พรหมพิศวาส

“ฉันเป็นลูกที่แย่ ฉันฆ่าพ่อตัวเอง ฉันทำให้พ่อฉันตาย แกเข้าใจไหมฉันทำให้พ่อฉันตาย”

อานนท์ได้แต่ตบบ่าเขาอย่างให้กำลังใจ รพีพร ตามมาสมทบ ปพลต่อว่าเธอว่าทำไมถึงไม่บอกว่าพ่อของเขาไม่สบาย เธออ้างว่าปราการไม่ให้บอกเพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ ปพลต่อว่าเธอว่าถ้าบอกกันสักคำเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น

“ฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณ  แต่ฉันอยากจะบอกคุณว่าคุณปราการรักคุณมากนะคะ”

“มันสายไปแล้ว พ่อคงไม่ได้ยินในสิ่งที่ฉันอยากจะพูด ถ้าเธอไม่ปิดบังเรื่องนี้ไว้ ฉันคงมีโอกาสที่จะได้พูดมากกว่านี้”

ปพลเริ่มโยนความผิดให้คนอื่นเหมือนเคย อานนท์ขอร้องให้เขาพอได้แล้ว รพีพรเองก็เสียใจไม่แพ้เขาเช่นกัน ปพลเบือนหน้าหนีไปทางอื่น อยากร้องไห้แต่ไม่อยากให้ใครเห็น...

รพีพรมองปพลที่เบือนหน้าหนีอย่างไม่พอใจนัก ขอให้เขาลองมองย้อนกลับไปที่ตัวเอง แล้วก็เลิกโทษคนอื่นสักที การที่พ่อของเขาตายเขายังโทษคนอื่น จะต้องสูญเสียอีกแค่ไหนเขาถึงจะสำนึกได้

“เอาล่ะคุณก็เป็นแบบนี้ฉันเข้าใจ เพราะคงไม่มีใครเปลี่ยนคุณได้ ไปคิดดูดีๆว่าคุณจะเอาอย่างไร ต่อกับชีวิต จะนั่งโทษคนอื่นหรือทำอะไรดีๆเพื่อคนที่ยังอยู่ เพราะไม่งั้นคุณอาจจะต้องเสียคนที่คุณรักไปอีกคน” พูดจบรพีพรเดินจากไปทั้งน้ำตา ปพลนึกถึงปานตะวันขึ้นมาก็หน้าเครียด อานนท์เตือนเขาให้ไปดูเธอหน่อย

“ฉันกลัว...กลัวว่าปานจะปฏิเสธฉันแล้วก็ทิ้งฉันไปอีกคน”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแกต้องผ่านมันไปให้ได้ ฉันจะอยู่ข้างๆแก” อานนท์ตบไหล่เขาอย่างเป็นกำลังใจให้...

ขณะที่ปพลกับรพีพรเสียใจกับการจากไปของปราการ นันทิตากลับนั่งดื่มไวน์ฉลองให้กับการตายของเขาแถมยังสุขใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าปานตะวันแท้ง สวยเห็นเจ้านายมีความสุขกับการตายของคนอื่นถึงกับขวัญผวา...

ปัทมาที่เฝ้าไข้ปานตะวันเห็นปพลเข้ามาในห้องพักฟื้นผู้ป่วย ไล่ตะเพิดไปให้พ้น ที่พี่ปานเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา ยังจะมีหน้ามาอีก เขาขอร้องขอให้เขาได้คุยกับปานตะวันหน่อย ทั้งปัทมา รพีพรและจันทนีหันมองเจ้าตัวจะว่าอย่างไร ปานตะวันในสภาพอิดโรยหันไปบอกรพีพร

“แม่พรคะ หนูอยากคุยกับเขา”

รพีพรพยักหน้ารับคำ ก่อนเดินนำคนอื่นๆ ออกจากห้อง

ooooooo

เมื่อได้อยู่กันตามลำพังปพลเดินมาจับมือปานตะวันไว้ ขอให้ยกโทษให้ เขาไม่อยากเสียใครไปอีก เธอตัดสินใจเด็ดขาดว่าไม่ต้องการเขาในชีวิตอีกแล้ว เขาคือความเจ็บปวดของเธอ จึงอยากตัดความเจ็บปวดนั้นทิ้ง

“ไม่นะ ผมรักคุณ รักลูก เรายังมีลูกนะปาน ผมสัญญาผมจะดูแลครอบครัวของเราให้ดีที่สุด ผมไม่อยากให้ลูกเป็นเหมือนผม ลูกของเราต้องเป็นเด็กที่มีความสุขมีทั้งพ่อทั้งแม่” ปพลพยายามเกลี้ยกล่อมเธอทั้งน้ำตา