกับคุณแม่ก็แค่อยากจะมาปรับความเข้าใจกับเรื่องที่ผ่านมา แต่เขาไม่ฟังแล้วทำกับคุณแม่แบบนี้”

ปนิตาช่วยโกหกอีกแรง ปพลดันหูเบาเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงหันไปจ้องรพีพรเขม็ง

“ฉันอุตส่าห์ทำดีทุกอย่างเพื่อปานเพราะเขาท้องลูกของฉันและฉันก็หวังว่าวันหนึ่งฉันจะยอมรับผู้หญิงอย่างเธอได้บ้าง แต่ผู้หญิงอย่างเธอมันน่ารังเกียจกว่าที่ฉันคิด”

คำพูดของปพลทำให้ปานตะวันเสียใจ

“คุณเปิดหูเปิดตาดูบ้างแม่คุณทำอะไรกับปาน ฉันเป็นแม่ฉันก็ต้องปกป้องลูก” รพีพรอธิบาย

“ไม่ต้องเอาปานมาอ้าง การที่ปานท้องไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องยอมให้เธอทุกอย่าง เธอไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายแม่ฉันแบบนี้”

ปพลบีบแขนรพีพรอย่างแรง ปานตะวันจะเข้าไปห้ามแต่รู้สึกเจ็บแปลกๆที่ท้องน้อยเหมือนมีอะไรไหลออกมาที่ขาก้มดูก็ตกใจแทบสิ้นสติ ร้องเรียกแม่ลั่น รพีพรหันไปเห็นลูกตกเลือด สะบัดมือปพลออกวิ่งไปประคองลูกไว้ เขาหันไปเห็นสภาพเธอตกใจไม่แพ้กัน รีบเข้าไปดูแล

“ตายซะได้ก็ดี” นันทิตามองภาพตรงหน้าอย่างสะใจ

ooooooo